Στη δεκαετία του 1970, ο αυστραλιανός κινηματογράφος μπήκε δυναμικά στο προσκήνιο, χάρη σε μια νέα γενιά σκηνοθετών – με πρωτεργάτη φυσικά τον Peter Weir – η οποία, με τη βοήθεια της γλώσσας βεβαίως αλλά κυρίως επειδή δε φοβήθηκε να δοκιμαστεί στο σινεμά είδους, πολύ σύντομα πραγματοποίησε τη μετάβασή της στο Χόλιγουντ, το οποίο έκτοτε τροφοδοτείται σταθερά από τη χώρα με δημιουργούς, ηθοποιούς αλλά και τεχνικούς. Από υπαρξιακά δράματα μέχρι μεταφυσικά θρίλερ και από road movies μέχρι σλάσερ, το αυστραλιανό σινεμά «έπαιξε» σε όλο το φάσμα των ειδών, έδωσε διαμαντάκια στο καθένα από αυτά και δίκαια κέρδισε μια θέση ανάμεσα στις πιο ενδιαφέρουσες, αλλά και προσοδοφόρες, εθνικές κινηματογραφίες.
Σε αυτό το πλαίσιο, το 1979 έκανε την εμφάνισή του ένα φιλμ πολύ χαμηλού προϋπολογισμού, από τον πρωτοεμφανιζόμενο σκηνοθέτη George Miller, με έναν άσημο νεαρό ηθοποιό για πρωταγωνιστή, αλλόκοτα οχήματα και όπλα, περίεργα κουρέματα και μια πλοκή που έμπλεκε το νουάρ με την επιστημονική φαντασία. Κανείς δεν περίμενε ότι το Mad Max θα γινόταν τόσο μεγάλη εμπορική επιτυχία, ώστε να εξελιχθεί σε franchise το οποίο, 45 ολόκληρα χρόνια μετά την πρώτη ταινία, θα εξακολουθεί να δίνει όχι απλά νέες ιστορίες, αλλά αριστουργήματα.
Η ειδοποιός διαφορά των φιλμ αυτών από κάθε άλλο τόσο μεγάλο franchise είναι ότι φέρουν όλα, μηδενός εξαιρουμένου, τη σκηνοθετική υπογραφή του ανθρώπου που εξαρχής εμπνεύστηκε αυτό το μυθοπλαστικό σύμπαν, του Miller. Και οι πέντε ταινίες που αποτελούν μέχρι στιγμής τη saga αυτή είναι δημιούργημα του Αυστραλού σκηνοθέτη και σεναριογράφου, με το ίδιο το franchise να είναι, ευτυχώς, απαραιτήτως ταυτισμένο μαζί του. Ποιος μπορεί ή θέλει να φανταστεί ταινία Mad Max γυρισμένη από κάποιον που δεν είναι ο George Miller;
Με αφορμή την κυκλοφορία του Furiosa: A Mad Max Saga στις ελληνικές αίθουσες την Πέμπτη 30 Μαΐου, κατατάξαμε και τις πέντε ταινίες της σειράς αξιολογικά, από το λιγότερο καλό στο καλύτερο – γιατί κακή ταινία Mad Max δεν υφίσταται, κι αυτό από μόνο του είναι επίτευγμα για ένα franchise που εκτείνεται σε τόσες δεκαετίες. Ευχόμαστε ο George Miller να είναι γερός, γιατί όπως όλα δείχνουν έχει μέσα του ακόμη πολλές ιστορίες από τη Wasteland να μας αφηγηθεί.
5. Mad Max (1979)
Είναι πρωτοφανές η πρώτη ταινία ενός franchise να είναι και η πιο αδύναμή του, όμως αυτό δείχνει περισσότερα για την ποιότητα των επόμενων παρά της συγκεκριμένης, η οποία είναι μεν μια σεναριακά ράθυμη ταινία που παίρνει μπρος αφηγηματικά μονάχα στο τελευταίο μισάωρο, αποτελεί όμως μάθημα world-building και σκηνοθετικής διαχείρισης της δράσης. Η ταινία έκανε σταρ πρώτης γραμμής τον Mel Gibson, σημείωσε εντυπωσιακές επιδόσεις στα ταμεία και ουσιαστικά λειτούργησε ως αφορμή προκειμένου ο Miller να διεκδικήσει και, τελικά, να λάβει μεγαλύτερο προϋπολογισμό, έτσι ώστε να μετουσιώσει το μετα – αποκαλυπτικό όραμά του ακριβώς όπως το ήθελε. Από την επόμενη κιόλας ταινία χρονολογικά, ο τρελο-Μαξ απογειώνεται.
4. Mad Max Beyond Thunderdome (1985)
Όταν ξεκινούσαν τα γυρίσματα του Mad Max Beyond Thunderdome, ο George Miller είχε ήδη βγάλει εισιτήριο για το Χόλιγουντ, είχε σκηνοθετήσει εκεί ένα επεισόδιο του The Twilight Zone: The Movie (1983) και ετοίμαζε το μεγάλου μήκους χολιγουντιανό ντεμπούτο του διασκευάζοντας το μυθιστόρημα του Upton Sinclair The Witches of Eastwick. Έτσι, ναι μεν έγραψε το σενάριο και σχεδίασε τα storyboard του τρίτου Mad Max ένα προς ένα, άφησε όμως σε μεγάλο βαθμό τον έλεγχο των γυρισμάτων στον George Ogilvie, ο οποίος συν-υπογράφει ως σκηνοθέτης την ταινία. Χωρίς σε καμία περίπτωση να είναι κακή ταινία, βρίσκεται εμφανώς ένα επίπεδο πιο κάτω από τον προκάτοχό της, εμείς όμως τη λατρεύουμε έτσι βουτηγμένη καθώς είναι στην ‘80s υπερβολή και στις μελωδίες της Tina Turner (η οποία, για την ιστορία, κρατά κι ένα μικρό σχετικά ρόλο στο φιλμ).
Δείτε ακόμη: 5 Μουρλές Σκηνές Δράσης στο Fast & Furious!
3. Furiosa: A Mad Max Saga (2024)
Για να είμαστε ειλικρινείς, σκεφτόμαστε σοβαρά να τοποθετήσουμε το συγκεκριμένο φιλμ στη δεύτερη θέση, αποφασίσαμε όμως να μην το πράξουμε καθαρά και μόνο επειδή έχουμε πολύ πρόσφατη την ταινία. Το πρώτο κεφάλαιο του franchise χωρίς τον Max πρωταγωνιστή είναι το origin story του χαρακτήρα που ενσάρκωσε η Charlize Theron στο Fury Road. Φεμινιστικό μανιφέστο, αλληγορία για τον καπιταλισμό, γκαζωμένη ταινία δράσης, οπτικοακουστικό έπος, όλοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί αρμόζουν στο εκπληκτικό δημιούργημα με το οποίο ο Miller πραγματοποιεί τη μεγάλη, απολύτως επιτυχημένη επιστροφή στη Wasteland, με αρωγούς του αυτήν τη φορά τους Anya Taylor – Joy (Last Night in Soho) και Chris Hemsworth (Spiderhead) στις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας τους. Μη χάσετε την ευκαιρία να το δείτε στο σινεμά, είναι εμπειρία για μεγάλη οθόνη.
2. Mad Max 2: The Road Warrior (1981)
Ουσιαστικά ο Mad Max του George Miller ξεκινά από εδώ, από ένα απ’ τα κορυφαία σίκουελ στην ιστορία του κινηματογράφου, που εισάγει το μετα – αποκαλυπτικό στοιχείο πολύ πιο ξεκάθαρα από την πρώτη ταινία, εγκαθιδρύει το ύφος που έχουμε μάθει να θεωρούμε ως αισθητική του Mad Max μέχρι και σήμερα και επί 100 λεπτά σχεδόν δεν επιβραδύνει καθόλου, προσφέροντας μια χορταστική εμπειρία δράσης και θεάματος. Για ακριβώς τριάντα χρόνια, το φιλμ αυτό θεωρούνταν από όλους η κορυφαία ταινία της σειράς και κανείς δεν πίστευε ότι κάποιο ενδεχόμενο σίκουελ θα μπορούσε να την ξεπεράσει. Χα – χα…
1. Mad Max: Fury Road (2015)
Η ιδέα μιας συνέχειας των περιπετειών του Max Rokatanasky βρισκόταν στο μυαλό του George Miller ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, όμως διάφορες επιπλοκές νομικής φύσεως σχετικά με τα δικαιώματα του franchise δεν του επέτρεψαν να υλοποιήσει το σχέδιο παρά πολύ αργότερα. Τότε, όμως, ο Mel Gibson ήταν υπερβολικά μεγάλος για το ρόλο, και έτσι ο σκηνοθέτης αποφάσισε να κάνει re-casting τον εμβληματικό χαρακτήρα, προσλαμβάνοντας τον Tom Hardy, κάτι που αύξησε την αρνητική προδιάθεση των φαν. Όταν, όμως, η ταινία έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Καννών το 2015, όλοι έμειναν άναυδοι. Το Fury Road όχι απλά είναι η καλύτερη ταινία του franchise, αλλά είναι και η κορυφαία ταινία δράσης του 21ου αιώνα μέχρι στιγμής, ένα ατόφιο αριστούργημα που εκτιμάται στην ολότητά του μονάχα εάν το δει κανείς στη μεγάλη οθόνη. Ο Tom Hardy έβγαλε τον σκηνοθέτη του ασπροπρόσωπο, ενώ οι νέοι χαρακτήρες αγαπήθηκαν από το κοινό και την κριτική – η Furiosa, ο Immortan Joe είναι μονάχα δύο παραδείγματα. Ήδη κλασικό, το Mad Max: Fury Road είναι το αποκορύφωμα μιας συναρπαστικής saga, που έχει ακόμη πολλά να δώσει.
