Όταν ένας νεαρός κατηγορείται ότι ζωγράφισε 27 ξυρισμένα, πέη σε αυτοκίνητα που ήταν σταθμευμένα στο πάρκινγκ του σχολείου του, ένας άλλος νεαρός, ο Peter θα αποφασίσει να γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ, βιντεοσκοπώντας ουσιαστικά την προσπάθεια του να αποκαλύψει την αλήθεια.
Μπορεί μια τέτοια σειρά να είναι χαζή και ενδιαφέρουσα την ίδια στιγμή; Απ’ ότι φαίνεται ναι!
Το American Vandal αποτελεί μια σάτιρα σε όλα αυτά τα δραματοποιημένα ντοκιμαντέρ που κατακλύζουν τις οθόνες μας ανα καιρούς με θέμα πραγματικά γεγονότα. Αυτό είναι ολοφάνερο από παντού: στον τρόπο κινηματογράφησης, την αφήγηση και τη δομή της σειράς. Βέβαια, στο στόχαστρο μπαίνουν και κάποιες εφηβικές συμπεριφορές, όπως για παράδειγμα η λογική πως αν κάποιος απαντήσει με heyy, αντι για hey σημαίνει -ξεκάθαρα- πως σε γουστάρει.
Και ενώ θεωρητικά, οι λόγοι επιτυχίας της σειράς θα έπρεπε να εξαντλούνται στην προηγούμενη παράγραφο, εν τέλει, καταφέρνει να είναι πολλά παραπάνω. Αρχικά, καταφέρνει να σου κεντρίσει το ενδιαφέρον και να σε κάνει να αναρωτιέσαι ποιός σχεδίασε τελικά αυτά τα πέη, καταφέρνοντας όντως να δημιουργήσει μυστήριο γύρω από ένα θέμα που φαίνεται το λιγότερο χαζό. Παράλληλα, λειτουργεί και σε τρίτο επίπεδο, σχολιάζοντας εφηβικές (και όχι μόνο) συμπεριφορές, οι οποίες μπορούν να καταστρέψουν την ζωή ενός ατόμου. Πολλές φορές, στη διάρκεια αυτής της σεζόν, θα γίνουν ισχυρισμοί για άτομα και καταστάσεις, οι οποίες ενώ μπορεί να αποδειχθούν ψευδείς αργότερα, θα έχουν επηρεάσει ψυχολογικά αυτά τα άτομα. Αυτή τη λογική είναι που καταδικάζει -αν και με διδακτικό τρόπο μερικές φορές- η σειρά. Και η αλήθεια είναι πως στην εποχή των κοινωνικών δικτύων-λαϊκών δικαστηρίων, αυτό το μήνυμα είναι πολύ σημαντικό.
Συμπερασματικά, το American Vandal μπορεί να μην έχει γνωστούς ηθοποιούς ή κάποιο ηχηρό σκηνοθετικό όνομα, αλλά καταφέρνει να κερδίσει την προσοχή του θεατή χάρη στο -ανεπάντεχα- πολυεπίπεδο σενάριο του. Οπότε μην ξεγελαστείτε από την επιφανειακή του σύνοψη και αφεθείτε στο μυστήριο του!
