Η σειρά των Robert και Michelle King (Good Wife, Evil) ακολουθεί τη χαρισματική δικηγόρο Elsbeth Tascioni (Carrie Preston) στη νέα της αποστολή: να «αστυνομεύει» την αστυνομία της Νέας Υόρκης, για την οποία υπάρχουν υποψίες διαφθοράς και να εποπτεύει την επίλυση διαφόρων εγκλημάτων, εξασφαλίζοντας πως δεν θα κατηγορηθεί το λάθος άτομο.
Ακολουθώντας τα βήματα του Columbo, το ενδιαφέρον της σειράς δεν περιστρέφεται γύρω από τις ταυτότητες των δολοφόνων -αυτές αποκαλύπτονται στο κοινό ήδη από την εισαγωγή κάθε επεισοδίου-, αλλά στον τρόπο με τον οποίον η αστυνομία (και κυρίως η Elsbeth) θα καταφέρουν να τους παγιδεύσουν. Και αν αυτό δίνει την εντύπωση πως εξαφανίζει τη μισή απόλαυση αντίστοιχων σειρών, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Ο ασυνήθιστος τρόπος σκέψης της Elsbeth, η προσοχή που δίνει σε λεπτομέρειες που όλοι οι άλλοι ξεπερνούν ως αδιάφορες, η ασυναγώνιστη χαριτωμενιά της και ο τρόπος με τον οποίον προσεγγίζει τους υπόπτους αρκούν και με το παραπάνω για να κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον. Σίγουρα, η διαίσθησή της λειτουργεί καλύτερα από εκείνη του μέσου ανθρώπου, αλλά η Elsbeth αξιοποιεί εξίσου ευρηματικά και τη λογική. Με αυτόν τον τρόπο, το σενάριο εξασφαλίζει πως η πορεία προς την επίλυση του μυστηρίου δεν θα ευνοηθεί από διάφορες ευκολίες∙ παγίδα στην οποία είχε υποπέσει το προ μερικών ετών Poker Face στο οποίο η πρωταγωνίστρια είχε την ικανότητα να αντιλαμβάνεται πότε κάποιος λέει ψέματα.
Συνεχίζοντας τη σύγκριση με το Poker Face του Rian Johnson, το Elsbeth καταφέρνει να προσφέρει μεγαλύτερη ποικιλία κινήτρων, να θολώσει αποτελεσματικότερα τα όρια ανάμεσα στο καλό και το κακό, ενώ όταν αποφασίζει να προσθέσει επιπλέον επίπεδα στα επεισόδια του, το κάνει σαφώς λιγότερο διδακτικά και αισθητά πιο διακριτικά. Λόγου χάρη, το όγδοο (Artificial Genius) επεισόδιο ασχολείται με την υποτιθέμενη ουδέτερη συμβολή της τεχνολογίας στην καταπολέμηση του εγκλήματος, ενώ το ένατο (Sweet Justice) αποδομεί την υπερηρωική λογική των αυτόκλητων τιμωρών με τρόπο όμως που ποτέ δεν επιχειρεί να επισκιάσει το γενικότερο ανάλαφρο κλίμα της σειράς.
Αν κάπου υστερεί η σειρά είναι στη σκηνοθεσία της, η οποία μοιάζει πιο τηλεοπτική σε σύγκριση τόσο με το Poker Face, όσο και με τις υπόλοιπες σειρές που κατακλύζουν τη μικρή οθόνη. Μικρό το κακό όμως, καθώς η σειρά ποτέ δεν ενδιαφέρεται για κάτι πιο εντυπωσιακό σε αυτό το επίπεδο, ρίχνοντας το βάρος της στο σενάριο, αλλά και στην ίδια την Carrie Preston. Η πηγαία συμπαθητική περσόνα της κλέβει τις εντυπώσεις με τις πολύχρωμες ενδυματολογικές επιλογές της και εκτός από μισή ντουζίνα τσαντών, κουβαλά και τη σειρά. Τρομερά χαρισματική ερμηνευτικά, η Preston προσδίδει μια ταιριαστή παιδικότητα στο ρόλο της Elsbeth που την αναδεικνύει με ευκολία σε μια από τις πιο αξιομνημόνευτες και ξεχωριστές περιπτώσεις «ντετέκτιβ», μακριά από τα στερεοτυπικά πλέον αντικοινωνικά χαρακτηριστικά αντίστοιχων ρόλων.
Εντελώς αυτόνομη από το Good Wife, όπου πρωτογνωρίσαμε την Elsbeth, η σειρά υπόσχεται να λύσει ενδιαφέροντα μυστήρια με ανάλαφρο τρόπο, αντίστοιχο σειρών όπως το Only Murders in the Building. Δεν θα αλλάξει το τηλεοπτικό τοπίο, αλλά και μόνο η ερμηνεία της Preston θα το σίγουρα κάνει πιο απολαυστικό.
Η ΚΌΡΗ ΜΟΥ ΚΙ ΕΓΩ ΒΛΕΠΑΜΕ ΤΟΝ ΝΤΕΝΤΕΚΤΙΒ ΜΟΝΚ ΚΑΙ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ. ΕΧΟΥΜΕ ΔΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΤΩΝ ΟΚΤΩ ΣΑΙΖΟΝ ΔΥΟ Ή ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ. ΑΝΑΖΗΤΗΣΑΜΕ ΑΛΛΕΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΕΣ ΣΕΙΡΕΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΜΕ ΔΟΣΕΙΣ ΧΙΟΥΜΟΡ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΒΡΗΚΑΜΕ ΚΑΤΙ ΝΑ ΜΑΣ ΙΚΑΝΟΠΟΙΕΙ ΚΑΙ ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΛΥ.
ΕΝΤΕΛΩΣ ΤΥΧΑΙΑ ΕΠΕΛΕΞΑ ΤΟ ELSMETH ΓΙΑ ΕΝΑ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΑΒΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΤΩΝ ΔΙΑΚΟΠΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΑΣΑ ΤΟ ΔΕΚΑ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ. ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ ΣΕΙΡΑ, ΜΕ ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ, ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΟΛΑ ΠΟΛΥ ΣΥΜΠΑΘΗΤΙΚΑ, ΕΓΩ ΕΠΙΑΣΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΝΑ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΤΑΙ ΠΟΥ Ο ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΛΑΤΡΗΣ ΤΗΣ ΟΠΕΡΑΣ ΚΑΙ ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΗ ΨΥΧΗ ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΗΚΕ!!!
ΛΑΖΑΡΕ ΚΟΛΑΞΗ ΔΙΑΒΑΣΑ ΤΗΝ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΑΣ ΚΑΙ ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΣΥΜΦΩΝΩ ΣΕ ΟΛΑ. ΓΡΑΨΑΤΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΓΩ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΔΙΑΤΥΠΩΣΩ ΜΕ ΤΟΣΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΚΑΙ ΣΑΦΗΝΕΙΑ! ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ! ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΕΙ Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΑΣ.