Οι Peter και Sam μετά την επιτυχία του πρώτου τους ντοκιμαντέρ (που προβλήθηκε μέχρι και στο Netflix!), άρχισαν να δέχονται ένα σωρό μηνύματα με νέες υποθέσεις προς επίλυση. Δυστυχώς, οι περισσότερες δεν ήταν άξιες λόγου. Μία όμως κατάφερε να τους κεντρίσει το ενδιαφέρον. Η νέα υπόθεση λοιπόν, είχε ως θέμα ένα ιδιαίτερο περιστατικό σ’ ένα καθολικό σχολείο. Μια μέρα όλοι οι μαθητές ενός σχολείου άρχισαν να χέζονται, προκαλώντας ένα μικρό χάος στο σχολείο. Πανικόβλητοι οι μαθητές έτρεχαν να προλάβουν μια αναπαυτική θέση στην τουαλέτα, ενώ όσοι δεν τα κατάφεραν αναγκάστηκαν να “αδειάσουν” σε κάποιον κάδο ή ακόμα χειρότερα στους διαδρόμους του σχολείου.
Σαν να μην έφτανε αυτό το περιστατικό, μετά από λίγες μέρες ακολούθησαν άλλες δύο “σκατένιες” επιθέσεις, ενώ ο αδίστακτος κακοποιός, γνωστός και ως The Turd Burglar ανέβασε φωτογραφίες από τα περιστατικά στο instagram! Δύο βδομάδες μετά το πρώτο περιστατικό, ένας μαθητής ομολογεί την ενοχή του, αλλά μήπως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά;
Η υπόθεση-για άλλη μια φορά- μοιάζει χαζή, ανώριμη, ίσως ηλίθια και σίγουρα αηδιαστική. Η ομορφιά όμως αυτής της σειράς είναι πως καταφέρνει να χτίσει ένα πραγματικά ενδιαφέρον μυστήριο γύρω από αυτή την ιδέα και σε κάθε επεισόδιο να ανανεώνει το ενδιαφέρον του θεατή εισάγοντας νέα δεδομένα στο παιχνίδι, τραβώντας διαρκώς το χαλί κάτω από τα πόδια μας. Παράλληλα, με αφορμή αυτή την υπόθεση θίγει σημαντικά ζητήματα, μεταξύ άλλων για την αποτελεσματικότητα των ανακριτικών μεθόδων, αλλά και για την ασυλία που απολαμβάνουν μερικά άτομα μέσα στις μικρές κοινωνίες των σχολείων, λόγω της ύπαρξης χορηγιών και δωρεών που είναι απαραίτητες για τη λειτουργία τους.
Ευτυχώς, η σειρά ποτέ δεν παίρνει τον εαυτό της απόλυτα στα σοβαρά, έχοντας απόλυτη επίγνωση πως βασίζεται πάνω σε ένα ουσιαστικά αστείο περιστατικό. Έτσι, η σκοτεινή φωτογραφία που διαρκώς κρύβει πρόσωπα και ο έντονος, δραματικός φωτισμός που υπάρχει σε κάποιες σκηνές (συγκεκριμένα σ’ εκείνες που χαρακτήρες διηγούνται τις προσωπικές τους εμπειρίες) είναι αδύνατον να μην προκαλέσουν έστω ένα μειδίαμα στους θεατές, αφού η σοβαρότητα που εκφράζει μια τέτοια αισθητική προσέγγιση έρχεται σε αντίθεση με τη γελοία φύση του “εγκλήματος”.
Εν ολίγοις, το American Vandal ακολουθεί την ίδια πετυχημένη συνταγή με την προηγούμενη σεζόν, ισορροπώντας ιδανικά ανάμεσα στην κοινωνική κριτική, το μυστήριο και το χιούμορ. Αν σας κέρδισε η πρώτη σεζόν, δεν έχετε κανέναν λόγο να αποφύγετε τούτη εδώ.
