Στη δεύτερη σεζόν, οι δημιουργοί του υπερ-επιτυχημένου The Bear επέλεξαν να πειραματιστούν, να παραστρατήσουν ελαφρώς από την αγχώδη συνταγή που έκανε τη σειρά αγαπητή και να εστιάσουν σε περισσότερους χαρακτήρες. Η τρίτη σεζόν ακολουθεί περίπου τα ίδια μονοπάτια, μόνο που αυτή τη τη φορά η αίσθηση που μένει είναι πως γίνεται μια λυπηρή απόπειρα να τραβηχτεί το σενάριο απ’ τα μαλλιά, έως ότου δεν έχει απομείνει τίποτα άλλο να δώσει. Τι πήγε τόσο λάθος;
Δέκα επεισόδια, αρκετά εκ των οποίων ξεπερνάνε το ημίωρο, κι όμως η σειρά όχι μόνο δεν έκλεισε αφηγηματικά νήματα της προηγούμενης σεζόν, αλλά αποφάσισε να αφήσει ξεκρέμαστα -για την ώρα- και νέα. Αντ’ αυτού επιλέγει να σπαταλάει πολύτιμο χρόνο, σε φλάσμπακ τα οποία δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα. Ήδη στο πρώτο επεισόδιο, μάς σερβίρει τις αναμνήσεις του Carmy, ώστε να είναι σίγουρη πως θα καταλάβουμε ότι για τα τωρινά του βάσανα φταίνε (και) οι κακοποιητικοί σεφ που βρέθηκαν στο διάβα του, λες και δεν ήταν κατανοητό από τις προηγούμενες σεζόν. Αντίστοιχα αχρείαστο και το επεισόδιο που επικεντρώνεται στη ζωή της Tina. Τι μας αποκαλύπτει λοιπόν αυτό το «αριστουργηματικό» επεισόδιο, το οποίο αποτελεί και το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Ayo Edebiri; Ότι, άκουσον άκουσον, η Tina είναι φτωχή και κατέληξε να δουλεύει στο εστιατόριο Beef επειδή δεν έβρισκε πουθενά αλλού δουλειά! Ευτυχώς δηλαδή που διευκρινίστηκε αυτό, γιατί μέχρι τώρα νομίζαμε πως ήταν CEO πολυεθνικής που αποφάσισε να αλλάξει καριέρα και να φτιάχνει σάντουιτς εξαιτίας του πάθους της για την μαγειρική!
Το πρόβλημα με το επεισόδιο της Tina, το οποίο συνοψίζει και το βασικό πρόβλημα της τρίτης σεζόν, δεν είναι ότι το σενάριο αποτελείται αποκλειστικά από αφηγηματικό λίπος, αλλά ότι αδυνατεί να οδηγήσει το The Bear σε πιο ενδιαφέροντα μονοπάτια διατηρώντας στο επίκεντρο το φαγητό. Κοινωνικά δράματα για την εργατική τάξη και με αντικαπιταλιστικές ευαισθησίες έχουμε δει εκατοντάδες φορές και μάλιστα πολύ καλύτερα (χωρίς αυτό να σημαίνει πως το επεισόδιο ήταν κακό από μόνο του). Αυτό που δεν έχουμε δει είναι αφηγήσεις οι οποίες να αναδεικνύουν διάφορες πτυχές του φαγητού, μέσω των οποίων μπορείς, αν το επιθυμείς, να ασκήσεις και οξύτατη κοινωνική κριτική. Λόγου χάρη, βλέπουμε κάποια στιγμή την Tina να δυσκολεύεται να βρει πρώτες ύλες για το εστιατόριο, δίνοντας τέλεια πάσα στη σειρά να σχολιάσει λόγου χάρη την τρωτότητα τον αστικών κέντρων ως προς την προμήθεια τροφίμων που συχνά έρχονται από την άλλη άκρη του κόσμου. Κάποια άλλη στιγμή, ένας χαρακτήρας παρατηρεί πως όλες οι σημαντικές στιγμές μοιάζουν να περιστρέφονται γύρω από το φαγητό, αλλά η σειρά συνεχίζει να αγνοεί τη σημασία του στην προσωπική, αλλά και κοινωνική ζωή, παραμένοντας παγερά αδιάφορη για την μετατροπή ενός λαϊκού και προσιτού μαγαζιού σε εστιατόριο για υψηλά βαλάντια και τις επιπτώσεις αυτής της αλλαγής σε επίπεδο γειτονιάς.
Αποπροσανατολισμένοι μάλλον από την απροσδόκητη επιτυχία, οι δημιουργοί του The Bear παραμέρισαν το φαγητό, αναζητώντας αλλού υλικό για να γεμίσουν τον τηλεοπτικό χρόνο τους. Σπάνια, όπως στο επεισόδιο της γέννας, το αποτέλεσμα έχει ενδιαφέρον, κυρίως επειδή ασχολείται με θεματικές που σπάνια απεικονίζονται με τόση λεπτομέρεια, αλλά τις περισσότερες φορές δοκιμάζει την υπομονή των θεατών, οι οποίοι απορούν γιατί χαρακτήρες όπως οι ενοχλητικότατοι αδερφοί Fak έχουν καταλάβει τόσο πολύτιμο τηλεοπτικό χρόνο. Και μη χειρότερα.
