Ο Douglas (Hugh Bonneville) και η Madeline (Karen Gillan) είναι το αχτύπητο δίδυμο της βρετανικής τηλεόρασης. Εκείνος κουβαλάει δεκαετίες δημοσιογραφικής εμπειρίας, αποτελώντας ένα καταξιωμένο όνομα στο χώρο, ενώ εκείνη είναι μια νεαρή δημοσιογράφος με ατσαλένια θέληση που κατάφερε να κερδίσει μια θέση δίπλα στο ίνδαλμά της. Όταν μία δημοσίευση στο Twitter αναφέρει πως ο Douglas έκανε ένα σεξιστικό αστείο στη διάρκεια μιας γαμήλιας δεξίωσης, η καριέρα του, αλλά και η σχέση του με την Madeline θα δοκιμαστούν.
Ο Steven Moffat (Sherlock, Dracula) καταπιάνεται με το καυτό θέμα της «ακύρωσης» σε μια σειρά που εύκολα θα μπορούσε να οδηγηθεί με πατημένο το γκάζι προς την απόλυτη καταστροφή. Παρ’ όλα αυτά, ελίσσεται με χάρη ανάμεσα στις παγίδες που εμφανίζονται στο διάβα της με βασικότερο όπλο το ίδιο το σενάριο. Με μόλις τέσσερα επεισόδια των (περίπου) σαράντα λεπτών, η σειρά διαθέτει την κατάλληλη διάρκεια, ώστε να μην ξεχειλώσει. Για την ακρίβεια, όχι μόνο δεν κάνει κοιλιά, αλλά οι αστραπιαίοι ρυθμοί και η ατακαδόρικη φύση των διαλόγων κρατούν αμείωτο τον ρυθμό, εκτινάσσοντας την ένταση στα ύψη. Ακόμα και όταν οι ρυθμοί πέφτουν για τις ανάγκες του τρίτου επεισοδίου, η ιστορία βρίσκεται στο κατάλληλο σημείο, ώστε η επιβράδυνση να λειτουργήσει προς όφελος της, εντείνοντας την ένταση της στιγμής.
Στρέφοντας τα βέλη του προς όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές, από σεξιστές συναδέλφους μέχρι «επαναστάτριες» κόρες, ο Moffat διατηρεί εντυπωσιακές ισορροπίες, αν και η κριτική του σπάνια ξεφεύγει από ήδη γνώριμες επικρίσεις απέναντι στην κάθε πλευρά. Κυρίως όμως, στήνει ένα απολαυστικό παιχνίδι μεταβαλλόμενων δυναμικών εξουσίας που ποτέ δεν γνωρίζεις τι ακριβώς συμβαίνει και ποιος έχει όντως το πάνω χέρι. Καθοριστικά σημεία της πλοκής λειτουργούν ως σημεία αναφοράς που επισκεπτόμαστε ξανά λίγο αργότερα, κάθε φορά με νέα οπτική, επαναπροσδιορίζοντας τα δεδομένα. Τελικά, και εδώ βρίσκεται ίσως η πιο ενδιαφέρουσα πτυχή του σεναρίου, κάθε επιλογή του Moffat δεν φαίνεται να εξυπηρετεί αποκλειστικά την επικοινωνία ενός «κοινωνικού μηνύματος», αλλά να δοκιμάζει όλο περισσότερο τη σχέση του τηλεοπτικού διδύμου. Στο τέλος της ημέρας, δεν διακυβέβευεται μόνο η καριέρα του Douglas, αλλά και μια φιλία χρόνων.Αυτό που μένει να ανακαλύψουμε είναι το γιατί ένα σεξιστικό αστείο που ίσως έγινε, ίσως και όχι, μπορεί να έχει τόσο καταστροφικές συνέπειες.
Φυσικά, οι καλογραμμένες ατάκες απαιτούν και στιβαρές ερμηνείες και οι ηθοποιοί που απαρτίζουν το καστ του Douglas is Cancelled ανταποκρίνονται και με το παραπάνω στις απαιτήσεις. Ο Hugh Bonneville ερμηνεύει με δυναμισμό το ρόλο του, ανταποκρίνεται και με το παραπάνω τόσο στις ήρεμες, όσο και στις πιο εκρηκτικές στιγμές του Douglas, ενώ η Karen Gillan, χτίζει έναν χαρακτήρα που αδυνατείς να διαβάσεις, κρύβοντας υποδειγματικά τις προθέσεις της και σφάζοντας με το γάντι, όταν το απαιτήσουν οι συνθήκες. Εξίσου καλοί και οι περιφερειακοί χαρακτήρες, αν και ξεχωρίζουμε λίγο παραπάνω τον Nick Mohammed του Ted Lasso στο ρόλο του αποτυχημένου κωμικού που αδυνατεί να ξεστομίσει μισή πραγματικά αστεία ατάκα, δίχως να γεννάει αισθήματα ετεροντροπής.
Σύντομη και απολαυστική με συναρπαστικούς διαλόγους και ερμηνείες που καταφέρνουν να σταθούν αντάξιές τους, το βρετανικό Douglas is Cancelled υπόσχεται να προσφέρει μερικές ώρες ποιοτικής τηλεοπτικής διασκέδασης. Τίποτα παραπάνω, αλλά και τίποτα λιγότερο.
