Avatar The Way of Water
(L-R): Neytiri and Jake Sully in 20th Century Studios' AVATAR: THE WAY OF WATER. Photo courtesy of 20th Century Studios. © 2022 20th Century Studios. All Rights Reserved.

Avatar: The Way of Water

Δεκατρία χρόνια χρειάστηκαν να περάσουν από το πρώτο αυτό, εξω-κινηματογραφικό, ταξίδι στην Πανδώρα. «Ταξίδι» που δίχασε κοινό και κριτικούς, εισήγαγε πρωτοποριακές τεχνολογικές μεθόδους και αποδείχθηκε φλέβα χρυσού καθώς έγινε η εμπορικότερη ταινία όλων των εποχών. Αλλά, ακόμη, και αυτό το (μεγάλο) χρονικό διάστημα αποχής (μετά και από κάμποσες αναβολές), δε φαντάζει αρκετό για να σε προετοιμάσει για αυτό που πρόκειται να βιώσεις στη μεγάλη οθόνη, καθώς η συνέχεια του Avatar είναι κυριολεκτικά επική.

Avatar The Way of Water

Ο Τζέικ (Σαμ Γουόρθινκγτον) και η Νεϊτίρι (Ζόε Σαλντάνα) έχουν πλέον οικογένεια ζώντας ήσυχα στα δάση της Πανδώρα, μέχρι τη στιγμή της επανεμφάνισης των ανθρώπων του ουρανού (και μαζί τους ένας παλιός γνώριμος). Αποστολή πια του Τζέικ δεν είναι να επαλάβει τα λάθη (;) του παρελθόντος θέτοντας εαυτόν και οικογένεια σε κίνδυνο, μα να την προστατεύσει, με την οικογένεια Σάλι να αναγκάζεται να εγκαταλείψει την φυλή των Νά’βι ζητώντας άσυλο νότια της Πανδώρα, στα νησιωτικά συμπλέγματα της οποίας κατοικούν οι Μετκαγίνα.

Εκεί, όπου ένας νέος υδάτινος κόσμος απλώνεται στο πανί έτοιμος να εξερευνηθεί και όπου το υγρό στοιχείο κυριαρχεί δίνοντας την δυνατότητα στον Τζέιμς Κάμερον, αφενός, να συστήσει έναν νέο πολιτισμό που θυμίζει αυτόχθονες, αλλά, ταυτόχρονα, διαφέρει και από τους Νά’βι των δασών, με τα δικά του ήθη, έθιμα, πανίδα και χλωρίδα, και αφετέρου, να σκαρφιστεί και να αποδώσει μερικές από τις εντυπωσιακότερες υποβρύχιες λήψεις που έχουν ποτέ αποτυπωθεί στην μεγάλη οθόνη.

Avatar The Way of Water

Το σενάριο αποχωρίζεται το αρχικό love story που, τώρα, φαντάζει πιο μεστό, πλαισιωμένο από περιφερειακούς χαρακτήρες που δεν εξυπηρετούν μόνο την εξέλιξη της πλοκής, εξακολουθεί να «χορεύει» με τους λύκους και να «φλερτάρει» με τον μύθο της Ποκαχόντα, αλλά, παράλληλα, γίνεται και πιο «προσωπικό», έχοντας στον πυρήνα του την έννοια της οικογένειας, αλλά και μια ιστορία εκδίκησης που δε λέει να λήξει για χάρη του franchise.

Το 3D είναι μάλλον μονόδρομος, εξάλλου μιλάμε για ταινία όπου το υπερ-θέαμα κυριαρχεί, αλλά και αποτελεί τον κινητήριο μοχλό εξιστόρησης των γεγονότων. Οι ορεινοί βιότοποι της Πανδώρα έχουν δώσει τη θέση τους στους πλούσιους της υφάλους και βυθούς όπου κανείς μπορεί να συναντήσει ό,τι μπορεί (και δεν μπορεί) να φανταστεί, το οικολογικό-οικουμενικό μήνυμα του σκηνοθέτη επικοινωνείται στον θεατή με αφελές, αλλά συγκινητικό τρόπο, ενώ η δράση ρέει και με το παραπάνω στην εντυπωσιακή τρίτη πράξη, στην οποία ο σκηνοθέτης ενώνει στοιχεία από όλες τις προηγούμενες δουλειές του, «φέρνοντας» τον Τιτανικό στην Πανδώρα.

Σε μια εποχή όπου η τεχνολογία είναι στις ζωές μας 24/7, και αποτελεί την εύκολη λύση για τις περισσότερες σκηνές υπερηρωικών ταινιών ρίχνοντας σκόνη πολλές φορές στα δισδιάκριτα, πλέον, όρια ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό, ο Κάμερον έρχεται για να υπενθυμίσει σε κάποιους πως ο παλιός είναι αλλιώς, εκμεταλλευόμενος στο έπακρο όλες τις δυνατότητες που αυτή του προσφέρει, καταφέρνοντας να φτιάξει έναν κόσμο που φέρει στο απόλυτο την προσωπική σφραγίδα του δημιουργού του, ένα στοίχημα, που, αν με ρωτάτε, είναι εξ ολοκλήρου κερδισμένο, και τιμά την μεγάλη οθόνη για την οποία είναι (αποκλειστικά) προορισμένο. Μια ταινία επική. Και βαθύτατα συναισθηματική.

Σχόλια

Your email address will not be published.