Μην αφήσετε τον υπότιτλο (…or, The Ghosts Return in the Spring) του κόμικ της Camille Jourdy να σας παραπλανήσει. Η ιστορία ούτε έχει την παραμικρή σχέση με στοιχειωμένα σπίτια, ούτε ανήκει στο είδος του τρόμου. Τα «φαντάσματα» είναι μεταφορικά και αναφέρονται στα μυστικά που στοιχειώνουν την οικογένεια της Juliette, και τα οποία επανέρχονται στην επιφάνεια, όταν εκείνη αποφασίσει να κάνει ένα διάλειμμα από την αστική ζωή του Παρισιού και να επισκεφθεί τους δικούς της που ζουν σε μια ήσυχη κωμόπολη.
Και πάλι όμως, η ιστορία της Jourdy ελάχιστα ενδιαφέρεται για αυτά τα μυστικά με τρόπο που θα περίμενε κανείς, γεγονός που αποτυπώνεται γλαφυρά στην δομή του σεναρίου. Πρακτικά, το συμβάν που πυροδοτεί τις εξελίξεις (το λεγόμενο inciting incident), εκείνο που υπό άλλες συνθήκες αποτελεί το σημείο εκκίνησης μιας πλοκής προσκαλώντας τους πρωταγωνιστές να ξεπεράσουν τα εμπόδια που έχουν ορθωθεί εμπρός τους, τοποθετείται παραδόξως στο φινάλε του κόμικ, χαρίζοντας μας ωστόσο μια συναρπαστική σεκάνς «κυνηγητού» που φέρνει τα πάνω κάτω στην οικογένεια της Juliette.
Αυτή η σεναριακή επιλογή φαίνεται να εξυπηρετεί το ενδιαφέρον της Jourdy για την καθημερινότητα των χαρακτήρων της. Θυσιάζοντας κάτι από τη συνεκτικότητα του σεναρίου και φλερτάροντας με ένα αφηγηματικό πλάτιασμα που ενίοτε δοκιμάζει τις αντοχές των αναγνωστών, η Jourdy δίνει έμφαση στην καθημερινότητα των χαρακτήρων, ώστε εκείνη με τη σειρά της να αναδείξει μέσα από τις φαινομενικά ασήμαντες στιγμές της, τις συμπεριφορές που τελικά έχουν στοιχειώσει τους χαρακτήρες και τη μεταξύ τους σχέση.
Η Jourdy βάζει ένα δύσκολο στοίχημα που απαιτεί αφηγηματική τόλμη, ωστόσο αυτό μάλλον κερδίζεται. Σημαντική η συνεισφορά τόσο του χιούμορ που προσφέρει καθοριστική ώθηση στην ανάγνωση και προσδίδει ανάλαφρο τόνο σε μια ιστορία που συχνά πυκνά δεν φοβάται να κοιτάξει προς δύσκολες θεματικές, όσο και του σχεδίου. Τα απλά στησίματα των σελίδων και τα πολυπληθή σιωπηλά πάνελ που δίνουν έμφαση στις εκφράσεις των χαρακτήρων, τους επιτρέπουν να χαθούν στις σκέψεις τους. Οι απαλές πολυχρωμίες παραπέμπουν σε πίνακες του Matisse, η απουσία περιγραμμάτων στα πάνελ δημιουργεί μια ονειρική ατμόσφαιρα, ενώ η γοητευτική, χειροποίητη παιδικότητα με την οποία είναι σχεδιασμένα τόσο τα πρόσωπα, όσο και τα κτίρια που τα περιτριγυρίζουν διαμορφώνουν μια ακαταμάχητη ατμόσφαιρα, ιδανική συντροφιά στο ύφος του σεναρίου.
Χαμηλών τόνων, αλλά εξοπλισμένο με χιούμορ, μια γιγαντιαία ζεστή καρδιά και ένα σχέδιο χάρμα οφθαλμών, το Juliette αποτελεί μια αφηγηματικά τολμηρή slice of life ιστορία που δεν θα αλλάξει το ρου της κομιξικής ιστορίας, αλλά σίγουρα θα προσφέρει μια γλυκιά ιστορία ανθρώπων που καλούνται να συνεχίσουν τη ζωή αποδεχόμενοι τα τραύματά τους και τις ατέλειες των αγαπημένων τους προσώπων.
