Όπως έχουμε αναφέρει και σε προηγούμενα κείμενα μας, το είδς του τρόμου βιώνει μια εντυπωσιακή άνθιση τα τελευταία χρόνια που γίνεται διακριτή όχι μόνο στους underground κύκλους, αλλά και σε mainstream επίπεδο. Καθόλου τυχαία, πριν μερικούς μήνες, η DC σε συνεργασία με τον γιο του Stephen King, Joe Hill, ανακοίνωσε τη δημιουργία ενός imprint που θα κυκλοφορεί αποκλειστικά ιστορίες τρόμου. Μια από τις πρώτες κυκλοφορίες του είναι και το The Low, Low Woods, σε σενάριο της Carmen Maria Machado (Her Bodies and Other Stories), το οποίο δεν μας κέντρισε το ενδιαφέρον τόσο για την ενδιαφέρουσα ιδέα του, όσο και για το πανέμορφο σχέδιο της Dani, το οποίο πλέον μπορούμε να πολαμβάνουμε σε ολοένα και περισσότερες κυκλοφορίες των μεγάλων εκδοτικών οίκων της Αμερικής.
Με αφορμή, λοιπόν, την προ μηνών έκδοση του κόμικ σε μια πανέμορφη, σκληρόδετη έκδοση , οι δύο δημιουργοί μας μίλησαν μεταξύ άλλων για τη συνεργασία τους, τη σχέση τους με τον τρόμο και την πηγή έμπνευσής τους.
*
*
Οι δουλειές σας κινούνται στο χώρο του φανταστικού και κυρίως του τρόμου. Τι βρίσκετε γοητευτικό στο συγκεκριμένο είδος τόσο σαν δημιουργοί, όσο και σαν κοινό;
Dani: Το horror πάντα με τραβούσε σαν είδος από μικρή, είτε στα βιβλία που διάβαζα είτε στις ταινίες που έβλεπα κτλ και έτσι με επηρέασε κατά πολύ και στην μετέπειτα δουλειά μου. Θυμάμαι να τρομάζω αλλά και να ενθουσιάζομαι παράλληλα με κάποια επεισόδια “X-Files” και “Tales from the Crypt” και να διαβάζω τη σειρά βιβλίων «Ανατριχίλες» και μεγαλώνοντας να εκτιμώ πλέον ταινίες όπως “The Witch” και “The Lighthouse” του Robert Eggers, το“Mandy” του Panos Kosmatos και βιβλία όπως το UZUMAKI του Junji Ito.
Τα παραπάνω καθώς και ότι έχει υπάρξει ενδιάμεσα, με έχουν βοηθήσει να κατασταλάξω περισσότερο στα πράγματα που μου αρέσουν και να αποζητώ να δουλεύω σε πρότζεκτ που μου προσφέρουν τα ίδια συναισθήματα σαν δημιουργό και την ελπίδα ότι θα προσφέρω το ίδιο στους αναγνώστες μου.
Carmen: Ανέκαθεν θεωρούσα τον τρόμο τον καλύτερο τρόπο να στοχάζομαι πάνω στο φόβο, ο οποίος είναι και αγαπημένο μου θέμα.
Carmen, πώς σου φάνηκε η μετάβαση από τη λογοτεχνία στα κόμικς; Ποιό θεωρείς το δυνατό χαρτί του κάθε μέσου;
Η συγγραφή κόμικ είναι τόσο διαφορετική από τη λογοτεχνία. Στο κόμικ πρέπει να γράψεις ένα σενάριο, να σκεφτείς τις οπτικές κατευθύνσεις για τον σχεδιαστή, να λάβεις υπόψη τη δομή της σελίδας και τη χρήση των πάνελ – πρέπει να έχεις σχεδιάσει τα πάντα εκ των προτέρων. Η οπτική διάσταση των κόμικς σου επιτρέπει να συλλάβεις τις εξελίξεις της πλοκής με τον δικό σου ρυθμό, το αντίθετο από αυτό που συμβαίνει στην πρόζα. Η πρόζα όμως διαθέτει μια εσωτερικότητα, οπότε και τα δύο έχουν τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα τους.
Η Black Label και η θυγατρική της DC, Joe Hill Imprint, μοιάζουν με απόπειρα να καλυφθεί το κενό της Vertigo. Ποιό κόμικ της Vertigo είναι το αγαπημένο σας ή αποτελεί σημαντική επιρροή στη δουλειά σας;
Dani: Βιβλία της Vertigo που με έχουν στιγματίσει είναι το “Preacher” των Ennis & Dillon και το “Shade, the Changing Man” από Milligan & Bachalo και ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία γενικότερα, το “100 Bullets” από Azarrello & Risso.
Carmen: Πάντα αγαπούσα τα “Fables”, “Sandman” και “Preacher”.
Από που προέκυψε η ιδέα του The Low, Low Woods;
Carmen: Από ένα όνειρο που είχα! Τα περισσότερα όνειρά μου είναι άχρηστα στη συγγραφή μου, αλλά είδα κάποτε πως ήμουν εγκλωβισμένη σε μια κινηματογραφική αίθουσα και αυτό κατέληξε να είναι ο σπόρος για το “The Low, Low Woods”.
Carmen, η μνήμη παίζει σημαντικό ρόλο στην ιστορία του κόμικ. Τι την κάνει ενδιαφέρουσα σαν κόνσεπτ για εσένα;
Carmen: Η μνήμη είναι ένα από τα ελάχιστα πράγματα που είναι πραγματικά δικά σου. Είναι άστατη και παράξενη και ευμετάβλητη και ιδιωτική και πολύ, πολύ ενδιαφέρουσα.
Ένα απ’ τα αγαπημένα μου πράγματα στην ιστορία ήταν το εκπληκτικό χτίσιμο κόσμου. Τι χρειάζεται ώστε ένας τόσο περίεργος και τρομακτικός κόσμος να μοιάζει χειροπιαστός;
Carmen: Οι καλές λεπτομέρειες! Αλλά πολλές απ’ αυτές προέρχονται από υπαρκτά μέρη που έψαξα και ένωσα (και ζωντάνεψαν χάρη στο πανέμορφο σχέδιο της Dani!).
Τι ήταν αυτό που σου κέντρισε το ενδιαφέρον στο σχέδιο της Dani και στην ιστορία της Machado αντίστοιχα;
Carmen: Η DC μου έδειξε τη δουλειά της Dani και την λάτρεψα. Ήταν τόσο ακριβής και ατμοσφαιρική και σχεδόν ιμπρεσιονιστική – ένιωσα πως ήταν τέλεια για την ιστορία μου.
Dani: Όταν μου πρότειναν από την DC αν θα ήθελα να συνεργαστώ με την Carmen στο πρώτο της κόμικ, το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να διαβάσω το βιβλίο της “Her body and other Parties”. Το κατάπια κυριολεκτικά μέσα σε λίγες μέρες και έτσι κατάλαβα ότι ήθελα σίγουρα να δουλέψουμε μαζί στο “The Low, Low Woods”. Μου αρέσει πάρα πολύ η προσέγγιση που έχει στις ιστορίες της και η ματιά της, πιστεύω ότι είναι μια φρέσκια φωνή που δεν έχουμε συνηθίσει αλλά χρειαζόμαστε οπωσδήποτε!
Δεδομένου πως κατάγεσαι από την Ελλάδα, αλλά η ιστορία λαμβάνει χώρα σε μια επαρχιακή αμερικάνικη κωμόπολη, πώς κατάφερες να αποδόσεις πειστικά το σκηνικό;
Dani: Είναι πολύ εύκολο πλέον μέσω του internet να κάνεις έρευνα για οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη και χωρίς καν να το έχεις επισκεφτεί να το αποδώσεις με επιτυχία. Πέρα από αυτό όμως πρέπει να αναφέρω ότι η συνεργασία με τα παιδιά (και με την Carmen και με τον Amedeo Turturro τον editor μας) ήταν φοβερή από την αρχή και ανταλλάζαμε φωτογραφίες, βίντεο και γενικότερο υλικό οπότε είχα όλη την βοήθεια και την κατεύθυνση που χρειαζόμουν.
Διαβάζοντας τις πρόσφατες δουλειές σου (Low, Low Woods και Coffin Bound) βρήκα αρκετές ανατριχιαστικές σκηνές. Υπάρχει κάποια από αυτές που απόλαυσες περισσότερο να σχεδιάσεις ή ακόμα καλύτερα που να σε τρόμαξε ακόμα και εσένα;
Dani: Κάτι το οποίο απόλαυσα να σχεδιάζω και για κάποιο μαγικό λόγο υπάρχει και στα δύο αυτά βιβλία είναι τα ξεπετσιάσματα!
Στο Coffin Bound ένα από τα πρώτα πράγματα που είχαμε συζητήσει με τον Dan Watters (τον συνδημιουργό μου στο βιβλίο) είναι ότι θέλαμε να φτιάξουμε ένα στριπτιτζάδικο όπου οι χορεύτριες θα γδυνόντουσαν κυριολεκτικά μέχρι το κόκαλο. Αυτό μου έδωσε την ευκαιρία να σχεδιάσω κάποιες σελίδες για τις οποίες είμαι πολύ περήφανη που έχω στο βιογραφικό μου και όταν συνειδητοποίησα ότι θα έχω την ίδια ευκαιρία στο “TLLW” με τους κακούς της υπόθεσης, οι οποίοι είναι άνθρωποι χωρίς πετσί και συγκεκριμένη ταυτότητα, το καταχάρηκα!
Carmen, θα’ θελες να γράψεις άλλο κόμικ; Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος χαρακτήρας που θα σε ενδιέφερε;
Carmen: Μπορώ να με φανταστώ να γράφω κι άλλες ιστορίες σε αυτό το σύμπαν, σίγουρα.
Dani, πρόσφατα έγραψες ένα τεύχος για την Harley Quinn, το οποίο φαντάζομαι μπορεί να θεωρηθεί ως μια σημαντική αναγνώριση της μέχρι τώρα δουλειάς σου, ενώ συμμετείχες και στην ενδιαφέρουσα ανθολογία τρόμου Razorblades. Αρχικά, θα ήθελα να μας μιλήσεις λίγο για αυτές τις συνεργασίες και να μας πεις αν υπάρχει κάποιος χαρακτήρας πάνω στον οποίον θα ήθελες να δουλέψεις;
Dani: Και τα δύο αυτά πρότζεκτ ήταν ιδιαίτερα αγαπητά και σημαντικά για μένα για πολλούς λόγους. Το short story της Harley Quinn ήταν μια αφορμή για μένα να ξαναγράψω κάτι μετά από πολύ καιρό και να το σχεδιάσω, διαδικασία που είναι τελείως διαφορετική από το να δουλεύεις πάνω στο σενάριο άλλου και ήταν και μια ευκαιρία να ξαναδουλέψω με φοβερά άτομα όπως ο Amedeo που ήταν και ο editor στο TLLW και τον Aditya Bidikar που είναι απίστευτος letterer και έχουμε συνεργαστεί σχεδόν σε ότι έχω κάνει.
Η ιστορία που φτιάξαμε με την Sam Johns για το “Razorblades” ήταν επίσης πολύ όμορφη εμπειρία γιατί έγινε μεταξύ φίλων οπότε πέρα από καλό κλίμα, υπήρχε και μεγάλη άνεση και υποστήριξη για πειραματισμό. Είχα τη δυνατότητα να δοκιμάσω κάποια πράγματα που ήθελα καιρό, όπως το να κάνω ένα αληθινό κέντημα με κλωστές πάνω στη σελίδα και να έχω αρκετό χώρο να δημιουργήσω την ατμόσφαιρα που αποζητούσαμε.
Γενικά προσπαθώ να επιλέγω τα πρότζεκτ στα οποία δουλεύω σύμφωνα με το αν μου αρέσει η ιστορία αλλά αν θα μπορούσα να διαλέξω έναν από τους ήδη υπάρχοντες χαρακτήρες για να τον αποδώσω με τον τρόπο μου θα έλεγα τη Zatanna της DC. Από εκεί και ύστερα θα ήθελα να επιστρέψω και στους χαρακτήρες που έχουμε φτιάξει με την Carmen αλλά και του “Coffin Bound” καθώς είναι ένα σύμπαν που πιστεύω ότι έχει πολλά ακόμα να εξερευνήσουμε με τον Dan.
Επιστρέφοντας πάλι στο είδος του τρόμου, τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια αναγέννησή του σε κάθε μέσο. Ποιές ιστορίες από αυτές σας έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον και θα τις προτείνατε ως χαρακτηριστικό δείγμα του σύγχρονου τρόμου;
Dani: Αγαπημένες μου δουλειές των τελευταίων χρόνων είναι σίγουρα οι ταινίες του Robert Eggers, πιστεύω ότι είναι κορυφαίος στο να αποδίδει το απόκοσμο και το αλλιώτικο και κάποιες άλλες όπως το “Hereditary” του Ari Aster και το “Make Up” της Claire Oakley. Πρόσφατα διάβασα και το “Blue in Green” των Ram V & Anand RK το οποίο είναι επίσης εξαιρετικό.
Carmen: Αγαπάω συγγραφείς τρόμου όπως ο Brian Evenson, ο Stephen Graham Jones και η Alyssa Wong, αλλά και σκηνοθέτες όπως ο Jordan Peele, o Ari Aster και η Karyn Kusama. Ωστόσο, συμβαίνουν τόσα πολλά στο είδος – είμαι πάντα ενθουσιασμένη να ανακαλύπτω κάποιον νέο δημιουργό.
Υπάρχει κάποιο μελλοντική δουλειά σας που μπορείτε να μοιραστείτε με εμάς;
Dani: Αυτή τη στιγμή δουλεύω παράλληλα σε πολλά πρότζεκτ τα οποία δεν μπορώ να αποκαλύψω αλλά μπορώ να πω ότι σύντομα θα δείτε καινούργια πράγματα από την DC, την 2000AD καθώς και άλλη μια συνεργασία με τον Dan Watters!
Carmen: Δουλεύω σε ένα νέο βιβλίο! Είμαι ενθουσιασμένη να επιστρέψω στη λογοτεχνία.
