Από το All about my Mother, την κορωνίδα της φιλμογραφίας του, μέχρι το πιο πρόσφατο, λυτρωτικό και βαθύτατα αυτοαναφορικό, Pain and Glory, ο αεικίνητος Almodóvar υπογράφει με το Madres Paralelas μια εξίσου συγκινητική ταινία, αντάξια των προηγούμενων επιτυχιών του. Έχοντας ωριμάσει σκηνοθετικά όλα αυτά τα χρόνια και κατασταλάξει στους θεματικούς πυρήνες που επιλέγει να αναδείξει με κάθε του φιλμ, η νέα του ταινία είναι ένας ύμνος στην μητρότητα, από αυτούς που σε αγγίζουν συναισθηματικά και διαχρονικά.
Η αλμοδοβαρική συνταγή ακολουθείται και στο Madres Paralelas. Η Janis (Penelope Cruz), φωτογράφος μόδας και κορίτσι από την επαρχία αποκτά ένα παιδί με έναν (παντρεμένο) ανθρωπολόγο, ονόματι Arturo, τις υπηρεσίες του οποίου χρειάζεται, προκειμένου (ο τελευταίος) να ασχοληθεί με την περίπτωση ενός αγνώστου τάφου του παππού της, θύμα των φαλαγγιτών, κατά την διάρκεια του εμφυλίου. Παράλληλα, μια ηλικιακά νεότερη κοπέλα, η Ana (Milena Smit), φέρει μέσα της τον καρπό ενός παιδιού που προήλθε από βιασμό. Αν και οι αφετηρίες τους είναι εντελώς διαφορετικές, οι δύο γυναίκες θα ανταμώσουν και θα συνομιλήσουν στο μαιευτήριο λίγο πριν γεννήσουν δύο κοριτσάκια, μη γνωρίζοντας πως οι δρόμοι τους θα ξανασμίξουν αρκετούς μήνες αργότερα, όταν η Janis θα αρχίσει να έχει αμφιβολίες σχετικά με το αν το παιδί που μεγαλώνει είναι πραγματικά δικό της (τα υπόλοιπα, προκειμένου να αποφευχθούν περαιτέρω spoiler είναι καλύτερο να τα ανακαλύψει ο ίδιος ο θεατής).
Ωστόσο, παράλληλα με την κεντρική ιστορία των δύο γυναικών, υπάρχει και μία δεύτερη, αθέατη, όπως (αθέατη) είναι και η ιστορία των θυμάτων του πολέμου. Αυτή η πτυχή του φιλμ που θα αναπτυχθεί στο τελευταίο του μέρος, είναι η ιστορία των εκτελεσθέντων ανδρών του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου, όλων όσοι άφησαν πίσω τους χήρες, ορφανά και συγγενείς, αλλά και η ιστορία μιας χώρας που για ένα διάστημα προσπάθησε να τους απαρνηθεί και να τους διαγράψει από τη μνήμη της.
Ο Almodóvar εκτελεί διπλό ρόλο: σκηνοθετεί για ακόμη μια φορά, έβδομη συνολικά, με τον τρόπο που μόνο εκείνος ξέρει την Μούσα του Cruz (ερμηνεία για την οποία κέρδισε το σχετικό βραβείο στο πρόσφατο φεστιβάλ της Βενετίας), και ταυτόχρονα, ανασύρει στην επιφάνεια μνήμες του παρελθόντος. Η συνεργασία Almodóvar- Cruz κρατάει χρόνια και έχει ως αφετηρία το 1997, όπου η Cruz καλείται να γεννήσει μέσα σε ένα λεωφορείο στο Live Flesh. 24 χρόνια αργότερα, ο Almodóvar βρίσκει στο πρόσωπο της τη θηλυκότητα που αναζητούσε, ώστε να αφηγηθεί μια ιστορία για την μητρότητα και την γυναικεία ενδυνάμωση που ανθίζει σε περιόδους όπου οι άνδρες είναι απόντες, κάνοντας ρευστά τα όρια της σεξουαλικότητας.
Τα θέματα που αναπτύσσει ο Almodóvar στο εν λόγω φιλμ, άλλοτε εκτενέστερα και άλλοτε εν συντομία, ποικίλουν: από το τι εστί το να είσαι μαμά, τη σχέση μιας μητέρας-κόρης, όταν η πρώτη επιλέγει να μη θυσιάσει την καλλιτεχνική της επιτυχία που ανθίζει την περίοδο που η κόρη της δυσκολεύεται να τα κουμαντάρει με το νεογέννητο παιδί της, τα συγκεκαλυμμένα πολιτικά σχόλια, τις lgbtq ανησυχίες, εώς και τα ιστορικά τραύματα του παρελθόντος. Και αυτό αποτελεί, ταυτόχρονα, αδυναμία και ατού.
Τα αλμοδοβαρικά μοτίβα είναι διάχυτα καθ΄όλη την διάρκεια του φιλμ. Ο μοναδικός άνδρας σε αυτόν τον, εξ ολοκλήρου, γυναικείο κόσμο λειτουργεί ως κινητήριος μοχλός, και όχι ως διακοσμητικό στοιχείο, αυτού του σύνθετου παζλ. Ο Arturo αποτελεί τον συνδετικό κρίκο που ενώνει παρελθόν, παρόν και μέλλον, και συμβάλλει, με την τελευταία σκηνή, στην λύτρωση της Cruz, η οποία περνάει μέσα από μια συγκινητική πορεία αυτογνωσίας, γίνοντας με αυτόν τον τρόπο και αυτός κοινωνός μιας ευρύτερης οικογένειας που την καθορίζει το παρελθόν.
Λιγότερο προσωπικός, περισσότερο, όμως, καίριος, ο Almodóvar περνά από το μελόδραμα στο χιούμορ για να καταλήξει στο δράμα, με σκοπό να αναδείξει μια ιστορία γυναικείας αφύπνισης γύρω από την μητρότητα και τον θεσμό της οικογένειας, την οποία καθοδηγεί μια ανωτέρα δύναμη αποτίμησης φόρου τιμής και συμφιλίωσης με τους δαίμονες του παρελθόντος.
Και μόνο το γεγονός πως σκέφτομαι ακόμη την ταινία, τι και εάν έχει περάσει μία εβδομάδα μετά την προβολή, αυτό σημαίνει πολλά.
Από τις πιο δυνατές κριτικές σου, αναδεικνύεις μια ταινία σε όλο της το μεγαλείο!!