Στο Gérard ή, το Σπαθί στην Πλάτη του, ο Έκτορας είναι ένας έφηβος με πολλά προβλήματα. Ο πατέρας του είναι απών, η μητέρα του είναι σε σχέση με έναν κακοποιητικό σεξιστή, οι φίλες του κάνουν διακοπές μαζί και δεν του έχουν στείλει ούτε μισό μήνυμα, αλλά κυρίως ενώ έχει γεννηθεί κορίτσι, αισθάνεται αγόρι. Το μυστικό του τον βαραίνει, όχι γιατί δεν νιώθει άνετα ο ίδιος με εκείνο, αλλά επειδή δεν έχει με ποιον να το μοιραστεί. Μοναδικό καταφύγιο, οι ιστορίες φαντασίας που πλάθει και η κούκλα του Gérard.
Βασισμένο σε συναισθήματα των εφηβικών χρόνων του Στηβ Στιβακτή, το Gérard τυπικά καλύπτει ένα σημαντικό κενό. Όχι μόνο έχει ως πρωταγωνιστή ένα queer άτομο, στην προκειμένη περίπτωση ένα τρανς αγόρι, αλλά αφηγείται και μια ιστορία που ξεφεύγει από το misery porn που συνοδεύουν πολλές παρόμοιες ιστορίες. Στοιχεία καλοδεχούμενα και αναγκαία, ωστόσο όχι και ικανά να θωρακίσουν το κόμικ από μερικά σημαντικά στραβοπατήματα που το εμποδίζουν να ικανοποιήσει τις πολύ ενδιαφέρουσες προοπτικές του.
Τα προβλήματα ξεκινούν από το χρονικό σημείο στο οποίο ξεκινάει η ιστορία. Ήδη από τις πρώτες σελίδες του κόμικ, ο Έκτορας είναι κατασταλαγμένος γύρω από το φύλο του, δεν αμφιβάλλει καθόλου για τον ίδιο του τον εαυτό και το μοναδικό (μα όχι ασήμαντο για τον ίδιο) πρόβλημα είναι ότι φοβάται -δικαιολογημένα- να αποκαλύψει την αλήθεια στα κοντινά του πρόσωπα. Παραλείποντας όμως όλο το εσωτερικό ταξίδι που προηγήθηκε, το σενάριο στερείται της απαραίτητης (εσωτερικής έστω) σύγκρουσης και παραγκωνίζει όλα εκείνα τα στοιχεία που θα μπορούσαν να δώσουν και στο ευρύ κοινό την ευκαιρία να κατανοήσουν λίγο καλύτερα το βίωμα του. Ως αποτέλεσμα, στη θέση του Έκτορα θα μπορούσε να βρίσκεται ακόμα και κάποιος υπερήρωας που κρύβει την ταυτότητά του από τα αγαπημένα του πρόσωπα και η ουσία του κόμικ θα έμενε ίδια και απαράλλαχτη.
Μην έχοντας κάποια ισχυρή εσωτερική σύγκρουση, το σενάριο έπρεπε να αναζητήσει έναν ανταγωνιστή, τον οποίον και βρήκε στο αγριεμένο πρόσωπο του Παντελή, του συντρόφου της μητέρας του Έκτορα. Εστιάζοντας όμως σε εκείνον και την κακοποιητική του συμπεριφορά, το Gérard ή, το Σπαθί στην Πλάτη του μετατρέπεται από μια ιστορία για το τρανς βίωμα σε μία ιστορία οικογενειακής βίας που τυχαίνει το ένα μέλος της οικογένειας να είναι τρανς.
Αλλά ακόμα και ως τέτοια ιστορία, το σενάριο διατηρεί μια ιδιαίτερα απλουστευτική ματιά. Ο Παντελής δεν είναι απλά κακοποιητικός, αλλά κουβαλάει όλα τα δεινά του κόσμου. Είναι ρατσιστής, είναι σεξιστής, είναι και ομοφοβικός∙ ένας χαρακτήρας δηλαδή που σαφέστατα έχει τις ρίζες του στην πραγματικότητα, αλλά αποτυπώνεται με τρόπο που έχουμε δει τόσες μα τόσες φορές, ώστε να καταντάει ένα κουραστικό κλισέ. Λιγότερο αρχετυπικός, με πλουσιότερες συναισθηματικές αποχρώσεις και με την απαραίτητη περιπλοκότητα είναι ο χαρακτήρας της μητέρας του Έκτορα. Και πάλι όμως, οι εσωτερικές συγκρούσεις της δεν σχετίζονται τόσο με την αλήθεια που κρύβει το παιδί της, συγκρούσεις που είναι σχεδόν ανύπαρκτες, αλλά με τον Περικλή και την μεταξύ τους σχέση. Για άλλη μια φορά δηλαδή, η βαρύτητα της ιστορίας δεν πέφτει στο τρανς βίωμα και πώς αυτό γίνεται αντιληπτό από το σύνολο της οικογένειας, αλλά στον Κακό Πατριάρχη Σύντροφο που είναι πηγή όλων των δεινών. Ίσως, η ιστορία να ακολουθούσε πιο ενδιαφέροντα μονοπάτια, αν εστίαζε περισσότερο στην προσπάθεια των δύο γυναικών να αποδεχτούν τον Έκτορα, αποτυπώνοντας τις όποιες προκλήσεις μπορεί να έχει αυτό, ακόμα και όταν υπάρχει αποδοχή.
Ενδεικτική της παραμέλησης της ιστορίας του Έκτορα είναι και η χρήση του φανταστακτικού κόσμου που σκαρώνει στα κρυφά για να νιώσει ασφαλής με την ταυτότητά του. Ένα εξαιρετικό εύρημα μεν, χρωματισμένο με ζωηρό κίτρινο για να έρχεται σε αντίθεση με τις μπλε και μωβ αποχρώσεις του υπόλοιπου κόμικ, το οποίο αντί να έχει αναπόσπαστο ρόλο στην αφήγηση, προσθέτοντας ένα εντυπωσιακό αλληγορικό επίπεδο, καταλήγει να λειτουργεί (κυρίως) ως μία αχρείαστη ανακεφαλαίωση όσων έχουν προηγηθεί.
Είναι όμως το Gérard ή, το Σπαθί στην Πλάτη του ένα κακό κόμικ; Όχι, ακριβώς. Οι διάλογοι κυλούν νεράκι, τα πρόσωπα είναι εκφραστικότατα και κάποιες σελίδες είναι ευρηματικές ως προς το στήσιμό τους. Με άλλα λόγια, το κόμικ δεν στερείται αρετών, αλλά θα ήταν πολύ καλύτερο, αν αντί να στρέψει την προσοχή σε μια ιστορία που έχουμε διαβάσει (και δει) εκατοντάδες φορές, έδινε έμφαση σε εκείνη που είχε πραγματικό ενδιαφέρον, προικίζοντας το Gérard με μια πραγματικά φρέσκια και ξεχωριστή ματιά.
Το κόμικ Gérard ή, το Σπαθί στην Πλάτη του κυκλοφορεί από την Jemma Press.
