Μέχρι πριν μερικά χρόνια, οι μαρβελικές υπερηρωικές σειρές επιχειρούσαν να ξεφύγουν από τα υφολογικά και θεματικά πρότυπα της μαμάς Marvel, παραδίδοντας μικρά διαμάντια, όπως το Daredevil και κυρίως το μοναδικό Legion. Δυστυχώς, η επέκταση των δραστηριοτήτων της Disney και στις συνδρομητικές πλατφόρμες φαίνεται πως θα βάλει ένα φρένο σε αυτή την τάση, εργαλειοπώντας τις σειρές ως απαραίτητες γέφυρες για το κινηματογραφικό της σύμπαν. Τουλάχιστον, αυτό προδίδουν απόπειρες σαν το WandaVision, το οποίο αν και ξεκίνησε ως ένα εναλλακτικό sitcom, ενέδωσε τελικά στα βασικά υπερηρωικά του ένστικτα. Παρόμοιες φιλοδοξίες και αγάπη για την καθημερινή ζωή εξέφρασε και μια άλλη, μαρβελοσειρά, αυτή τη σειρά δια χειρός Hulu, με πρωταγωνιστή έναν αποτυχημένο, τριτο-τέταρτο villain της Marvel, τον M.O.D.O.K.
Ως κλασικός εγωμανής κακός, ο M.O.D.O.K. θέλει να κατακτήσει τον κόσμο, να εξαφανίσει τους Avengers (και κυρίως τον μεγαλύτερο του εχθρό, τον Iron Man), στήνοντας τη δικιά του ουτοπία, όπου η επιστήμη θα λειτουργεί αποκλειστικά για χάρη της επιστήμης! Ωστόσο, μέχρι να υλοποιήσει τα μακροπόθεσμα και φιλόδοξα σχέδιά του, ο M.O.D.O.K. πρέπει πρώτα να ξεπεράσει πιο καθημερινά και πεζά προβλήματα. Από τη μια, λοιπόν, έρχεται αντιμέτωπος με διάφορα οικογενειακά ζητήματα που ανακύπτουν λόγω της αλαζονείας του και της παραμέλησης των παιδιών και της γυναίκας του και από την άλλη πρέπει να καταστρώσει ένα σχέδιο προκειμένου να ξαναποκτήσει την εταιρία του, την ΑΙΜ, η οποία λόγω τεράστιας οικονομικής ζημίας πέρασε στα χέρια ενός νεαρού enterpreneur.
Η αντίθεση ανάμεσα στην υπερηωική υπερβολή και τα γνώριμα καθημερινά προβλήματα φαντάζει με συνταγή βέβαιης επιτυχίας, ξεφεύγοντας από τα τετριμμένα υπερηωικά κλισέ ή έστω παρουσιάζοντάς τα με έναν φρέσκο τρόπο. Παραδόξως, η σειρά, ενώ τα καταφέρνει αρκετά καλά στις οικογενειακές στιγμές, αποτυγχάνει να διαχειριστή το υπερηρωικό σκέλος του σεναρίου.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των ανταγωνιστών, θεμελιώδες χαρακτηριστικό των υπερηρωικών ιστοριών, όπου το σενάριο επιχειρεί να εισάγει δύο απειλές, μια εναλλακτική εκδοχής του M.O.D.O.K. και μια άπληστη επιχείρηση που θέλει να υποδουλώσει όλο το σύμπαν, η οποία ωστόσο μένει ξεκρέμαστη. Και ενώ η πρώτη περίπτωση φαντάζει απολύτως ταιριαστή για έναν χαρακτήρα που βάζει τον εαυτό του μονίμως πάνω από κάθε άλλον, η δεύτερη μένει ξεκρέμαστη, στερώντας παράλληλα τον απαραίτητο χρόνο ικανοποιητικής παρουσίασης του εναλλακτικού M.O.D.O.K., ο οποίος καταλήγει να εμφανίζεται σποραδικά, δίχως να φαντάζει ποτέ πραγματικά απειλητικός. Και αν, όπως λέει ο λαός, μια υπερηρωική ιστορία είναι όσο καλή, όσο οι ανταγωνιστές του πρωταγωνιστή, γίνεται εμφανές πως τα πράγματα σκουραίνουν για τη σειρά.
Ωστόσο, τα προβλήματα δεν σταματούν εδώ, αφού οι περιπέτειες του M.O.D.O.K. πάσχουν και από διάφορα άλλα θεματάκια με κυριότερα το χιούμορ και το φινάλε. Όσο αναφορά το πρώτο, το πρόβλημα εντοπίζεται στην προσπάθεια του σεναρίου να είναι αστείο σε κάθε ατάκα και κάθε σκηνή, καταλήγοντας από ένα σημείο και ύστερα υπερβολικό, αλλά και προβλέψιμο, χρησιμοποιώντας παρόμοιες κωμικές τεχνικές. Το φινάλε απ’ την άλλη, πέφτει σε μια τυπική παγίδα των ιστοριών στις οποίες πρωταγωνιστούν “κακοί” – ξεχνάει πως ο M.O.D.O.K. είναι ένας αδίστακτος ανταγωνιστής και αντί να επιλέξει την κυνική κατεύθυνση, παραδίδεται σε γνώριμα μοτίβα σχετικά με την αξία της οικογένειας και έναν M.O.D.O.K. εμφανώς αλλαγμένο. Ωστόσο, η τραγικότητα μερικών χαρακτήρων είναι πως η αδυναμία τους να εξελιχθούν, να μάθουν από τα λάθη τους και ο M.O.D.O.K. θα μπορούσε με άνεση να καταλήξει ένας τέτοιος.
Στον αντίποδα των προαναφερθέντων “ατοπημάτων”, στέκεται το εξαιρετικό, ιδιαίτερα εκφραστικό voice over, αλλά κυρίως από το πα-νέ-μο-ρφο animation που αγκαλιάζει τηνν υπερβολή, τη βία και το χιούμορ που συναντά κανείς σε ιστορίες με πρωταγωνιστές μεγαλομανείς κακούς και τύπους που κυκλοφορούν με λάτεξ.
Απ’ ότι φαίνεται, πέρα από τον ίδιο του τον εαυτό, ο M.O.D.O.K. έρχεται αντιμέτωπος και με ένα προβληματικό σενάριο, το οποίο προσπαθεί να χωρέσει σε μια σεζόν περισσότερες ιδέες και χιούμορ απ’ ότι αντέχουν οι δυνάμεις του με αποτέλεσμα να καταρρέει η όποια -ενδιαφέρουσα- προσπάθεια αποφυγής της πεπατημένης υπερηρωικής οδού. Και ενώ τα καταφέρνει ως ένα βαθμό, συνολικά αποτυγχάνει να μετραπεί στην αξέχαστη τηλεοπτική εμπειρία που θα θέλαμε και ελπίζαμε να βιώσουμε.
Κρίμα.
