Στιγμιότυπο από την ταινία «Hellboy: The Crooked Man».

Hellboy – The Crooked Man: You Know, I Can Smile Without You…

Δε θα μας προξενούσε την παραμικρή εντύπωση εάν, διαβάζοντας το κείμενό μας για το Hellboy: The Crooked Man, τη νέα απόπειρα μεταφοράς στον κινηματογράφο των περιπετειών του ήρωα που έπλασε ο Mike Mignola, μαθαίνατε τώρα για πρώτη φορά την ύπαρξη αυτής της ταινίας. Η προώθησή της υπήρξε ελάχιστη, οι κριτικές που γράφτηκαν γι’ αυτήν πέρασαν απαρατήρητες, η ίδια η κυκλοφορία της δεν στάθηκε επ’ ουδενί ικανή να προκαλέσει την προσοχή που θα τη μετέτρεπε σε κυκλοφορία – γεγονός, όπως ήταν οι δύο ταινίες του Guillermo Del Toro, το 2004 και το 2008, ή έστω το ατυχές reboot του 2019. Γιατί όμως;

Η ταινία μας συστήνει στην παραψυχολόγο Bobbie Jo Song (Adeline Rudolph), η οποία αναλαμβάνει να παραδώσει μια μεταλλαγμένη και ιδιαίτερα επικίνδυνη αράχνη στις μυστικές υπηρεσίες κάπου στη Βόρεια Αμερική και ζητά, για τον σκοπό αυτό, τη βοήθεια του Hellboy (Jack Kesy). Μαζί, ταξιδεύουν στα Απαλλάχια όπου θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουν τον Crooked Man, ο οποίος έχει σταλεί πίσω στη γη για να συλλέξει ψυχές εκ μέρους του Διαβόλου. Οι δύο σύντροφοι θα μάθουν το θρύλο του Crooked Man από τα στόματα των ντόπιων και θα κληθούν να τον στείλουν μια και καλή εκεί απ’ όπου ήρθε.

Η ταινία είχε όλα τα φόντα ώστε να εξελιχθεί σε μια απολαυστική κόμικ δημιουργία, με b-movie αισθητική, καλοδεχούμενη υπερβολή, κάφρικο χαβαλέ και γενναίες πινελιές τρόμου – τα συστατικά, δηλαδή, που κατέστησαν τις ταινίες του Del Toro τόσο καλές, παρά τις μικρές διαφορές τους από τα πρωτότυπα κόμικς. Πίσω από το φακό, βρίσκεται ο Brian Taylor, υπεύθυνος για το πρώτο Crank (2006) με τον Jason Statham, αλλά και για το σύγχρονο cult φιλμ Mom and Dad (2017) με τον Nicolas Cage. Ο Jack Kesy, που ανέλαβε να ενσαρκώσει τον ήρωα μετά τους Ron Perlman και David Harbour δεν ήταν καθόλου κακή επιλογή, ενώ και η πλοκή θυμίζει αυτή μιας ταινίας τρόμου.

Στιγμιότυπο από την ταινία «Hellboy: The Crooked Man».

Τι συνέβη, λοιπόν, και το φιλμ προέκυψε τόσο κακό, ώστε αφενός κυκλοφόρησε απευθείας σε streaming πλατφόρμα, αφετέρου δείχνει σαν μια fan-made ταινία; Το πρώτο πρόβλημα δε θα μπορούσε, φυσικά, να είναι άλλο από το σενάριο. Ένα σενάριο που, ουσιαστικά, διαθέτει μόνο μια υποτυπώδη ιστορία, την οποία αγωνίζεται ανεπιτυχώς να μετατρέψει σε μεγάλου μήκους ταινία της προκοπής. Τραβηγμένη από τα μαλλιά, η ιστορία του Crooked Man επιστρατεύει κάθε κλισέ του είδους του τρόμου που μπορείτε να βάλετε με το νου σας, δυστυχώς όμως οι δημιουργοί της παραλείπουν να πλάσουν χαρακτήρες πραγματικά ενδιαφέροντες, ενώ και η πλοκή καθαυτή θυμίζει συρραφή από βινιέτες τρόμου.

Πέρα, όμως, από το σενάριο, έχουμε ένα σωρό άλλα προβλήματα, που καταδικάζουν τελικά το φιλμ. Το CGI είναι πραγματικά απαράδεκτο, σε βαθμό που δυσκολεύεσαι να πιστέψεις πώς είναι δυνατόν εικόνες σαν αυτή της αράχνης στην αρχή της ταινίας να εξασφάλισαν έγκριση ώστε να κυκλοφορήσουν έστω σε μια streaming πλατφόρμα. Οι ερμηνείες των ηθοποιών, εκτός του πρωταγωνιστή ο οποίος κάνει τίμια ό,τι καλύτερο μπορεί, είναι άθλιες. Η σκηνοθεσία του Taylor δε θυμίζει σε τίποτα τον γεμάτο ενέργεια δημιουργό των φιλμ που προαναφέρθηκαν και μοιάζει περισσότερο με κακέκτυπο του ύφους ενός James Wan.

Το Hellboy: The Crooked Man είναι, τελικά, τόσο κακό, ώστε κάνει ακόμα και την ταινία του Neil Marshall από το 2019 να φαντάζει κάπως ενδιαφέρουσα. Πρόκειται ασφαλώς για τρομερό επίτευγμα, αν αναλογιστεί κανείς πόσο κακοφτιαγμένη ήταν και εκείνη η ταινία. Αφού τα στούντιο κρίνουν ότι χρειαζόμαστε κι άλλες ταινίες με ήρωα τον Hellboy, ή τέλος πάντων πιστεύουν πως μπορούν να κερδίσουν κι άλλα χρήματα από τέτοιες ταινίες, είναι να απορείς γιατί δεν προτείνουν στον Del Toro μια τρίτη ταινία, που στη χειρότερη περίπτωση ξέρουμε ότι θα του βγει αξιοπρεπέστατη; Άβυσσος η ψυχή του χολιγουντιανού παραγωγού, ελπίζουμε να μην ξεπηδήσουν από μέσα, σαν άλλοι Crooked Men, περισσότερα πονήματα σαν και τούτο εδώ.

Σχόλια

Your email address will not be published.