Όπως έχω γράψει και αλλού, μέχρι πρότινος η επαφή μου με τα manga ήταν μηδαμινή. Ωστόσο, είχα την απροσδιόριστη αίσθηση -αν όχι την βεβαιότητα- πως τα manga φτιάχνονται αποκλειστικά από Ιάπωνες καλλιτέχνες, ασχέτως αν το Netflix έχει επιχειρήσει να εξαργυρώσει την δημοφιλία τους κυκλοφορώντας αμερικάνικες animated σειρές με αισθητική anime. Πρόσφατα, όμως, η βεβαιότητα μου διαψεύσθηκε πανηγυρικά, όταν διαπίστωσα πως οι μη Ιάπωνες mangaka είναι υπαρκτοί και μάλιστα, ένας εξ’ αυτών, ο Mangaka Ody, είναι από την Ελλάδα. Μάλιστα, πριν μερικές εβδομάδες ξεκίνησε η δημοσίευση του νέου του πρότζεκτ, του διαδικτυακού manga Tomahawk Angel, αποτελώντας ιδανική αφορμή για μια συνέντευξη.
Πώς ξεκίνησε η επαφή σου με τον κόσμο των manga;
Με τα manga άρχισα να ασχολούμαι πριν 6 χρόνια περίπου, όταν ήμουν 16 χρόνων. Δεν είχα ιδέα τι ήταν αυτή η μορφή τέχνης αλλά ήξερα πως σε αυτή θα αφιέρωνα την ζωή μου. Όλα ξεκίνησαν όταν είδα το Death note. Άρχισα με άνιμε και αυτά με οδηγησαν στην πηγή, δηλαδή στα manga. To Tokyo Ghoul ήταν αυτό που με έκανε να αγαπήσω τα ιαπωνικά comics.
Ποιοί δημιουργοί έχουν επηρεάσει το προσωπικό σου στυλ και ποιές ιστορίες θα χαρακτήριζες ως αγαπημένες σου;
Το στυλ μου έχει επηρεάστει από τον Ιάπωνα καλλιτέχνη Sui Ishida, ο οποίος δημιούργησε το Tokyo Ghoul. Η ζωγραφική του Tokyo Ghoul με εξέπληξε και με έκανε να θελήσω να γίνω και εγώ τόσο καλός στο σχέδιο. Από σενάριο αυτό που με έχει εμπνεύσει περισσότερο από όλα είναι το Αttack on Titan. Πιστεύω πως είναι ένα από, αν όχι το πιο καλογραμμένο manga που υπάρχει (μαζί με το Death Note φυσικά) . Αυτά τα τρία manga θα έλεγα πως είναι από τα αγαπημένα μου.
Υπάρχει κάποιο είδος ιστοριών στο οποίο έχεις ιδιαίτερη αδυναμία;
Έχω ιδιαίτερη αδυναμία στο post-apocalyptic genre. Ιστορίες που απεικονίζουν το τέλος του κόσμου μου κινούν ιδιαίτερα το ενδιαφέρον, διότι κατά κάποιο τρόπο θα ήθελα να νιώσω και εγώ πως θα ήταν να επιβιώνει κανείς μέσα σε ένα τέτοιο σενάριο. Δεν θα ήθελα να έρθει το τέλος του κόσμου ποτέ, aλλά δεν μπορω να αρνηθώ ότι η ιδέα προκαλεί δέος και γι’αυτό μου αρέσουν αυτού του είδους ταινίες/manga κλπ.

Πόσο εύκολο είναι να κάνεις manga και να μην είσαι Ιάπωνας; Υπάρχει κάποιου είδους δυσπιστία τόσο από το κοινό, όσο και από τους Ιάπωνες συναδέλφους σου;
Είναι πολύ δυσκολότερο να πετύχει κάποιος που δεν είναι Ιάπωνας στη σκηνή των manga. Αυτό νομίζω το ξέρουν όλοι. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια οι πόρτες ανοίγουν όλο και περισσότερο, πράγμα το οποίο βοηθάει τους ξένους καλλιτέχνες από τη Δύση. Και νομίζω πως αυτό είναι κάτι θετικό γιατί όσο περισσότεροι manga καλλιτέχνες γεννιούνται τόσα περισσότερα manga θα έχουμε να διαβάσουμε.
Μιλώντας για το κοινό, πόσο μεγάλη είναι η εγχώρια κοινότητα και ποιά είναι η σχέση σου μαζί της; Υπάρχει αλληλεπίδραση;
Το κοινό του Tomahawk Angel ξεκίνησε από κάτι μικρό, όπως αρχίζουν όλα τα πράγματα. Όσο περνάει ο καιρός, βλέπω πως όλο και περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν να ενδιαφέρονται και αυτό με κάνει πολύ χαρούμενο. Υπάρχει πολύ αλληλεπίδραση με το κοινό και αυτό μου δίνει κουράγιο και δύναμη να συνεχίσω να ζωγραφίζω. Ευχαριστώ πάρα πάρα πάρα πολύ όλους όσους με υποστηρίζουν. Δεν θα μπορούσα χωρίς εκείνους.
Η ενασχόληση με τα manga απαιτεί την ανάληψη σεναριακών και σχεδιαστικών καθηκόντων. Εσύ ποιο από τα δύο προτιμάς περισσότερο;
Μου αρέσει η ζωγραφική, αλλά μου αρέσει εξίσου πολύ και να γράφω. Το να δημιουργείς μια δική σου ιστορία είναι κάτι πολύ «μαγικό» θα έλεγα. Δημιουργεις ένα δικό σου σύμπαν του οποίου τους κανόνες ορίζεις εσύ. Όλοι μας έχουμε σκεφτεί τουλάχιστον μία ιστορία κάποια περίοδο της ζωής μας, πράγμα το οποίο θα έλεγα αποδεικνύει ότι η ανάγκη του ανθρώπου για δημιουργία είναι μεγάλη, φυσική και πολλές φορές ανεξέλεγκτη. Το σχέδιο και το σενάριο πέφτουν στη κατηγορία της δημιουργικής ενασχόλησης και γι’αυτό πιστεύω ότι το ένα δεν είναι καλύτερο ή προτιμότερο από το άλλο. Είναι και τα δύο τέλεια αλλά και κουραστικά. Κάτι που δεν είναι κουραστικό δεν αξίζει τον χρόνο μας.

Πρόσφατα, ξεκίνησες να δημοσιεύεις τη νέα σου δουλειά, Tomahawk Angel. Πες μας λίγα λόγια γι’ αυτή.
Το Tomahawk Angel είναι ένα horror/ post apocalyptic manga που δημοσιεύεται στο Webtoon. Και πάει ως εξής: Είναι το έτος 2050 και ένα φαινομενικά φυσιολογικό κορίτσι, ξυπνά χωρίς αναμνήσεις από την προηγούμενη ζωή της καθώς ανακαλύπτει ότι ο κόσμος έχει κατακλυστεί από τέρατα. Η αγάπη, η φιλία και η προδοσία είναι αυτό που περιμένει τη Valerie, καθώς προσπαθεί να επιβιώσει και να αποκαλύψει τα μυστήρια ενός νέου διεφθαρμένου κόσμου.
To Tomahawk Angel είναι η ιστορία που πάντα ήθελα να γράψω.
Ήδη από τα πρώτα καρέ, περιγράφεις έναν κόσμο όπου η περιβαλλοντική καταστροφή δεν αποτελεί ένα μακρινό μέλλον, αλλά ένα αβίωτο παρόν. Έχεις σχέδια να εμβαθύνεις σε αυτή τη θεματική;
Η περιβαλλοντική καταστροφή αποτελεί σημαντικό κομμάτι της ιστορίας. Η καταστροφή του πλανήτη μας είναι ο λόγος για τον οποίο συμβαίνουν πολλά πράγματα μέσα στην ιστορία, φυσικά υπάρχουν μεγαλύτερα πρόβλημα από την περιβαλλοντική καταστροφή πλέον, αλλά όλο το κακό έπρεπε να ξεκινήσει από κάπου. Η ιστορία είναι κάτι που δεν θα μπορεί να μαντέψει κανείς.
Ποια είναι τα πλάνα σου για την συγκεκριμένη ιστορία; Πόσο καιρό σκοπεύεις να την συνεχίσεις;
Σκοπεύω να συνεχίσω την ιστορία όσο πάει, θελω συνέχεια να δείχνω καινούργια πράγματα και ελπίζω μια μέρα αυτό το project να μετατραπεί σε κάτι μεγάλο. Δεν σκοπεύω να τελειώσω πότε, ή τουλάχιστον όχι σύντομα. Ο στόχος μου είναι το Tomahawk Angel να γίνει ένα anime ή Netflix adaptation κάποια στιγμή στο μέλλον.
Δουλεύεις έχοντας κατά νου ένα συγκεκριμένο φινάλε;
Ξέρω που θέλω να καταλήξει η ιστορία, αλλά ακόμα δεν έχω καλοσκεφτεί πως θα εξελιχθούν όλα. Πιστεύω πως η ιστορία γράφεται καλύτερα όταν βγαίνει αυθόρμητα. Πάντως ξέρω με τι θα μοιάζει το τέλος. Ωστόσο αυτό είναι ακόμα μακριά
Και η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου: manga ή anime;
Χμμ … Manga. εκτός αν το anime είναι η δεύτερη σεζόν του Death Note.
