Τον Lonnie Naddler τον πρωτογνώρισα μέσα από το The Dregs και το Come Into Me, όπου μαζί με το καλλιτεχνικό του ταίρι, τον Zac Thompson, δημιούργησαν δύο από τις αγαπημένες μου σειρές κόμικ των τελευταίων ετών (με αφορμή τις οποίες μάλιστα μιλήσαμε μαζί τους). Η επιτυχία των δύο σειρών τους άνοιξε το δρόμο για μεγαλύτερες δουλειές (πχ μια συνεργασία με την Marvel), δίνοντας τους την ευκαιρία να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους και ατομικά. Η πρώτη σόλο σειρά, λοιπόν, δια χειρός Lonnie Naddler ονομάζεται Black Star Aboves και τοποθετείται στην παγωμένη καναδική ύπαιθρο στα τέλη του 19ου αιώνα.
Πρωταγωνίστρια είναι η Eulalie, μια νεαρή κοπέλα που ενώ είναι επιθυμεί να ανακαλύψει τα μυστικά του κόσμου που την περιτριγυρίζει, είναι υποχρεωμένη να ζει σε μια μικρή καλύβα με τους γονείς και τον παππού της, βοηθώντας σε χαμαλοδουλειές. Επιπλέον, τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν και ο παγωμένος χειμώνας που καραδοκεί, απειλώντας ακόμα και την ίδια τους την επιβίωση, προδιαγράφουν ένα ακόμα πιο δυσοίωνο μέλλον. Προκειμένου να εξασφαλίσουν ένα καλύτερο μέλλον για όλους τους, οι γονείς της Eulalie έχουν αποφασίσει να την πουλήσουν παντρέψουν με το γιο ενός γνωστού τους, γεγονός που αναμενόμενα προκαλεί την έντονη δυσαρέσκεια της νεαρής γυναίκας. Εκεί που όλα έμοιαζαν χαμένα και η Eulalie καταδικασμένη να ζει με ένα αγόρι που μισεί προτού καν το γνωρίσει, ένας άγνωστος άντρας που πετυχαίνει τυχαία στην πόλη της κάνει μια πρόταση – να μεταφέρει ένα δέμα στην βόρεια πόλη με αντάλλαγμα ένα σημαντικό χρηματικό ποσό. Εκείνη, ανίκανη να αντισταθεί τόσο στην πλούσια αμοιβή, όσο και στην ιδέα της απελευθέρωσης από τη φυλακή της οικογένειάς της εξερεύνησης της γύρω περιοχής, δέχεται και ξεκινάει ένα ταξίδι που δεν πρόκειται να ξεχάσει ποτέ.
Δίχως τις απαραίτητες γνώσεις πλοήγησης στις αχανείς παγωμένες εκτάσεις της βόρειας Αμερικής και με επιπλέον αντίπαλο τις ακραίες καιρικές συνθήκες, το ταξίδι προς την άγνωστη πόλη μετατρέπεται σε έναν αγώνα επιβίωσης. Ο κόσμος αποκαλύπτει μπροστά στα μάτια της μέρος των μυστικών του και η Eulalie ισόποσα εκστασιασμένη και τρομαγμένη αρχίζει να μπλέκει την πραγματικότητα με την φαντασία. Άραγε, μπορεί ο νους της να αντέξει την αποκάλυψη των γνώσεων που επιδιώκει να γευτεί;
Θεματικά, η εμφανέστερη επιρροή της ιστορίας είναι ο Lovecraft με τον Lonnie Nadler να μετατρέπει το ταξίδι προς την ανώνυμη πόλη σε ένα ταξίδι προς την ελευθερία, η οποία στα πλαίσια της πλοκής δεν νοείται ως μια κατάσταση που απαξ και επιτευχθεί έχουν λυθεί όλα τα προβλήματα, αλλά ως μια διαρκή πάλη, μια πορεία της οποίας το τέλος δεν είναι εγγυημένο. Ο άνθρωπος φαντάζει με μια ασήμαντη κουκίδα μπρος στο αχανές σύμπαν και η εμμονή του με την κατάκτηση της απόλυτης αλήθειας φαντάζει, αν όχι αστεία, τότε στην καλύτερη περίπτωση μάταιη.
Αφηγηματικά, ο Naddler πάσχει από το λογοτεχνικό σύνδρομο του Moore εμπνεέται από τις διδαχές του Moore, ξετυλίγοντας την πλοκή με έντονα λογοτεχνικό τρόπο που αποδίδει με πιστότητα το πνεύμα της εποχής. Οι διάλογοι είναι ελάχιστοι και το μεγαλύτερο μέρος της αφήγησης αποκαλύπτεται συνοδεία των σκέψεων τις Eulalie, όπως αυτές αποτυπώθηκαν στο ημερολόγιο που ξεκίνησε προκειμένου να καταγράψει όσα βίωσε. Αυτή η επιλογή αποδεικνύεται δίκοπο μαχαίρι. Από τη μια, είναι μια κατεύθυνση που μοιάζει να προδίδει τις βασικές αρχές του μέσου για οπτική αφήγηση (και αποδεικνύεται εξαιρετικά κουραστική, λόγω της γραμματοσειράς), από την άλλη, όμως, είναι απαραίτητη σε μια ιστορία στην οποία η πρωταγωνίστρια έχει ως μοναδική συντροφιά ένα περίεργο δέμα και τις σκέψεις της με τον Naddler να αξιοποιεί έξυπνα το αφηγηματικό του τρικ, παρουσιάζοντας μέσα στο κείμενο διαγραμμένες λέξεις ή προτάσεις που φέρνουν τους αναγνώστες σε επαφή με τις ενδόμυχες σκέψεις της πρωταγωνίστριας.
Το δεύτερο στοίχημα που έπρεπε να κερδηθεί είναι εκείνο του σχεδίου, το οποίο ανέλαβε η πρωτοεμφανιζόμενη Jenna Cha. Το έργο της δυσθεώρητα δύσκολο, αφενός επειδή η πλοκή δεν διαθέτει ιδιαίτερη δράση και αφετέρου επειδή καλείται να οπτικοποιήσει καταστάσεις που δύσκολα μπορούν να αποτυπωθούν σχεδιαστικά. Τελικά, όχι μόνο δεν απογοητεύει, αλλά το σχέδιο (και το χρώμα) αποδεικνύεται εξαιρετικά σημαντικό για την συνολική επιτυχία του κόμικ. Οι άγριες γραμμές του σχεδίου που φέρνουν στο μυαλό πολυχρονισμένες γκραβούρες ταιριάζουν στα ταλαιπωρημένα πρόσωπα και στο αφιλόξενο φυσικό περιβάλλον, οι εκφράσεις των χαρακτήρων αποτυπώνουν το δέος μπροστά σε όσα παράξενα αντικρίζουν, τα παράξενα πλάσματα που κάνουν την εμφάνισή τους φαντάζουν γνώριμα και ξένα την ίδια στιγμή, δημιουργώντας μια περίεργη αίσθηση στη θέαση τους, ενώ μια μικρή λεπτομέρεια που λάτρεψα είναι πως μερικές φορές τα μάτια κάποιων χαρακτήρων δεν είχαν κόρη, αποκτώντας μια αισθητά πιο απειλητική όψη.
Εν τέλει, το Black Stars Above είναι ένα περίεργο κόμικ. Πλοκή ιδιαίτερη δεν έχει, βασίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στην αφήγηση και τα καλλίγραφα γράμματα του γρήγορα κουράζουν (αν και αποδίδουν πιστά τη λογική του ημερολογίου). Ωστόσο, ο λόγος του Naddler είναι γοητευτικότατος και οι θεματικές που επιχειρεί να προσεγγίσει είναι βαθειά ανθρώπινες και διαχρονικές, κερδίζοντας έτσι τις εντυπώσεις. Σίγουρα, όχι το τυπικό βιβλίο τρόμου με τις ξαφνικές στιγμές ανατριχίλας, αλλά εκείνο που επενδύει στην διακριτική και απροσδιόριστη απειλή, τοποθετώντας τον άνθρωπο στη μέση ενός αχανούς και εν πολλοίς ακατανόητου κόσμου.
