Αν εξαιρέσει κανείς την δικαιολογημένη πια απουσία του Armie Hammer (έχει κατηγορηθεί για κανιβαλιστικές τάσεις) σε έναν ρόλο που θα του ταίριαζε γάντι (τι ειρωνεία!), το Bones and All του Luca Guadagnino πρόκειται εν μέρη πλην σαφώς για μια –να με φωνάζεις με το όνομα μου– επανένωση: τη σκηνοθεσία αναλαμβάνει ο Λούκα σε σενάριο, βασισμένο σε βιβλίο, άλλου, πρωταγωνιστούν οι Timothée Chalamet και Michael Stuhlbarg (στον τελευταίο πάλι δίνεται ένας «μεγάλος» λόγος), και αφορά μια ιστορία ενηλικίωσης και αναζήτησης της ταυτότητας δύο νέων σε έναν κόσμο αφιλόξενο και εχθρικό.
Η Μάρεν που διαφέρει από τους άλλους 18άρηδες της ηλικίας της καθώς έχει μια εκγενετής τάση να τρέφεται με ανθρώπινη σάρκα όταν δεν μπορεί να «ελέγξει» αυτής την επιθυμία ζει με τον πατέρα της, ενώ η μητέρα της τους/την έχει αφήσει. Αναγκασμένοι επί χρόνια να ζουν κρυμμένοι και ύστερα από μια παρεκτροπή της Μάρεν, ο πατέρας της την αφήνει να τα βγάλει πέρα μόνη της. Έχοντας στα χέρια της ηχογραφημένο το παρελθόν της μέσω μιας κασέτας που της δόθηκε από τον μπαμπά της, αλλά και το πιστοποιητικό γεννήσεως της, θα ξεκινήσει ένα ταξίδι αναζήτησης της μητέρας της και του εαυτού της. Στο οδοιπορικό αυτό θα συναντήσει και το Καλό, αλλά και το Κακό (προσωποποιημένο στο πρόσωπο του Mark Rylance που κλέβει την παράσταση και βλέπει Όσκαρ), ενώ θα ερωτευτεί τον, λίγο μεγαλύτερο της, Λίο που έχει χάσει τον πατέρα του και δεν διατηρεί θερμές σχέσεις με την μητέρα και την αδερφή του, μαζί με τον οποίο θα συνεχίσουν την δική τους κινηματογραφική οδύσσεια προς αναζήτηση της αλήθειας.
Σαφώς πρόκειται (και) για ταινία τρόμου. Το gore στοιχείο κυριαρχεί, το αίμα ρέει άφθονο, η διαρκής αίσθηση απειλής συνεπικουρείται από το ανατριχιαστικό score των Trent Reznor και Atticus Ross, και οι κωμοπόλεις της μεσοδυτικής Αμερικής φαντάζουν αφιλόξενες μέσα από την κινηματογράφηση (και) των πιο αθέατων πλευρών τους. Ωστόσο, το φιλμ δε μένει εκεί. Ο πυρήνας του, περιβεβλημένος από το love story ενός αγοριού-κοριτσιού, αποτελεί μια μεταφορά με ποικίλες προεκτάσεις πάνω στον αγώνα για την αποδοχή κάθε είδους διαφορετικότητας σε έναν κόσμο όπου οι «μη φυσιολογικοί» χρειάζεται να παλέψουν για να διεκδικήσουν τη θέση τους και μαζί την αίσθηση του ανήκειν με τους άλλους της φυλής τους.
Η ικανότητα του Guadagnino να γνωρίζει πως να σκηνοθετεί/καδράρει τους πρωταγωνιστές του είναι εξαιρετική. Αμφότερες οι ερμηνείες των Chalamet-Russell φτάνουν εώς το μεδούλι, με τον πρώτο αν και 25 να φαντάζει 15, διανύοντας την ωριμότερη φάση της καριέρας του καταφέρνοντας (εδώ) να ξεχωρίσει σε έναν ρόλο, περισσότερο υποστηρικτικό, που από μόνος του δε λέει πολλά, με την Russell, από την άλλη, να κυριαρχεί με την ωριμότητα της ισορροπώντας μεταξύ της ζωώδους και τρυφερής φύσης της, και τον επίλογο να ανήκει δικαιωματικά σε τρεις.
Σε έναν κόσμο αφιλόξενο, όπως αυτόν που ζούμε, το Bones and All βρίσκει τον χώρο που του αναλογεί και παρά τις ατέλειες και τη «βεβιασμένη» σεναριακά τελευταία πράξη είναι τρυφερό και ταυτόχρονα άγριο, φέρει τη σφραγίδα του δημιουργού του, αφουγκράζεται τις νεανικές ανησυχίες, και αποτυπώνει στη μεγάλη οθόνη ένα από τα πιο όμορφα ζευγάρια των τελευταίων χρόνων.
