Τα ιστορικά κόμικ φαίνεται πως ελκύουν ιδιαίτερα τους εγχώριους δημιουργούς, αφού εδώ και μια πενταετία περίπου παρατηρείται έντονο ενδιαφέρον για το συγκεκριμένο “είδος” ιστοριών. Η Δημοκρατία των Αβράαμ Κάουα και Αλέκου Παπαδάτου ήταν μονάχα η αρχή, αφού έκτοτε ακολούθησε το 1800, η (μέχρι στιγμής τετραλογία) του Θανάση Καραμπάλιου που αποτελεί μια ενδιαφέρουσα οπτική για την περίοδο γύρω από την επανάσταση του ’21, οι Λήσταρχοι των Βασίλη Χειλά και Παναγιώτη Τσαούση που επιχείρησαν να φέρουν τα κόμικς στα περίπτερα, αλλά και η φετινή κυκλοφορία του Θανάση Πέτρου (Γρα-Γρου), Όμηροι του Γκαίρλιτς, το οποίο επικεντρώνεται σε ένα ξεχασμένο ιστορικό γεγονός που έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια του τρίτου έτους του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Πριν λίγες μέρες, στην ενδιαφέρουσα αυτή λίστα κυκλοφοριών προστέθηκε και το πρώτο μέρος των Ληστών σε σχέδιο Γιώργου Γούση και σενάριο Γιάννη Ράγκου, μέρος του οποίου είχε πρωτοδημοσιευτεί στις σελίδες του Μπλε Κομήτη.
Εμπνευσμένο από τη ζωή των αδερφών Ρετζαίων, Γιάννη και Θύμιο, οι οποίοι εδώ παρουσιάζονται ως Ντοβαίοι, το κόμικ παρακολουθεί την άνοδο και την πτώση των δύο αδερφών που υποχρεώθηκαν να ζήσουν ως παράνομοι, ως ληστές, στα βουνά της Ηπείρου, ύστερα από την εκδίκηση που πήραν για το θάνατο του πατέρα τους. Ωστόσο, η δράση τους ως λήσταρχοι συνέπεσε με την προσπάθεια του αστικού, συγκεντρωτικού κράτους να κατακτήσει και να επιβάλλει τον δικό του νόμο στις αυτόνομες ορεινές κοινότητες, υποχρεώνοντας τα δυο αδέρφια να επιλέξουν είτε τον θάνατο από άλλους ληστές που προσδοκούσαν την αμνήστευση, είτε την πλουσιοπάροχη ζωή δίπλα στα μέλη του “συστήματος”. Στο πρώτο μέρος της ιστορίας, η πλοκή ολοκληρώνεται με την απόφαση των αδερφών να κατέβουν στα Γιάννενα, προδίδοντας τους παλιούς συνεργάτες τους και μετακομίζοντας στην πόλη, η οποία τους υποδέχτηκε με απροσδόκητο ενθουσιασμό.
Ήδη από τις πρώτες σελίδες ξεχωρίζει το ασπρόμαυρο σχέδιο του Γούση. Στυλιζαρισμένο, μα βάναυσο αποτυπώνει τη γεμάτη βία ζωή των αδερφών δίχως να λειαίνει γωνίες, ξεδιπλώνοντας με απόλυτα κινηματογραφικό τρόπο την πλοκή, ενώ το ασπρόμαυρο σχέδιο προσδίδει μια νουάρ ατμόσφαιρα υψηλής αισθητικής με τις σκιές να προσαρμόζονται στις διαφορετικές ποιότητες φωτός, ώστε να είναι πιο απαλές όταν προκύπτουν από φυσικό φωτισμό ή να αγριεύουν όταν το φως πηγάζει από κάποιο κερί, θυμίζοντας έτσι ξυλογραφίες.
Εντυπωσιακή είναι και η ανασύσταση της εποχής στις ενδυμασίες και στην αρχιτεκτονική της περιοχής, αν και την παράσταση κλέβει (#pun_intended) το άγριο και δύσβατο ορεινό περιβάλλον. Τα καρέ μυρίζουν υγρασία και το δύσβατο και αφιλόξενο περιβάλλον μέσα στο οποίο κινούνταν τα αδέρφια οπτικοποιείται με δέος, αποκτώντας μια τρομακτική όψη χάρη στις σκληρές αντιθέσεις φωτός και σκιάς που αποδίδει με πολύ όμορφο τρόπο ο χρωματισμός. Μάλιστα, η πιστή αποτύπωση της περιοχής αποδεικνύεται καθοριστική στην επιτυχία του κόμικ, αναδεικνύοντας τη σημασία του βουνού στην εμφάνιση και κυριαρχία του ληστρικού φαινομένου, συμβάλλοντας στην “αυτονόμηση” των ορεινών περιοχών από τις πεδινές περιοχές των πόλεων.
Εξίσου προσεγμένη δουλειά έχει γίνει στο σενάριο που επιμελήθηκαν από κοινού ο Γούσης με τον Γιάννη Ράγκο, με αποτέλεσμα εικόνα και κείμενο να παντρεύονται με απόλυτα πετυχημένο τρόπο. Αν και η πλοκή προχωρά σχετικά γρήγορα, εστιάζοντας αρχικά στη “γέννηση” των δύο ληστών και αργότερα σε διάφορες “αποστολές” τους, έχουν τοποθετηθεί στα κατάλληλα σημεία κάποιες σύντομες, μα απαραίτητες σκηνές που ρίχνουν φως στη ψυχοσύνθεση των χαρακτήρων.
Έτσι, τα δύο αδέρφια, αν και υιοθετούν τη βίαιη ζωή των παρανόμων φαίνεται να διακατέχονται από έναν κώδικα τιμής που καταφέρνει να τους κάνει συμπαθείς στα μάτια των αναγνωστών. Οι διάλογοι κυλούν φυσικά, κερδίζοντας επιπλέον πόντους για την (οργανική) υιοθέτηση των τοπικών ιδιωματισμών, ολοκληρώνοντας την δημιουργική προσπάθεια για πιστή απεικόνιση της εποχής. Αν υπήρχε κάτι που μου έλειψε, δίχως ωστόσο να μειώνει την απόλαυση της αναγνωστικής εμπειρίας, είναι η απουσία σκηνών από την καθημερινότητα των ληστών στο βουνό που θα ήταν μια ενδιαφέρουσα προσθήκη για όσους δεν έχουν ιδιαίτερη γνώση σχετικά με το ληστρικό φαινόμενο.
Η πρωτότυπη ιστορία που αναζωογονεί το ενδιαφέρον για το ληστρικό μυθιστόρημα, η ταιριαστή συνεργασία δύο ικανότατων δημιουργών και η γνώριμη πλέον ποιότητα των εκδόσεων Polaris με τις υπερμεγέθης εκδόσεις τους συνυφαίνουν μια πολύτιμη προσθήκη στην ελληνική σκηνή των κόμικς, η οποία τα τελευταία χρόνια προσφέρει αρκετές ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες. Άλλωστε, τέτοιες προσεγμένες δουλειές που είναι ικανές να βρουν το κοινό τους πέρα από τις ημερομηνίες των (δίχως αμφιβολία πολύτιμων και απολαυστικών) comic conventions, κρίνονται ακόμα πιο απαραίτητες σε αυτή την τόσο περίεργη και αβέβαιη περίοδο που βιώνουμε.
