Ίσως να φαίνεται λίγο απίστευτο το γεγονός ότι εδώ και 44 χρόνια, σε μια μικρή πόλη βόρεια της Ελλάδας διαδραματίζεται ένα φεστιβάλ που δίνει στις ταινίες μικρού μήκους την τιμή που αξίζουν. Κι όμως, ένα από τα παλαιότερα φεστιβάλ, μαζί με της Θεσσαλονίκης, συμβαίνει κάθε Σεπτέμβριο στη Δράμα και έτσι η πόλη μετατρέπεται για 10 μέρες σε ένα μικρό Λος Άντζελες.
Φέτος είχαμε την τιμή να παραβρεθούμε, έστω και για λίγο, και οι εντυπώσεις μας συνοψίζονται σε μια φράση: ραντεβού τον Σεπτέμβριο στη Δράμα!

Ακόμα και σε τρεις μόνο μέρες, ο επισκέπτης μπορεί να βιώσει τη μαγεία του Φεστιβάλ. Προβολές back to back για τους hardcore θεατές, πάρτι πριν και μετά για όσους αναζητούν περισσότερη διασκέδαση και έξτρα δρώμενα όπως meet and greets, συζητήσεις και αναγνώσεις για όσους θέλουν κάτι με ποικιλία και λίγο star gazing. Οι προβολές μοιράζονται στο κλασσικό σινεμά Ολύμπια, στο θερινό Αλέξανδρος και σε ένα drive-in, είναι λοιπόν για όλα τα γούστα και διαθέσεις. Μια γεμάτη μέρα στη Δράμα περιλαμβάνει καφέ και μπουγάτσα, βόλτα στο πανέμορφο πάρκο της Αγίας Βαρβάρας, προβολές αργά το απόγευμα και το βράδυ ποτό στο άτυπο στέκι του Φεστιβάλ.
Καθώς το Φεστιβάλ αναπτύσσεται, οργανικά αλλά και με τη βοήθεια μιας πανδημίας, οι θεατές έχουν την ευκαιρία να συμμετέχουν όχι μόνο δια ζώσης αλλά και online. Από την έναρξη των προβολών, οι ταινίες ήταν διαθέσιμες στην πλατφόρμα του φεστιβάλ, και πλέον οι βραβευμένες θα είναι διαθέσιμες (εδώ) μέχρι τις 26/9. Πάμε να δούμε λοιπόν ποιες αξίζουν σίγουρα μια θέαση αν δεν προλαβαίνετε να καταβροχθίσετε όλο το πρόγραμμα.
1. Sould All Unaccompanied – Γιώργος Τελτζίδης

Τι συμβαίνει στην παιδική ψυχή όταν αυτή έρχεται αντιμέτωπη με την απώλεια οικογένειας και σπιτιού; Πώς έιναι οι ζωές των παιδιών σε ξενώνες για ασυνόδευτους πρόσφυγες; Η ταινία του Γιώργου Τελτζίδη ρίχνει το βλέμμα της σε δύο ανθρώπους, τον ανήλικο Μπαχάρ, και την Κάτια, πρώην κατάδικο, δύο ψυχές που αναζητούν συντροφιά σε μια σκοτεινή πόλη που τους έχει εγκαταλείψει.
2. Migrants – Zoé Devise, Lucas Lermytte, Hugo Caby, Aubin Kubiak & Antoine Dupriez

Ναι, αγαπάμε τα animation. Ειδικά αυτά που έχουν γλυκές αρκουδίτσες. Στην προκειμένη περίπτωση είναι δύο πολικές αρκουδίτσες πρόσφυγες, θύματα της κλιματικής καταστροφής. Τι γίνεται όταν στην αναζήτηση ασύλου θα βρεθούν αντιμέτωπες με καφέ αρκούδες και αυτές θα είναι ο Άλλος; Και ΄πόση διαφορά έχει η προσφυγιάως απόρροια της κλιματικής αλλαγής από αυτή του πολέμου;
3. Αμυγδαλή – Μαρία Χατ΄ζάκου

Δύο αδελφές σε κόντρα, ένα καλοκαίρι που τελειώνει και ένας εχθρός: η ζήλεια. Η Μελίνα ζηλεύει που η αδελφή της δεν την αγαπάει όσο εκείνη, που προτιμάει την παρέα άλλων, που δεν την καλεί στο πάρτι της, που φεύγει. Κι όταν αυτή η ζήλεια γίνεται φθόνος που πραγματώνεται σε ένα κακόβουλο ξόρκι; Καλοκαιρινά χρώματα, η απόκοσμη εμφάνιση της μικρής Παναγιώτας Γάγλη, η αισθητική Σαμπρίνα η Μάγισσα και η υπέροχη μουσική της Μαριλένας Ορφανού πλέκουν ένα ποπ, μεταφυσικό, coming-of-age horror.
4. Horsepower – Σπύρος Σκάνδαλος

Μια ταινία όπου η πραγματικότητα, οι φαντασιώσεις και οι ηθικοί φραγμοί κάμπτονται όσο η πρωταγωνίστρια της προσπαθεί να απελευθερώσει τη σεξουαλικότητά της. ΄Το Horsepower μπορεί να κάνει τον θεατή να αναρωτηθεί πού οδηγεί αυτή η φαντασίωση, σίγουρα όμως άξιζε το Βραβείο Φωτογραφίας.
5. Μητέρα – Subarna D

Μια άκρως σημαντική ταινία για ένα από τα πιο σκληρά βασανιστήρια στο οποίο υποβάλονται τουλάχιστον 3 εκ. γυναίκες το χρόνο: ο ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων. Αυτό το μικρό animation τονίζει την ανάγκη για γυναικεία αλληλεγγύη απέναντι σε μια καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που στόχο έχει μόνο τη γυναικεία χειραγώγηση, αλλά και τη ματαιότητα που νιώθει κανείς όταν είναι μόνος του απέναντι σε ένα καταπιεστικό σύστημα αιώνων.
6. Όλα τα πλάσματα της Νύχτας – Μέμη Κούπα

Ένας ανθρωπόμορφος κούνελος ή ένας κουνελένιος άνθρωπος περιπλανιέται στην Αθήνα σαν Ρομπέν των Δασών όσο η πόλη κοιμάται. Ή μήπως δεν κοιμάται; Πόσο εύκολος είναι ο ύπνος όταν το σώμα και το μυαλό έχουν περάσει τόσες τραγωδίες; Άνθρωποι βασανισμένοι από την αϋπνία θα έρθουν κοντά παρακινούμενοι από την επαναστατικότητα ανθρώπων σε ροζ στολές και χνουδωτά αυτιά; Μήπως αυτό΄ο χρειαζόμαστε κι εμείς στα χρόνια του κορωνοιού;
7. Οι Εγκληματίες – Serhat Karaaslan

Ο έρωτας δύο νέων ανθρώπων μετατρέπεται σε επικίνδυνη αποστολή λόγω του συντηρητισμού που μαστίζει τις μικρές κοινότητες της Τουρκίας. Η ταινία του Serhat για ένα νέο ζευγάρι που προσπαθεί να βρει ξενοδοχείο για να περάσει τη νύχτα μαζί μετατρέπεται σε ένα ατμοσφαιρικό θρίλερ στη μεσονύχτια Τουρκία. Τα πράγματα παίρνουν άσχημη τροπή και θυμίζουν στον θεατή την αγωνία και τον θυμό που νιώθει κανείς όταν τον κυνηγάνε για αυτονόητα δικαιώματα.
8. Από το Μπαλκόνι – Άρης Καπλανίδης

Αδιαμφησβήτητα η αγαπημένη ταινία του κοινού, το Από το Μπαλκόνι είναι μια κωμική ωδή στην ελληνική κοινωνία και συγκεκριμένα τη λαϊκή γειτονιά που μόνο οι κάτοικοι της εκτιμούν και αγαπούν παρά τα στραβά της. Ένα animation που καθρεφτίζει τις σχέσεις των ανθρώπων που -αναγκάζονται να- συνυπάρχουν και που όμως δεν μπορούν να ζήσουν ο ένας χωρίς τον άλλον. Όλα υπό το βλέμμα της γειτόνισσας Big Brother και με μια μπόλικη δόση χιούμορ και γραφικών στερεοτύπων. Bonus, o Γιάννης Οικονομίδης και φυσικά η Νέα Φιλαδέλφεια.