Ο Ryosuke Yoshii (Masaki Suda), ένας νέος άνδρας ο οποίος πουλά αγαθά στο διαδίκτυο, πυροδοτεί μια σειρά γεγονότων στον κυβερνοχώρο που κλιμακώνονται σε βαθμό να τον θέσουν σε θανάσιμο κίνδυνο. Τα όρια ανάμεσα στο τι είναι πραγματικό και τι εικονικό θολώνουν γρήγορα παρά την υποτιθέμενη ανωνυμία που προσφέρει ένα διαδικτυακό ψευδώνυμο.
Το Cloud είναι η νέα ταινία του Kiyoshi Kurosawa, ενός από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του σύγχρονου ιαπωνικού κινηματογράφου. Υπεύθυνος για μερικές από τις ωραιότερες ταινίες είδους της περιόδου της αλλαγής του αιώνα (Cure, Pulse, Retribution), αλλά και για ορισμένα ωραιότατα δράματα (Tokyo Sonata, Wife of a Spy), o Kurosawa (απλή συνωνυμία με τον Akira) είχε να κάνει ταινία από το 2020 κι επανήλθε εις τριπλούν (!) το 2024, με το Cloud να κάνει πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βενετίας.
Με τη νέα του ταινία, ο Ιάπωνας δημιουργός επιστρέφει σε θεματικές σταθερές στο ιαπωνικό σινεμά είδους, και ιδιαίτερα τρόμου, των δεκαετιών του 1990 και του 2000: η ραγδαία εξελισσόμενη τεχνολογία, οι μεταβολές που φέρνει στις ανθρώπινες ζωές και σχέσεις, οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν, όχι τόσο από την ανάπτυξη καθαυτή, όσο από την αδυναμία του ανθρώπου να συλλάβει και να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Μόνο που, αυτή τη φορά, ο Kurosawa δεν μετατρέπει τον προβληματισμό του σε μια φιλοσοφική – υπαρξιακή ταινία τρόμου, αλλά σε ένα σκοτεινά κωμικό θρίλερ που δε διστάζει να κάνει πλάκα με τον ήρωά του, αλλά και με τον θεατή.
Μπορεί το Cloud να είναι μια ταινία γυρισμένη με το γνώριμο ύφος του σκηνοθέτη της, όπου η κάμερα κινείται ελάχιστα και μόνο όπου χρειάζεται, εντούτοις ο Kurosawa έχει να επιδείξει μια διάθεση πιο αλέγκρα από ποτέ. Αλλάζει διαρκώς διαθέσεις και τόνο χωρίς ποτέ να χάνει την ισορροπία και τον έλεγχο της αφήγησης. Όλο αυτό κοστίζει σε ουσία, αλλά προσδίδει στην ταινία μια ανορθόδοξα ψυχαγωγική αξία. Δεν πρόκειται, βεβαίως, για την καλύτερη στιγμή του Kiyoshi Kurosawa, σίγουρα όμως είναι κάτι που ο δημιουργός δεν έχει ξανακάνει. Είναι ένα πείραμα με τις δυνατότητές του, το οποίο σε μεγάλο βαθμό πέτυχε.
Σε τεχνικό επίπεδο, η ταινία είναι φροντισμένη και αψεγάδιαστη. Η φωτογραφία είναι τυπική του ύφους του Kurosawa, με ελάχιστους «σκληρούς» φωτισμούς και φωτοσκιάσεις. Η μουσική υπόκρουση εξυπηρετεί τη δράση και το μοντάζ το ρυθμό και τον τόνο της αφήγησης. Τέλος, οι ερμηνείες είναι ικανοποιητικότατες, αν και οι ταινίες του Kurosawa ποτέ δεν απαιτούσαν από τους ηθοποιούς κάτι φοβερά δύσκολο ερμηνευτικά – κάτι που, βεβαίως, μπορεί να εξελιχθεί σε παγίδα, μιας και ο ηθοποιός μπορεί εύκολα να θεωρήσει πως αρκεί να μείνει ανέκφραστος. Ευτυχώς, αυτό δε συμβαίνει εδώ.
Εν ολίγοις, το Cloud του Kiyoshi Kurosawa είναι ακόμα μια αξιόλογη προσθήκη στην ιδιαίτερα αξιοσημείωτη φιλμογραφία του. Χωρίς να αποτελεί το διαμάντι του στέμματος της τελευταίας, έρχεται να αποδείξει πως ο Ιάπωνας σκηνοθέτης παραμένει δραστήριος, προβληματίζεται για θέματα της επικαιρότητας και διαθέτει το μεράκι να δοκιμάζεται σε στιλ και είδη που δεν έχει ξαναπιάσει. Το Cloud είναι εκείνη η μικρή, καλή ταινία που έρχεται να ξεδιψάσει τους λάτρεις ενόψει της επόμενης μεγάλης δημιουργίας του σκηνοθέτη, η οποία ελπίζουμε να μην αργήσει.
