Όσο ο Killian παίζει βιντεοπαιχνίδια μπροστά απ’ το γεμάτο με μισοφαγωμένα φαγητά τραπέζι του, δέχεται μια αναπάντεχη επίσκεψη από τον Keano, έναν συνεργάτη του, ο οποίος τον ενημερώνει πως πρέπει να εκτελέσουν μια ξαφνική μαφιόζικη αποστολή, παραδίδοντας ένα πακέτο κάπου στα βουνά έξω από το Δουβλίνο. Δυστυχώς, όμως, ο νεαρός Killian σύντομα θα διαπιστώσει πως δεν υπάρχει πακέτο, οπότε καταλήγει να τρέχει τραυματισμένος στα δάση της ιρλανδικής υπαίθρου, παρέα με μια χτυπημένη και ταλαιπωρημένη κοπέλα που συνάντησε τυχαία, όσο προσπαθούσε να γλιτώσει από τους διώκτες του.
Για να είμαι ειλικρινής, κοιτώντας το εξώφυλλο του κόμικ περίμενα κάτι αρκετά διαφορετικό, αφού το σεληνιακό τοπίο και η αποκρουστική φιγούρα που απεικονίζονται σε αυτό μου έδωσαν την εντύπωση για μια ιστορία με στοιχεία μεταφυσικά ή επιστημονικής φαντασίας. Όταν, τελικά, αποδείχθηκε πως η πλοκή δεν είχε καμιά σχέση με αυτό που περίμενα ψιλοαπογοητεύτηκα, αλλά η ανάγνωση της ιστορίας κατάφερε να επαναφέρει τον ενθουσιασμό μου για το κόμικ.
Το μυστικό της επιτυχίας κρύβεται κυρίως στο σενάριο του Declan Shalvey, το οποίο ξεδιπλώνεται δίχως βιαστικά exposition, ενώ καταφέρνει να διαμορφώσει διακριτούς χαρακτήρες παρά τη σύντομη έκταση του τόμου. O Killian, παρ’ ότι έχει καταλήξει να δουλεύει για τη μαφία, δεν διαθέτει τη στόφα του μαφιόζου – ίσα ίσα, είναι αρκετά ευαίσθητος και συναισθηματικός και ακόμα στοιχειώνεται για το λάθος που έκανε στην προηγούμενη αποστολή, το οποίο πληρώνει τώρα με το κυνηγητό των συνεργατών του. Ο Keano, αν και σαφώς πιο σκληρόπετσος, άλλωστε τόσα χρόνια εμπειρίας δύσκολα σε αφήνουν ανεπηρέαστο, διαθέτει ακόμα μερικά στρώματα ανθρωπιάς σε αντίθεση με τον τρίτο της παρέας, τον ψυχοπαθή Gerry, του οποίου ήδη η αποκρουστική όψη αποκαλύπτει ένα άτομο έτοιμο να υπακούσει οποιαδήποτε εντολή του αφεντικού, δίχως δεύτερη σκέψη. Μοναδικό ατόπημα του Shalvey, μερικές σεναριακές ευκολίες και η ανατροπή του φινάλε, η οποία μοιάζει αταίριαστη με το ρεαλιστικό, γκανγκστερικό ύφος της ιστορίας.
Το σχέδιο του Gavin Fullerton, καρτουνίστικο και σκοτεινό, αποτυπώνει ταιριαστά την ιστορία, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στο τοπίο, το οποίο αποδεικνύεται σε ισότιμο πρωταγωνιστή. Το δάσος και οι οπτικές φυγές που προσφέρονται ανα σημεία παίζουν καταλυτικό ρόλο στην εξέλιξη του κυνηγιού και το σχέδιο το τιμά με αρκετά, γενικά καδραρίσματα που το οπτικοποιούν με όλη του τη μουντή μεγαλοπρέπεια.
Μπορεί να μην ήταν αυτό που περίμενα, αλλά εν τέλει το Bog Bodies δεν απογοητεύει, και αυτό είναι σημαντικό κατόρθωμα, δεδομένου πως οι προσδοκίες που δημιουργεί κάποιος για μια ιστορία μπορεί να αποδειχθούν καθοριστικές για τις τελικές εντυπώσεις. Σύντομη, μα χορταστική ιστορία, η οποία γοητεύει ακόμα και με τις ατέλειες της και ένα γοητευτικό σχέδιο.
