Γεννημένος στη Λευκάδα, ο Κωνσταντίνος Σκλαβενίτης, σπούδασε στο Τμήμα Πλαστικών Τεχνών & Επιστημών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και αργότερα στην ΑΚΤΟ, ενώ από το 2010 εργάζεται ως γελοιογράφος της εφημερίδας «Τα Νέα». Το 2013 δημοσίευσε το πρώτο του κόμικ, το «Σαν Όνειρο», ενώ τρία χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε η επόμενη δουλειά του με τίτλο «Εικόνες στα Σύννεφα». Στο μεταξύ, είχε ξεκινήσει τη χιουμοριστική σειρά στριπ «Σπάρτακος» σε σενάριο του Δημήτρη Σαββαϊδη, η οποία ακολουθήθηκε από το αντίστοιχου ύφους στριπ «Ανώνυμος Αθηναίος» που δημοσιευτόταν αρχικά στο socomic.gr και στη συνέχεια κυκλοφόρησε και σε έντυπα άλμπουμ.
Φέτος, ο ταλαντούχος δημιουργός αποτελεί τον τιμωμένο καλλιτέχνη του Comicdom Con (15-17 Απριλίου στην Πλ. Κλαυθμώνος και την Ελληνοαμερικάνικη Ένωση), δίνοντάς μας την αφορμή να μιλήσουμε μαζί του για την μέχρι τώρα πορεία του στο χώρο των κόμικς και της γελοιογραφίας.
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Πώς προέκυψε η επαφή σου με τα κόμικςκαι ποιοι είναι οι δημιουργοί που σε έχουν επηρεάσει;
Αγαπούσα το σχέδιο από πολύ μικρός και διάβαζα ένα σωρό κόμικς – έχοντας πάντα σαν όνειρο να κάνω κάποια στιγμή τα δικά μου. Υπήρξα τυχερός καθώς ήδη από όταν ήμουν στη σχολή έκανα εικονογραφήσεις για εκδοτικούς και περιοδικά.Εχω μια ιδιαίτερη αγάπη στα γαλλοβελγικά κόμικς τόσο ως σχεδιαστής όσο και ως αναγνώστης, γι’ αυτό και έχω επηρεαστεί από δημιουργούςόπως ο Franquin, ο Morris και ο Pratt, ενώ στη δουλειά μου στην εφημερίδα είχα ως πρότυπα τα σκίτσα του Μητρόπουλουκαι τη γραμμή του Ορνεράκη.
Από αφαιρετικές γραμμές, ταιριαστές σε γελοιoγραφίες, μεταπηδάς με ευκολία σε πιο ατμοσφαιρικά σχέδια ευρωπαϊκής αισθητικής. Πόσο εύκολη είναι η εναλλαγή ύφους και η ταυτόχρονη διατήρηση μιας αναγνωρίσιμης οπτικής ταυτότητας;
Νομίζω με τα χρόνια έχω βρει μια χρυσή τομή. Στο καθημερινό μου σκίτσο δίνω το στίγμα της ημέρας, μια χιουμοριστική ματιά στην επικαιρότητα με καρτουνίστικη διάθεση, ενώ στα κόμικς μου το σχέδιο είναι το όχημα για να διηγηθώ μια ιστορία.Τα χαρακτηριστικά του ύφους μου όμως, η αφαίρεση, το χρώμα και οι φιλοσοφικές αναζητήσειςείναι πάντα εκεί.
Εξίσου ευέλικτος είναι και ο τρόπος έκδοσης των έργων σου. Από τη μια δημοσιεύεις δουλειέςσε πιο παραδοσιακά μέσα, όπως οι έντυπες εφημερίδες, και απ’ την άλλη, ο «Ανώνυμος Αθηναίος» πρωτοκυκλοφόρησε διαδικτυακά. Θεωρείς πως οι έντυπες και οι ψηφιακές εκδόσεις κάποια στιγμή θα συναντηθούν με κάποιον τρόποή βλέπεις την κυριαρχία μιας εκ των δύο;
Μεγάλωσα σε ένα σπίτι γεμάτο βιβλία και κόμικς όπου η εφημερίδα ήταν και παραμένει καθημερινή μας συνήθεια. Εκ των πραγμάτων θα σου πω λοιπόν ότι δεν μπορώ να φανταστώ το μέλλον χωρίς το έντυπο, αν και νομίζω ότι αυτό που θα κυριαρχήσει θα είναι ένα υβριδικό μέσο που θα μπορέσει να συνδυάσει ιδανικά και τα δυο.
Σε «τρομάζει» η εφήμερη φύση των γελοιoγραφιών, η γνώση πως μετά από τη δημοσίευσή τους στην εφημερίδα οι εξελίξεις μοιραία τις ξεπερνούν;
Όταν σχεδιάζω συνήθως δεν το σκέφτομαι αυτό και έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου να φτιάξω κάτι που θα μπορεί να διαβαστεί και μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα. Κάποιες φορές, συμβαίνει παλιότερα σκίτσα να επανέρχονται στην επικαιρότητα ή να μοιάζουν ακόμα και προφητικά. Μου αρέσει όταν συμβαίνει αυτό, είναι κάτι που θαύμαζα και στη δουλειά μεγάλων σκιτσογράφων, όπως ο Altan.
Σενάριο ή σχέδιο; Τι απολαμβάνεις περισσότερο;
Δεν υπάρχει κάποιος κανόνας που ακολουθώ αλλά σχεδόν ποτέ δεν γράφω από πριν όλο το σενάριο, μου αρέσει να υπάρχει το στοιχείο του αυτοσχεδιασμού και να πειραματίζομαι με το σχέδιο, οπότε αυτό είναι ίσως και το πιο διασκεδαστικό κομμάτι.
Στο έργο σου, συχνά εστιάζεις στον απλό καθημερινό άνθρωπο. Τι σε ελκύει σε αυτόν;
Μου αρέσει να αφηγούμαι απλές, καθημερινές ιστορίες που κρύβουν μέσα τους αλήθειες και πρωταγωνιστούν άνθρωποι ανώνυμοι που όμως είναι πολύπλευροι και δυναμικοί και ο αναγνώστης μπορεί να δει σε αυτούς τον εαυτό του και να ταυτιστεί.
Μιλώντας για απλούς ανθρώπους, στο Comicdom Con θα κυκλοφορήσει σε έναν συλλογικό τόμο η τριλογία του «Ανώνυμου Αθηναίου». Μίλησε μας γι’ αυτό.
Ο Ανώνυμος, ξεκίνησε ως χιουμοριστικό στριπάκι με φιλοσοφικές αναζητήσεις για το socomic.gr. Στη συνέχεια κυκλοφόρησαν 2 τεύχη με τα επεισόδια αυτά, εκ των οποίων το πρώτο είναι εξαντλημένο εδώ και χρόνια. Η τριλογία συγκεντρώνει τα 2 αυτά τεύχη και κλείνει με το τρίτο (και καλύτερο) αδημοσίευτο μέρος σε μια χορταστική έκδοση 100 σελίδων από την Comicdom Press.
Η υπόθεση με δυο λόγια είναι η εξής: Σε μια αρχαία Αθήνα, όχι και τόσο διαφορετική από τη σημερινή, ο Ανώνυμος ο Αθηναίος έχει βάλει σκοπό της ζωής του να μείνει γνωστός στους αιώνες για κάτι σημαντικό. Αν θα τα καταφέρει θα το μάθετε διαβάζοντας το κόμικς!
Κρίνοντας από την περσινή εκδήλωση, φάνηκε πως ο κόσμος είχε ανάγκη την επαφή με δημιουργούς και τα κόμικς τους. Πιστεύεις πως η ελληνική σκηνή έχει μέλλον παρά τα εμπόδια που προκύπτουν τα τελευταία χρόνια;
Την Ελληνική σκηνή τη γνώρισα αφού είχα αρχίσει να σχεδιάζω και ανακάλυψα πολλά ωραία κόμικς Ελλήνων δημιουργών, με κάποιους από τους οποίους είμαστε πλέον και φίλοι. Υπάρχουν πολλές αξιόλογες δουλειές από ανθρώπους που έχουν γνώση του μέσου και το αγαπούν. Τα φεστιβάλ είναι μια πολύ καλή αφορμή για επαφή με το κοινό και άλλους καλλιτέχνες και εκεί φαίνεται πόσος κόσμος ζει και αναπνέει για τα κόμικς και τέτοιες εκδηλώσεις, οπότε θα πω πως το μέλλον προβλέπεται λαμπρό παρά τις δυσκολίες και τους κορονοιούς.
Και κάτι τελευταίο, ετοιμάζεις κάτι νέο για το κοντινό μέλλον;
Συνεχίζω καθημερινά στα ΝΕΑ με σκίτσα και εικονογραφήσεις κάθε είδους. Φυσικά δεν σταματάω να γράφω κόμικς και ιστορίες για τις οποίες θα μιλήσουμε όμως σε επόμενη συνέντευξη… Για την ώρα, ας απολαύσουμε το ComicDom Con 2022! Τα λέμε εκεί!!