7 σειρές τρόμου για σίγουρες ανατριχίλες

Η ύπαρξη της τηλεόρασης και η ανάδυση της ως ένα καλλιτεχνικό μέσο που οφείλουμε να παίρνουμε στα σοβαρά έχει συνδεθεί άμεσα με το είδος του τρόμου. Σειρές σαν τη Buffy ή τα Χ-Files, που παρ’ ότι δεν ανήκουν αποκλειστικά στο συγκεκριμένο είδος διαθέτουν πολλά από τα γνώριμα χαρακτηριστικά του, συνέβαλλαν στη γιγάντωση του τηλεοπτικού φαινομένου. Ωστόσο, από τη στιγμή που η τηλεόραση άρχισε να αφήνει στο παρελθόν τα καμπ χαρακτηριστικά της και να επιδιώκει την υιοθέτηση μιας σοβαρότερης εικόνας, οι σειρές τρόμου άρχισαν να παραμελούνται, αδυνατώντας πολλές φορές να ολοκληρωθούν όπως θα ήθελαν οι δημιουργοί τους.

Σήμερα, και με αφορμή το Halloween που πλησιάζει απειλητικά είναι μια καλή ευκαιρία να θυμηθούμε μερικές αξιόλογες στιγμές του είδους από το κοντινό ή και πιο μακρινό παρελθόν, με την ελπίδα εκείνο να επανέλθει δυναμικά στο μέσο, όπως φαίνεται να συμβαίνει τα τελευταία χρόνια.

Η σύντομη – Dead Set

Προτού κατακτήσει τον κόσμο της τηλεόρασης με το ανατρεπτικό Black Mirror, ο Charles Brooker είχε κλέψει τις εντυπώσεις με το Dead Set. Μέσα σε ελάχιστα επεισόδια που όλα μαζί αγγίζουν οριακά την μια ώρα, ο Charles Brooker μπλέκει τα ζόμπι με τα τηλεοπτικά ριάλιτι, δημιουργώντας μια απολαυστική και με μπόλικα gore στοιχεία σάτιρα της σύγχρονης κοινωνίας.

Η πρόωρα κομμένη – Hannibal

Ο χαρακτήρας του Hannibal έχει συνδεθεί στη συλλογική συνείδηση του κοινού με τη μορφή του Anthony Hopkins. Κι όχι άδικα. Ωστόσο, ο Mads Mikkelsen κατάφερε να μας προσφέρει μια εξίσου ανατριχιαστική εκδοχή του, γοητευτική και φρικιαστική την ίδια στιγμή, πετυχαίνοντας έναν ερμηνευτικό άθλο. Ωστόσο, ο πρόωρα χαμένος τηλεοπτικός Hannibal αξίζει να μνημονεύεται και για την υπέροχη αισθητική του που μετέτρεψε τα θύματα του ανθρωποφάγου ψυχολόγου σε έργα τέχνης χάρη στην οραματική διεύθυνση του Bryan Fuller που μάλλον είναι καταραμένος να μην μπορεί να απολαύσει κάποια σειρά του να ολοκληρώνεται όπως της αξίζει.

Εκείνη με τους κλασικούς λογοτεχνικούς χαρακτήρες – Penny Dreadful

Οι λάτρεις της βικτωριανής Αγγλίας, της λογοτεχνίας του φανταστικού και της… Eva Green θα ανακαλύψουν (αν και λογικά την γνωρίζουν ήδη) ένα απολαυστικό τηλεοπτικό προϊόν, το οποίο μπορεί να μην μακροημέρευσε, αλλά κατάφερε να προσφέρει αξιόλογες στιγμές τρόμου στους τηλεθεατές. Ενδιαφέρουσα ιστορία, αμέτρητες εμφανείς ή διακριτικότερες αναφορές σε λογοτεχνικούς χαρακτήρες και ένα γοητευτικό και ικανό καστ ηθοποιών συνθέτουν μια από τις πιο αξιόλογες σειρές του είδους.

Η ανθολογική – Terror

Ίσως, η πιο προφανής επιλογή για τη συγκεκριμένη κατηγορία να ήταν το American Horror Story του πολυγραφότατου Ryan Murphy, ωστόσο δύσκολα να αγνοήσει κανείς το πιο πρόσφατο Terror, του οποίου την παραγωγή ανέλαβε ο Riddley Scott. Η πρώτη, ατμοσφαιρικότατη σεζόν εστιάζει στις (πραγματικές) πολικές εξερευνήσεις δύο αποστολών, του Έρεβους και του Τρόμου, ενώ η δεύτερη τοποθετείται στα αφιλόξενα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Ιαπωνίας του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Και στις δύο περιπτώσεις γίνεται εμφανές πως η μεγαλύτερη απειλή δεν είναι κάποια υπερφυσική οντότητα, αλλά ο άνθρωπος και αυτό είναι αρκετό για να μετατρέψει το Terror σε μια από τις πιο αξιόλογες σειρές τρόμου των τελευταίων ετών.

Η κωμική – What We Do In the Shadows

Βασισμένη στην ομώνυμη ταινία του Taika Waititi (Thor Ragnarok), η τηλεοπτική εκδοχή του What We Do In the Shadows είναι μια κωμική όαση, διαρκώς εφευρετική και σπαρακτικά ξεκαρδιστική. Οι πρωταγωνιστές είναι ένας και ένας, επεκτείνει το σύμπαν τω βρικολάκων με ευφάνταστο τρόπο και εντυπωσιακά cameo, ενώ ξέρει πότε να αφιερώνει χρόνο στην ανάπτυξη χαρακτήρων, δίχως ωστόσο να θυσιάζει τον κωμικό της χαρακτήρα. Μπορεί να κλέβουμε λίγο, μιας και οι τρομακτικές στιγμές είναι σχεδόν ανύπαρκτες, αλλά εκμεταλλευόμαστε το γεγονός ότι πρωταγωνιστούν χαρακτηριστικά πλάσματα του είδους του τρόμου για να μιλήσουμε για μια κωμωδία που μας κάνει να πεθαίνουμε στα γέλια κάθε φορά που επιστρέφουμε σε αυτήν.

Η φολκλορική –  The Third Day

Φαινομενικά, η νέα σειρά του δημιουργού της καλτ βρετανικής σειράς Utopia πρόκειται για ακόμη μια ιστορία φολκλορικού τρόμου με απομονωμένες κοινότητες και παγανιστικές αιρέσεις. Όντως, αυτά τα χαρακτηριστικά υπάρχουν σε σημαντικό βαθμό, όμως η ουσία της σειράς, τουλάχιστον της ιστορίας των τριών πρώτων επεισοδίων, είναι οι τύψεις ενός πατέρα (που ερμηνεύει σπαρακτικά ο Jude Law) για τον άδικο χαμό του γιου του. Διαθέτοντας τολμηρή σκηνοθεσία, εκπληκτικές ερμηνείες και δυνατές στιγμές τρόμου, το The Third Day δικαίωσε το hype του.

Η …εχμ επίκαιρη – Chernobyl

Ίσως και αυτή η επιλογή να πρέπει να θεωρηθεί κλεψιά, ίσως και όχι. Ειλικρινά, δεν έχω αποφασίσει. Σε κάθε περίπτωση η πυρηνική καταστροφή είναι μια τρομακτική ιδέα με ανυπολόγιστες επιπτώσεις σε έμβια όντα και η σειρά του HBO παρουσιάζει τα γεγονότα σαν συμβάν από ταινία τρόμου. Σίγουρα, λείπουν τα γνώριμα χαρακτηριστικά του είδους, όπως τα μεταφυσικά πλάσματα, αλλά η αποπνικτική ατμόσφαιρα, η σκιά του θανάτου που απλώνεται πάνω από όλους τους χαρακτήρες και η ανατριχιαστική μουσική είναι οι λόγοι που η σειρά βρήκε μια θέση σε αυτή τη λίστα. Γιατί επίκαιρη, όμως; Επειδή το 2020 μοιάζει να είναι η δεύτερη σεζόν που ζητούσαν κάποιοι απεγνωσμένα.

Σχόλια

Your email address will not be published.