Μετά από σχεδόν δυόμισι χρόνια στο streaming καθαρτήριο, η Pixar κάνει επιτέλους την επιστροφή της στις κινηματογραφικές αίθουσες: Το Lightyear είναι μια καταιγιστική περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας με πρωταγωνιστή τον εμβληματικό Μπαζ του Toy Story, και αποτελεί την in-universe ταινία που ενέπνευσε το ομώνυμο παιχνίδι!
Ο Buzz Lightyear είναι ένας φτασμένος και ικανότατος πράκτορας της διαστημικής φρουράς. Μέρος της αποστολής του είναι να εξερευνά καινούριους κόσμους και να ανακαλύπτει κατοικήσιμους πλανήτες, όμως μετά από ένα τραγικό λάθος, ο Lightyear θα βρεθεί παγιδευμένος σε έναν εχθρικό πλανήτη, παρέα με ένα τσούρμο νεοσύλλεκτους. Τώρα, ο δύστροπος διαστημάνθρωπος θα πρέπει να βρει ξανά το δρόμο για τη Γη – και στην πορεία, θα μάθει να βλέπει τη ζωή πέρα από τα στενά όρια της αποστολής του.
Το Lightyear είναι, αν μη τι άλλο, μια ενδιαφέρουσα καλλιτεχνική άσκηση: Πώς θα έμοιαζε μια live-action ταινία στο σύμπαν του Toy Story; Παρ’ όλο που εμείς βλέπουμε, φυσικά, μια ταινία κινουμένων σχεδίων, το φιλμ προσπαθεί να μιμηθεί μια μέση χολιγουντιανή ταινία της δεκαετίας του 90: μια διαστημική περιπέτεια με corny διαλόγους, ασταμάτητη δράση και αναρίθμητες sci-fi αναφορές!
Και πράγματι, η ταινία ποτέ δεν παρεκκλίνει απ’ το σκοπό της. Πέρα από ένα συγκινητικότατο μοντάζ στην πρώτη πράξη (που αντηχεί το θρυλικό άνοιγμα του Up), η ταινία λίγα κοινά έχει με την υπόλοιπη πιξαρική φιλμογραφία: Χωρίς υψηλά υπαρξιακά concept, χωρίς δακρύβρεχτες δραματικές σκηνές, το Lightyear παραμένει από την αρχή ως το τέλος μια καθαρόαιμη διαστημική περιπέτεια.
…και αυτό είναι δυστυχώς και το πιο αδύναμο χαρακτηριστικό του. Οι συντελεστές της ταινίας είναι τόσο αφοσιωμένοι στο να μας παραδώσουν ένα “τυπικό” sci-fi movie, που ξεχνούν, τελικά, να φτιάξουν κάτι πραγματικά ξεχωριστό. H επιστημονική φαντασία είναι συγκρατημένη, το design είναι ασυνήθιστα ρεαλιστικό, και η ιστορία, αν και καλογραμμένη, δε φτάνει τα δυσθεώρητα ύψη των καλύτερων στιγμών του στούντιο.
Φυσικά, αυτό δε σημαίνει πως το φιλμ δεν είναι διασκεδαστικό – το καστ μπορεί να μην χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερη ποικιλία, αλλά καταφέρνει να κερδίσει τον θεατή με έξυπνες ατάκες και γκαφατζίδικο slapstick – ενώ ο μυστηριώδης πλανήτης χαρακτηρίζεται από μια απόκοσμη ατμόσφαιρα. Σε συνδυασμό με ένα καλογραμμένο μυστήριο, το Lightyear υπόσχεται να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον θεατών κάθε ηλικίας.
Τελικά, παρά το διαστημικό του premise, το Lightyear είναι απρόσμενα προσγειωμένο. Παγιδευμένο στο concept του, αγνοεί τις αναρίθμητες δυνατότητες που προσφέρει η animated επιστημονική φαντασία – και δεν ξεπερνά ποτέ τον εαυτό του, όπως τα λαμπρότερα διαμάντια της Pixar. Αφοσιωμένο στο καθήκον, το Lightyear μας παραδίδει μία αρχετυπική χολιγουντιανή ταινία σε animated περιτύλιγμα… Αλλά ποιο το νόημα αυτής της άσκησης, αν το αποτέλεσμα δεν είναι συναρπαστικό;
