Ήδη από τις πρώτες σελίδες του κόμικ γίνεται φανερό από τον Matt Fraction (Who Killed Superman’s Pal, Jimmy Olsen, November) πως η δικιά του εκδοχή του Hawkeye δεν θα θυμίζει μια τυπική υπερηρωική ιστορία. Πέφτοντας από ένα ύψωμα, ο Hawkeye προσγειώνεται στην οροφή ενός αυτοκινήτου, καταλήγοντας τελικά σε κάποιο νοσοκομείο. Η σωματική ταλαιπωρία του είναι μια εμφατική υπενθύμιση πως ο Klint δεν έχει όπλα εξελιγμένης τεχνολογίας, ασπίδα από το ισχυρότερο μέταλλο στον κόσμο ή θεϊκή καταγωγή. Ο Klint είναι θνητός, όπως εμείς, και συχνά καταλήγει με σπασμένα πλευρά ή ματωμένα πόδια.
Η ανθρώπινη διάσταση του χαρακτήρα δεν τονίζεται μονάχα από τους τραυματισμούς, που συχνά αποκτούν και μια κωμική χροιά, αλλά υπογραμμίζονται από επίσης καθημερινά προβλήματα. Η υπερηρωική δράση του Klint απέχει από τις γνώριμες περιπέτειες πλανητικών ή και κοσμικών απειλών, αλλά περιορίζεται στην μικροκλίμακα της γειτονιάς, προσπαθώντας να εξασφαλίσει πως οι γείτονες του θα καταφέρουν να πληρώσουν το προσφάτως τριπλασιασμένο νοίκι, αποφεύγοντας την έξωση που τόσο πολύ ποθεί ο μαφιόζος (κυριολεκτικά, όχι μεταφορικά) ιδιοκτήτης.
Φευ! Μη νομίζετε ομως πως αυτή η προσγειωμένη προσέγγιση αφαιρεί τη διασκέδαση από το σενάριο ή ότι πρόκειται να ακολουθήσει μια ιστορία βουτηγμένη στη μουντή και μίζερη υπαρξιακή κρίση. Αντιθέτως, ο Fraction μπολιάζει το σενάριο με το γνώριμο χιούμορ του, ενώ παίζει και με την γραμμικότητα τη αφήγησης, μεταπηδώντας από τη μια χρονική στιγμή στην άλλη με έναν παιχνιδιάρικο τρόπο που προσφέρει ενέργεια και ένταση στην πλοκή.
Η πρόθεση αποφυγής των διάφορων «ρεαλιστικών» κλισέ αποτυπώνεται και στη σχεδιαστική απόδοση. Ο χρωματισμός του Matt Hollingsworth δεν φοβάται να δοκιμάσει τολμηρές αποχρώσεις μη ρεαλιστικών χρωμάτων (π.χ κίτρινος ουρανός για να μεταδώσει τις υψηλές αστικές θερμοκρασίες), συνοδεύοντας ιδανικά το στυλιζαρισμένο σχέδιο του David Aja. Οι πολλές λεπτομέρειες απουσιάζουν, πρόσωπα και κτίρια ορίζονται μονάχα από τις απαραίτητες γραμμές που εκπέμπουν και μια χειροποίητη αύρα. Η σχεδιαστική ματιά του Aja ικανοποιεί και τις δύο ανάγκες της ιστορίας, τόσο την ανθρωποκεντρική αφήγηση, όσο και την έντονη, συναρπαστική δράση. Στην πρώτη περίπτωση, εκμεταλλεύεται τη διάθεση του σεναρίου για έμφαση στα συναισθήματα και την εξωτερίκευσή τους, οπότε γεμίζει τις σελίδες με καρέ που επιτρέπουν στις μικρές αντιδράσεις, εκείνες που συνήθως ξεφεύγουν της προσοχής (ειδικά στο υπερηρωικό είδος!), να αναπνεύσουν και να επικοινωνήσουν τις σκέψεις των χαρακτήρων.
Ενδεικτικό είναι το τηλεφώνημα ανάμεσα στον Klint και την Katie, την κοπέλα που βοηθά με τις θαυμαστές ικανότητές της το ηρωικό έργο του Hawkeye. Ο πρώτος τοποθετείται πάνω αριστερά, η δεύτερη κάτω δεξιά και ανάμεσα τους αιωρούνται πάνελ από τη συνομιλία τους. Μ’ αυτόν τον τρόπο, ο Aja δεν οπτικοποιεί μονάχα τα συναισθήματα των πρωταγωνιστών του, αλλά και το μεταξύ τους χάσμα, αφού, όπως προκύπτει, η Katie βλέπει τον Klint ως κάτι παραπάνω από έναν απλό συνεργάτη – δυστυχώς, δίχως ανταπόκριση.
Εξίσου συναρπαστικές, όμως, είναι και οι σκηνές δράσεις, οι οποίες μάλιστα έχουν και μια ιδιαιτερότητα. Δεδομένου πως ο Klint και η Katie χρησιμοποιούν τόξα, δεν θα αρκούσαν μονάχα σχέδια που μεταφέρουν το αίσθημα της κίνησης. Στην προκειμένη περίπτωση απαιτείται και ένα επιπλέον βήμα, το σχέδιο οφείλει να μεταφέρει στο αναγνωστικό κοινό και την αίσθηση του χώρου, στόχο τον οποίον πετυχαίνει με αφοπλιστική ευκολία ο Aja. Πάλι επιστρατεύει τη χρήση αρκετών πάνελ, αλλά και την κατάλληλη σύνθεσή τους στη σελίδα, ώστε το μάτι να ακολουθεί την κάθε φορά επιθυμητή κίνηση που μας τοποθετεί εντός τη δράση και βοηθάει να γίνει κατανοητή η κίνηση των βελών.
Για παράδειγμα, δείτε την εικόνα 4. Ο Aja δεν επιλέγει να απεικονίσει μονάχα κάποιες βασικές κινήσεις που προσφέρουν ένταση στην εικόνα, αλλά τοποθετεί τα τρία πάνελ σε μια νοητή καμπύλη (4β), επιτρέποντάς μας να φανταστούμε ολόκληρη την κίνηση του χεριού, από το σήκωμά του μέχρι την εκτόξευση της κάρτας και το χτύπημα στον αντίπαλο. Κάποια άλλη, πιο απλή σύνθεση θα στερούσε όλη αυτή την ενέργεια (εικ 4γ).
Στον πρώτο τόμο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οξύ σε μετάφραση Σάββα Αργυρού, ο David Aja σχεδιάζει τρία τεύχη. Στο τέταρτο και πέμπτο τεύχος τον διαδέχεται προσωρινά o Javier Pulido, ο οποίος σαφώς δεν μπορεί να συγκριθεί με τη σπουδαία δουλειά των προηγούμενων τευχών, αλλά ανταποκρίνεται ικανοποιητικά, διατηρώντας εξίσου έντονο στυλιζάρισμα, αν και σαφώς πιο απλές συνθέσεις. Τέλος, συμπεριλαμβάνεται και το Young Avengers Presents #6 σε σχέδιο του Alan Davis (Captain Britain).
Τα πρώτα τεύχη του Hawkeye δια χειρός Fraction και Aja αποτυπώνουν μονάχα ένα μέρος της ποιότητας μιας σειράς που έχει γράψει τη δική της ιστορίας και πρόσφατα αποτέλεσε το βασικό υλικό πάνω στο οποίο βασίστηκε η τηλεοπτική μεταφορά του Hawkeye. Ο, τι κι αν έχετε ακούσει για αυτό το κόμικ είναι αλήθεια και τα καλά νέα είναι πως η συνέχεια είναι ακόμα καλύτερη. Ανυπομονούμε.
Πολύ όμορφή κριτική, για ένα από τα καλύτερα υπερηρωικά κόμικς των τελευταίων ετών! 🙂
Σε ευχαριστώ πολύ Γιώργο! 🙂 Πραγματικά, εξαιρετικό κόμικ!