Ο Josh O’ Connor ως Arthur στην ταινία «La Chimera». Κρατάει μια προτομή.

La Chimera: Κι αν οι νεκροί σμίγανε με αυτούς που άφησαν πίσω;

Η ελληνική μυθολογία δημιουργεί την προσδοκία σε εκείνους που πενθούν πως καμία ψυχή δε σβήνει αμετάκλητα. Οι σελίδες της είναι γεμάτες ήρωες που ταξίδεψαν τον Κάτω Κόσμο, τον Ηρακλή, την Περσεφόνη, που ο Άδης της επέτρεπε να επιστρέφει στη μητέρα της κάποιες εποχές του χρόνου, τον Ορφέα, που, αν και ζωντανός, δε ζούσε πραγματικά χωρίς την αγαπημένη του Ευρυδίκη, κι ήταν διατεθειμένος να πεθάνει, για να σμίξουνε τα χέρια τους ξανά. Όμως, η επιθυμία του δεν πρόφτασε να εκπληρωθεί. Η Ευρυδίκη έμεινε με τους νεκρούς, ο Ορφέας έμεινε νεκρός ανάμεσα στους ζωντανούς. Η ταινία La Chimera, πολλούς αιώνες μετά, διηγείται την ιστορία ενός θλιμμένου αρχαιολόγου που αναζητά εναγωνίως την εκπλήρωση του ξεχασμένου μύθου, το κρυφό πέρασμα που θα τον οδηγήσει στη δική του Ευρυδίκη.

Απόσπασμα από την ταινία «La Chimera».

Στην Τοσκάνη της δεκαετίας του 1980, σ’ ένα σκονισμένο τρένο, ο Arthur, αρχαιολόγος από την Αγγλία, επιστρέφει σπίτι μετά την αποφυλάκισή του. Μοιάζει κακόκεφος, σμιλεμένος από πέτρα, σαν κατακερματισμένο άγαλμα. Διστακτικά, επανασυνδέεται με την παλιά του συμμορία αρχαιοκάπηλων-γνωστών και ως tombaroli- και σύντομα αναλαμβάνουν δράση όπως παλιά. Επιθυμούν να βγάζουν τα προς το ζην χωρίς να εργάζονται, αλλά βεβηλώνοντας ετρουσκικούς τάφους και πουλώντας τα πολύτιμα ευρήματα στον άτυπο εργοδότη τους, έναν μυστήριο έμπορο αρχαιοτήτων. Εκμεταλλευόμενοι το μαγικό χάρισμα του Arthur, να διαισθάνεται στο υπέδαφος περάσματα για τον Κάτω Κόσμο, καθώς και τις ιστορικές του γνώσεις, βρίσκουν τους τάφους με σχετική ευκολία, συλλέγοντας τα κτερίσματα ευδιάθετα, τραγουδιστά, δίχως να αντιλαμβάνονται τη συναισθηματική φόρτιση που κρύβουν μέσα τους τα στολίδια των νεκρών.

Ωστόσο, ο  Arthur δε βρίσκεται πραγματικά εκεί, μαζί τους. Ο νους του, τα όνειρά του, καλούνε πληγωμένα την αγαπημένη του Beniamina, που πέθανε απότομα, απροσδιόριστο το πότε και το πώς, σημασία για εκείνον έχει μονάχα πως δεν υπάρχει πια, πως πρέπει να τη βρει, να τη φέρει πίσω, κοντά του. Στον αγώνα του να υπερβεί το πέπλο της ανυπαρξίας, να καταστήσει τον θάνατο αναστρέψιμο, πολύτιμη σύμμαχός του είναι η Flora (Isabella Rosellini), η ηλικιωμένη μητέρα της Beniamina, κάποτε φημισμένη τραγουδίστρια, επίσης πεπεισμένη ότι η κόρη της μπορεί να επανέλθει στη ζωή.

Ένα βράδυ, η συμμορία ανακαλύπτει έναν τάφο που κοσμείται με το εντυπωσιακό άγαλμα μιας αρχαίας θεάς. Η μορφή του φέρνει δάκρυα στα μάτια του Arthur, μοιάζει εκπληκτικά στη Beniamina. Για πρώτη φορά, την αισθάνεται κοντά του, να του ζεσταίνει το χέρι κάτω από τον ήλιο. Ωστόσο, τα πράγματα περιπλέκονται όταν αποκαλύπτεται πως ο εργοδότης τους είναι διατεθειμένος να φτάσει στα άκρα για να αποκτήσει το πολύτιμο εύρημα.

Απόσπασμα από την ταινία «La Chimera».

Το La Chimera της Alice Rohrwacher πρόκειται για ένα φιλμ δοσμένο ποιητικά, χωρίς γραμμική αφήγηση, με χρώματα κι εικόνες αισθητικά γλυκές, συχνές αναδρομές στο παρελθόν, στη μορφή της Beniamina και υπερφυσικά στοιχεία, όπως η σκηνή στο τρένο, που ο Arthur συναντιέται με τις ψυχές των αρχαίων τάφων και συγκινείται που έμειναν απροστάτευτες όταν τους πήραν τα κτερίσματα.

Μιλά με τρόπο ιδιαίτερο για τον φόβο της μοναξιάς, για το πώς νιώθουμε άδειοι όταν χάνουμε κάποιον που αγαπάμε. Λες και θέλουμε να ανήκουμε σε κάποιον άλλο κόσμο, εκεί που πιστεύουμε πώς βρίσκεται ο άνθρωπος που χάσαμε. Ο Arthur φαντάζει εντελώς παράταιρος μέσα σε ένα συνονθύλευμα απατεώνων, πανηγυριών, της προοπτικής να αφήσει πίσω του όσα τον βασανίζουν. Επιθυμεί απεγνωσμένα να βρει τη Beniamina, τίποτε άλλο δεν έχει σημασία, μόνο ο ορίζοντας να γυρίσει ανάποδα, έστω για λίγο (όπως κάνει η κάμερα τις στιγμές που ο πρωταγωνιστής ανιχνεύει έναν καινούριο τάφο), για να πλησιάσει τον κόσμο της, τον κόσμο των νεκρών.

Σχόλια

Your email address will not be published.