Then, why do you draw, Fujino?
Η κοινωνική Fujino απολαμβάνει τον θαυμασμό όλων για τις δεξιότητές της στο σχέδιο, ιδιαίτερα για τα διασκεδαστικά και ευφάνταστα σύντομα manga strips της που δημοσιεύονται εβδομαδιαία στη σχολική εφημερίδα. Μια μέρα, ο διευθυντής του σχολείου της ζητά να μοιραστεί τον χώρο της στην εφημερίδα με την Kyomoto, μία απούσα από το σχολείο μαθήτρια, που θέλει να δοκιμάσει να ζωγραφίσει manga, κι η Fujino συμφωνεί. Η υπεροψία της, όμως, γρήγορα γκρεμίζεται αντικρίζοντας την εξαιρετικά λεπτομερή δουλειά της Kyomoto. Αυτό που ξεκινά ως ανταγωνισμός, κυρίως από τη μεριά της Fujino, σύντομα μετατρέπεται σε μια βαθιά φιλία καθώς τα δύο κορίτσια συνειδητοποιούν ότι μοιράζονται έναν κοινό παρονομαστή, την αγάπη τους για το σχέδιο και το όνειρο να γίνουν δημιουργοί manga.
Βασισμένη στο ομώνυμο one-shot web manga του Tatsuki Fujimoto (Goodbye, Eri), ευρύτερα γνωστού με τη σειρά manga Chainsaw Man, και σε σκηνοθεσία του ανερχόμενου Kiyotaka Oshiyama, αυτή η τρυφερή και συγχρόνως τραγική ταινία ενηλικίωσης γιορτάζει τη ζωή, τη φιλία και την ίδια την τέχνη μέσα από ένα βαρύ πέπλο πένθους, φιλοδοξίας και πόνου της καλλιτεχνικής δημιουργίας.
Παρόλο που η ταινία, όπως και το manga, δεν βασίζονται σε αληθινά γεγονότα, οι δημιουργοί μέσω των παραλληλισμών των τραγικών ιστοριών αποτίνουν φόρο τιμής στα θύματα της εμπρηστικής επίθεσης που έλαβε χώρα τον Ιούλιο του 2019 στην εταιρεία παραγωγής Kyoto Animation Studio (A Silent Voice, Violet Evergarden κ.ά) και στοίχισε τη ζωή πολλών καλλιτεχνών και αθώων πολιτών∙ μια από τις πιο μελανές σελίδες στην ιστορία του ιαπωνικού animation.
Ουκ ολίγες φορές είτε πρωτοδιαβάζοντας το Look Back ως manga είτε βλέποντας την ταινία, ακόμη και γράφοντας αυτό το κείμενο, ένα γεωμετρικό σχήμα επιστρέφει ξανά και ξανά στο μυαλό. Η Fujino και η Kyomoto παρομοιάζουν με κάποιον ιδιαίτερο τρόπο δύο τεμνόμενες ευθείες∙ δύο διαφορετικές κι αταίριαστες προσωπικότητες, δύο διαφορετικά πεπρωμένα, που συναντώνται κάποια στιγμή σε ένα σημείο κι έπειτα χωρίζουν για πάντα.
Η Fujino πριν τη γνωριμία της με την Kyomoto είναι εξωστρεφής, γεμάτη αυτοπεποίθηση χωρίς να βρίσκει, ωστόσο, ιδιαίτερο νόημα στη ζωγραφική. Για αυτό κι όταν έρχεται αντιμέτωπη με το ερώτημα, θα εξακολουθήσεις να ζωγραφίζεις και στο γυμνάσιο; δεν είσαι μεγάλη πια για αυτό; αποφασίζει να εγκαταλείψει το σχέδιο μία και καλή. Από την άλλη, βλέπουμε μία εσωστρεφή Kyomoto η οποία σταματά να πηγαίνει στο σχολείο, παρόλο που παραμένει εγγεγραμμένη σ’αυτό, επειδή φοβάται να συναναστραφεί με κόσμο. Περνά ατελείωτες ώρες κλεισμένη στο δωμάτιό της σχεδιάζοντας και προσμένοντας καρτερικά να διαβάσει κάθε manga strip της Fujino στη σχολική εφημερίδα.
Όλα, όμως, αλλάζουν μόλις τα δύο κορίτσια γνωριστούν κι εκεί ακριβώς βρίσκεται η μαγεία και η πραγματική ουσία της ταινίας∙ σε αυτό το λεπτό σημείο τομής. Ο Kiyotaka Oshiyama δεν χρωματίζει απλώς τα ασπρόμαυρα σχέδια του Tatsuki Fujimoto, τους δίνει μια άλλη πνοή στα μάτια των θεατών. Αυτές οι διαφορετικές γραμμές, αυτά τα διαφορετικά κορίτσια καταφέρνουν να βρουν ένα κοινό έδαφος στην τέχνη και πάνω σ’ αυτή χτίζουν μια βαθιά φιλία. Με το ψευδώνυμο Kyo Fujino σχεδιάζουν ακατάπαυστα το ένα manga μετά το άλλο, περνώντας ατελείωτες ώρες συνδημιουργώντας στο δωμάτιο της Fujino σε μια πανέμορφη και συγκινητική ακολουθία επαναλαμβανόμενων εικόνων, ωσάν τελετουργικό: η Fujino σκυμμένη στο γραφείο της, απορροφημένη στο σχέδιο της, όσο η Kyomoto σχεδιάζει λεπτομερώς σε ένα τραπεζάκι καθισμένη στο πάτωμα, σε απόλυτη ησυχία με τις εποχές να αλλάζουν.
Και όταν πια οι δρόμοι τους χωρίζουν, η ταινία υποχρεώνει την Fujino να αναλογιστεί τη ζωή, τα όνειρα και το αληθινό νόημα της δημιουργικότητας. Then, why do you draw, Fujino? την είχε ρωτήσει η Kyomoto. Γιατί δημιουργούμε τέχνη; θα ρωτήσουμε εμείς. Και τι συμβαίνει τις μέρες που η αμφισβήτηση των ικανοτήτων μας υπερισχύει; Ή όταν η διαδικασία της δημιουργίας ξεγυμνώνεται από οποιαδήποτε ευχαρίστηση και καταλήγει κοινότοπη κι αδιάφορη; Όταν αφιερώνεις ώρες και ώρες σε κάποια μορφή τέχνης και πάλι νιώθεις πως δεν υπάρχει καμία πρόοδος; Και αν τελικά η ενασχόληση με αυτή θα ήταν καλύτερα ως χόμπι, παρά ως επάγγελμα; Αυτές και άλλες πολλές σκέψεις που λίγο πολύ όσα ασχολούνται με την τέχνη έχουν ρωτήσει τους εαυτούς τους, ακόμα και η Fujino, ο Kiyotaka Oshiyama και ο Tatsuki Fujimoto. Επιστρέφοντας στο αρχικό ερώτημα, η απάντηση δεν είναι πάντα εύκολη. Άλλα μπορούν να αριθμήσουν τα «γιατί» τους δίχως δεύτερη σκέψη κι άλλα ίσως να ψάχνουν ακόμη μέσα τους την απάντηση. Για τη Fujino, ο λόγος για τον οποίο σχεδιάζει είναι ξεκάθαρος και συνοψίζεται σε μία μόνο λέξη: Kyomoto.
Με διάρκεια λιγότερη της μίας ώρας και ακολουθώντας με ακρίβεια και ρεαλιστικότητα το manga (εμείς πάντως δεν θα λέγαμε όχι σε μεγαλύτερη διάρκεια που θα έδινε ίσως περιθώριο στον δημιουργό να αναπτύξει σε βάθος τη δική του σκέψη πάνω στην ιστορία), ο Kiyotaka Oshiyama καταφέρνει με το Look Back αφενός να μας μεταφέρει στον κόσμο παραγωγής των manga και τις δυσκολίες που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι δημιουργοί τους (βλ. Tatsuki Fujimoto) και αφετέρου να μας παραδώσει ένα πραγματικά γλυκόπικρο γράμμα αγάπης για την τέχνη και την ίδια τη ζωή.
