Το 2016, ο Stjepan Šejić, γνωστός από τη δημιουργία του ερωτικού κόμικ Sunstone, δημοσιεύει ένα σύντομο fan-fiction με πρωταγωνιστές τη Harley Quinn και τον Joker. Το 2019, και με τη δημοφιλία της Harley Quinn να έχει εκτοξευθεί στα ύψη λόγω της Margot Robbie, o ίδιος δημιουργός αναλαμβάνει να μας αφηγηθεί τη δικιά του -επίσημη- εκδοχή για τη γέννηση της Harley Queen και της σχέσης της με τον πιο ισχυρό κλόουν της Gotham, τον Joker. Μάλιστα, η κυκλοφορία της ιστορίας από την “ώριμη” και πιο “σκοτεινή” γωνιά της DC, την Black Label άφηνε υποσχέσεις για μια ιστορία που επιτέλους θα δικαίωνε μια από τις πιο περίπλοκες προσωπικότητες του σύμπαντος της εταιρίας. Ευτυχώς, το αποτέλεσμα στάθηκε στο ύψος των προσδοκιών και πλέον μπορούμε να ισχυριζόμαστε πως υπάρχει έστω και μια ιστορία με πρωταγωνίστρια την Harley Quinn που μπορεί να συναγωνιστεί σε ποιότητα και ουσία τις ιστορίες του δημουργού της, Paul Dini.
Όπως και στο Joker: Killer Smile του Jeff Lemire, έτσι κι εδώ, ο Šejić αποτυπώνει την αυτοκταστροφική πορεία ενός ψυχολόγου στην αγκαλιά του Joker. Ωστόσο, σε αντίθεση με την πιο αφαιρετική προσέγγιση του Lemire, τούτη εδώ παρουσιάζει τα γεγονότα με πολύ μεγαλύτερη λεπτομέρεια, αναδεικνύοντας πιο αποτελεσματικά τόσο τη χειριστική ικανότητα του Joker, όσο και το περίπλοκο συναισθηματικό ταξίδι της Harleen μέχρι να φτάσει στην αγκαλιά του. Έτσι, μια σχέση που για έναν εξωτερικό παρατηρητή φαντάζει άκρως παράλογη -μα πως είναι δυνατόν μια ψυχολόγος να ερωτεύτηκε έναν τύπο σαν τον Joker;!- μέσα από το τρομερά καλοφτιαγμένο σενάριο του Κροάτη δημιουργού μοιάζει τρομακτικά λογική και δυστυχώς αναπόφευκτη.
Από τη μια, λοιπόν, έχουμε τη νεαρή Harleen, η οποία είναι πεπεισμένη πως ακόμα και ο πιο στυγνός εγκληματίας μπορεί να σωθεί και από την άλλη έχουμε τον Joker, ο οποίος καραδοκεί να εκμεταλλευτεί όποιο άτομο δείξει έστω και την παραμικρή διάθεση να τον προσεγγίσει λίγο διαφορετικά, σαν ένα άτομο που χρειάζεται βοήθεια να επανενταχθεί στην κοινωνία. Παρ’ όλα αυτά, η σχέση τους δεν περιορίζεται στο απλοϊκό δίπολο θύτη-θύματος, αλλά εμπλουτίζεται με έντονα ερωτικά στοιχεία, ενώ πάντοτε διατηρείται μια αμφισυμία γύρω από τις πραγματικές προθέσεις του Joker. Είναι η έκφραση ερωτικού ενδιαφέροντος εκ μέρους του Joker άλλο ένα ψυχολογικό παιχνίδι που έχει ετοιμάσει για να διαφύγει από το Arkham ή μήπως είναι όντως ερωτευμένος με την Harleen, επιβεβαιώνοντας εν μέρει τη θεωρία της;
Εκτός από αυτό το τόσο ιδιαίτερο ζευγάρι, ο Šejić ασχολείται και με ακόμη έναν πασίγνωστο ανταγωνιστή του Batman, τον Harvey Dent aka Two-Face, ο οποίος δυσανασχετεί με τις θεωρίες της ιδεαλίστριας ψυχολόγου και πασχίζει να αποδείξει πως μερικές φορές οι ακραίες καταστάσεις απαιτούν ακραία μέτρα, σε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα υποπλοκή που συνοδεύει ιδανικά την κεντρική ιστορία και τους προβληματισμούς που εκείνη θέτει προς σκέψη.
Πέρα από το ενδιαφέρον, πολυεπίπεδο σενάριο, το οποίο καταφέρνει να επαναπροσδιορίσει μέσα από ένα φρέσκο φίλτρο γνωστές πτυχές του σύμπαντος της DC, το Harleen ξεχωρίζει και για τη σχεδιαστική προσέγγιση του. Αν και η αισθητική του Šejić αφήνει μια άσχημη γεύση ψηφιακού αποτελέσματος, σχεδιαστικά καταφέρνει να αποτυπώσει ιδανικά το κλίμα της ιστορίας, είτε με τα απολύτως εκφραστικά πρόσωπα των χαρακτήρων, είτε με τον τρόπο διαχείρισης των πάνελ σε κάθε σελίδα. Οι περιπετειώδεις και εφευρετικοί τρόποι οπτικής αφήγησης σε συνδυασμό με την συμβολική οπτικοποίηση των θεματικών της ιστορίας παίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση μιας ζωηρής αναγνωστικής εμπειρίας που ξεφεύγει από τους περιορισμούς των κυρίαρχων υπερηρωικών ιστοριών και μας τοποθετεί στο επίκεντρο των σκέψεων της Harleen. Μοναδικό ψεγάδι σε αυτήν την αρτιότατη προσπάθεια αποτελεί μονάχα η διαρκής χρήση εσωτερικών μονολόγων, η οποία υποπίπτει λίγο περισσότερο σε exposition απ’ οτι θα έπρεπε.
H θυγατρική της DC, Black Label, για κάποιο λόγο έχει αυτοπεριορισθεί σε Batman-ο-κεντρικές ιστορίες, δηλαδή ιστορίες που εστιάζουν είτε στον ίδιο τον Νυχτεριδάκια, είτε σε χαρακτήρες που σχετίζονται άμεσα με εκείνον. Ενδεικτικό είναι ότι μόλις τον τελευταίο χρόνο έχουν κυκλοφορήσει τουλάχιστον τρεις ιστορίες που ασχολούνται με τον Joker και κάποιον ψυχολόγο (εκτός απ’ τα Harleen και Killer Smile, υπάρχει και το Harley/Joker: Criminal Sanity). Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, το Harleen φαντάζει με μια όαση φρεσκάδας που ικανοποιεί τόσο εκείνους που αναζητούν ένα καλοφτιαγμένο και απαιτητικό σενάριο, όσο και εκείνους που μένουν ικανοποιημένοι με καλλιτεχνικούς πειραματισμούς. Τα επιμέρους ελαττώματά του δεν είναι σε καμιά περίπτωση αρκετά για να επικαλύψουν το εξαιρετικό συνολικό αποτέλεσμα, το οποίο παρ’ ότι θα μπορούσε να επαναπαυτεί σε απλοικά, πολυφορεμένα μοτίβα, καταφέρνει τελικά να αναδείξει με τον καλύτερο τρόπο την περιπλοκότητα των πρωταγωνιστών του.
