Γιγαντιαία, αφιλόξενα κτίρια από μπετόν. Υπερμεγέθη πανό που υπενθυμίζουν στους μαθητές την υποχρέωσή τους για προσήλωση στους στόχους τους. Στοίβες βιβλίων μέσα στις οποίες οι μαθητές χάνονται ψιθυρίζοντας αποσπάσματα της ύλης που πρέπει να αποστηθίσουν, δημιουργώντας μια μόνιμη, ενοχλητική βουή. Νεκρά κορμιά μαθητών που αποφάσισαν πως η αυτοκτονία είναι προτιμότερη της πίεσης και της διαρκής κακοποίησης από τους συμμαθητές τους. Αυτό είναι το σχολικό τοπίο στο οποίο μας τοποθετεί ήδη από τα πρώτα λεπτά της ταινίας του, ο Derek Tsang, παρουσιάζοντας ένα εκπαιδευτικό σύστημα που μοιάζει να έχει ξεπηδήσει από κάποιο δυστοπικό μέλλον, αλλά αποτελεί βιωμένο παρόν για χιλιάδες μαθητές και μαθήτριες της Κίνας.
Μια τέτοια μαθήτρια είναι η Chen Nian (Dongyu Zhou) που ονειρεύεται να περάσει στο πανεπιστήμιο, βοηθώντας έτσι την μητέρα της να απεγκλωβιστεί από το οικονομικό αδιέξοδο, το οποίο αποτελεί και αφορμή για εξευτελισμό από τους συμμαθητές της. Καθημερινά, ακολουθεί μια μοναχική και δύσκολη διαδρομή από το σχολείο στο σπίτι και τούμπαλιν, ανεβοκατεβαίνοντας αμέτρητα σκαλοπάτια – διαδρομή που αποτελεί και το μοναδικό διάλειμμα από την εντατική μελέτη. Σαν να μην έφτανε το ήδη βαρύ φορτίο που όφειλε να σηκώνει καθημερινά, η νεαρή κοπέλα καλείται να υπομένει σιωπηλά, διότι δεν θέλει να ρισκάρει την πορεία της στις εξετάσεις, τις ακραίες και συχνά βίαιες συμπεριφορές από μια συμμορία συμμαθητριών της.
Μοναδική ασπίδα προστασίας απέναντι σε αυτή την κοριτσίστικη συμμορία καταλήγει να είναι ο Xiao Bei (Jackson Yee), ένας αλητάκος που γνώρισε η Chen ύστερα από τον ξυλοδαρμό της από μια άλλη συμμορία και ο οποίος υποσχέθηκε να την ακολουθεί στο δρόμο από και προς το σχολείο με σκοπό να επεμβαίνει, αν χρειαστεί. Οι δυο τους αναπτύσσουν μια ισχυρή φιλία και μια σχέση που μένει σε πλατωνικό επίπεδο, αλλά υπόσχεται να ολοκληρωθεί στο μέλλον και υπό καλύτερες συνθήκες.
Όλα τα παραπάνω συνθέτουν τον αποπνιχτικό καμβά, όπου ο ρομαντισμός του εφηβικού έρωτα τέμνεται με τον έντονο ανταγωνισμό οδηγώντας σε μια τραγική κλιμάκωση, η οποία αν και σίγουρα δεν κερδίζει δάφνες πρωτοτυπίας κερδίζει συναισθηματικά τους θεατές. Άλλωστε, πως μπορεί να αντισταθεί κανείς σε ένα πρωταγωνιστικό δίδυμο με εξαιρετική χημεία και σπουδαίες ερμηνείες. Σπαρακτική η Dongyu Zhou, διατηρεί μια αφοπλιστική ηρεμία μπροστά σε όλα τα δεινά που αντιμετωπίζει, οπλίζοντας τον χαρακτήρα της με τρομακτική υπομονή και υιοθετώντας το προφίλ μιας εύθραυστης συναισθηματικά κοπέλας, η οποία ωστόσο αποδεικνύεται πολύ πιο δυνατή. Εξαιρετικός και ο Jackson Yee που παίζει τον «ευγενικό αλήτη» που είναι πρόθυμος να κάνει τις πιο ανόητες επιλογές για να κρατήσει στη ζωή τα όνειρα της Chen.
Η σκηνοθεσία του Tsang και το φρενήρες μοντάζ, όταν βρισκόμαστε στο χώρο του σχολείου μας υπενθυμίζουν πως η πηγή όλων των δεινών είναι είναι η αδικαιολόγητη και καταστροφική πίεση που ασκεί το εκπαιδευτικό σύστημα στους μαθητές, για τους οποίους η κοινωνική ανέλιξη -που θα επιδιώξουν με κάθε κόστος- περνά αποκλειστικά από τις σχολικές εξετάσεις. Στο πλάι τους στέκεται και η εντυπωσιακή κινηματογράφηση των Saba Mazloum και Jing-Pin YU που αποτυπώνει την κινέζικη πόλη ως έναν γκρίζο, δυστοπικό λαβύρινθο γεμάτο από δύσβατα μονοπάτια και απ’ όπου η διέξοδος φαντάζει όνειρο θερινής νυχτός.
Σκληρή, κυνική, μα και αθεράπευτα ρομαντική, όπως ακριβώς αρμόζει στους νεαρούς πρωταγωνιστές, η ταινία είναι πανέμορφο, μα αδυσώπητο πορτραίτο της σχολικής ζωής στην Κίνα.
