Με αρχικό τίτλο κυκλοφορίας Born to be Murdered, το Beckett του Ferdinando Cito Filomarino, σκηνοθέτη του Antonia, αποτελεί το «πάντρεμα» του Netflix με την Ελλάδα, μιας παραγωγής μεγάλου βεληνεκούς με γυρίσματα από την ‘Ηπειρο μέχρι την Αθήνα, ενώ μη ξεχνάμε πως έπεται και συνέχεια (βλέπε το σίκουελ του επιτυχημένου Knives Out).
Παρ’ όλα αυτά, το ποδαρικό της streaming πλατφόρμας στη χώρα μας δεν ήταν και το ιδανικότερο. Το φιλμ έχει αξιόλογο καστ. Έχει Guadagnino (Call me by your Name, Suspiria) στην παραγωγή. Έχει μπόλικο ανθρωποκυνηγητό και πολιτική ίντριγκα, στοιχεία που αποτελούν την λυδία λίθο ενός πολιτικού θρίλερ που σέβεται το είδος. Έχει, όμως, και ένα μη αληθοφανές σενάριο που εξαρχής μπάζει νερά από παντού με αποτέλεσμα η κατάσταση να είναι, προφανώς, μη αναστρέψιμη. Όσο καλές και να είναι οι όποιες προθέσεις του φιλμ.
Ο Beckett (John David Washington, ΤΕΝΕΤ) ζει τον έρωτα με την κοπέλα του April (Alicia Vikander, Ex Machina) κατά την διάρκεια των διακοπών τους στην Ελλάδα. Έχουν πολύ καλή χημεία. Έχουν με λίγα λόγια το είδος του δεσμού που κάθε ζευγάρι έχει στο ξεκίνημα της σχέσης του. Τα πράγματα, ωστόσο, θα πάρουν μια αναπάντεχη τροπή κατά την διάρκεια της βραδινής επιστροφής τους από το Μαντείο των Δελφών προς τα Ιωάννινα.
Το αμάξι θα ξεφύγει από την πορεία του δρόμου. Θα ντεραπάρει. Η April θα σκοτωθεί ακαριαία. Πριν προλάβει να ξεκαθαρίσει το τοπίο ο Beckett θα δεχθεί τα πυρά μιας άγνωστης ένστολης και ενός αστυνομικού (στον οποίο είχε καταθέσει για το αυτοκινητικό προηγουμένως). Το παιχνίδι επιβίωσης έχει ξεκινήσει. Μοναδικός του στόχος να φτάσει ζωντανός (;) στην Αμερικάνικη Πρεσβεία προτού να είναι πολύ αργά.
Σαν άλλος Harrison Ford, ο Washington ο νεώτερος θα βρεθεί για λόγους που αρχικά αγνοεί μπλεγμένος σε μια πλεκτάνη που έχει στο στόχαστρο έναν λαοφιλή πολιτικό της αριστεράς, από την οποία και θα προσπαθήσει να βγει αλώβητος. Άθελα του θα βρεθεί στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή και στο πρόσωπό του θα πέσει το βάρος μιας πολιτικής σκευωρίας, ικανής να ανατρέψει την ήδη ταραγμένη κατάσταση που επικρατεί.
Ο σκηνοθέτης δεν είχε εξαρχής ως τοποθεσία γυρισμάτων τη χώρα μας. Το πρόσφατο, όμως, ταραχώδες πολιτικό παρελθόν της ελληνικής ιστορίας, σε συνδυασμό με την παρθένα ομορφιά της ελληνικής επαρχίας που κινείται στους δικούς της ρυθμούς, εντελώς διαφορετικούς από αυτούς της καρδιάς της Αθήνας που πάλλεται λόγω των συνεχών διαδηλώσεων, συνέβαλαν στο να βρει η ταινία το «σπίτι» της περνώντας από το Φαράγγι του Βίκου και το Τσεπέλοβο προτού καταλήξει στην Αθήνα.
Τα νοηματικά άλματα είναι πολλά. Όπως και οι σεναριακές υπερβολές. Αλληλουχία δεν υφίσταται και αυτό στοιχίζει στην πλοκή. Οι τοποθεσίες από μόνες τους δεν μπορούν να σώσουν την κατάσταση. Γιατί ακόμη και αυτές μοιάζουν βεβιασμένες να χωρέσουν σε μια στημένη ταινία. Η καταδίωξη αν και διαρκής υπολείπεται πρωτοτυπίας σε ένα έργο που προσπαθεί να χωρέσει διεφθαρμένους αστυνομικούς, μια υπόθεση απαγωγής ανηλίκου, ακτιβιστές, και την αιώνια διαμάχη ανάμεσα στην αριστερά και την δεξιά. Η προσπάθεια του Filomarino να σχολιάσει την πρόσφατη επικαιρότητα των πολιτικών αναβρασμών του 2015 δεν του βγαίνει. Και αυτή η πολιτική αοριστολογία είναι ένα από τα μεγαλύτερα «αγκάθια» του φιλμ.
Μικρές αλλά αξιοσημείωτες εξαιρέσεις στο όλο φιλμ είναι η ερμηνεία του John David Washington, η σωματοδομή του οποίου υποστηρίζει έναν ταλαιπωρημένο από το κυνηγητό χαρακτήρα όπως του Beckett, ο οποίος αναζητά πολιτικό άσυλο σε μια ξένη χώρα, η ενσωμάτωση του εγχώριου καστ (Πάνος Κορώνης, Λένα Κιτσοπούλου, Γιώργος Πυρπασόπουλος), και η απεικόνιση της ποικιλομορφίας του τοπίου που προσφέρει η ηπειρωτική Ελλάδα μέσα από τον φακό του Mukdeeprom (Call me by your Name). Είναι ανέλπιστες, όμως, καθώς το πρόβλημα εντοπίζεται στον πυρήνα του έργου.