Σε ένα από τα πρώτα επεισόδια της σειράς Mr. & Mrs. Smith, η Jane (Maya Erskine) ρωτάει τον John (Donald Glover) τι πιστεύει πως θα συμβεί αν αποτύχουν. «Στον γάμο μας;», την ρωτάει εκείνος, για να διευκρινίσει εκείνη αμέσως μετά πως εννοούσε την αποστολή τους. Αυτή η σύντομη συζήτηση ανάμεσα στους δύο κατασκόπους που υποδύονται το παντρεμένο ζευγάρι συμπυκνώνει με τον καλύτερο τρόπο την προσέγγιση της σειράς: τα όρια μεταξύ αποστολών και γάμου θολώνουν, με το ένα να αποτελεί προέκταση του άλλου, σε μια διασκευή που επεκτείνει με θαυμάσιο τρόπο την ιδέα της ομώνυμης ταινίας του Doug Liman.
Οι δημιουργοί της σειράς, Francesca Sloane και Donald Glover, η πρώτη με θητεία στην τέταρτη σεζόν του Fargo και την Atlanta, κρατάνε την πολύ βασική ιδέα της ομώνυμης ταινίας (ένα παντρεμένο ζευγάρι κατασκόπων), φέρνοντάς την πιο κοντά στα μέτρα της δραματουργικής εποποιίας του Americans. Το έντονο στυλιζάρισμα και οι κατασκοπικές υπερβολές με τα γκάτζετ προηγμένης τεχνολογίας πάνε περίπατο, αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο για μια τολμηρή βουτιά στις προκλήσεις του έγγαμου βίου. Η τελευταία επιτυγχάνεται με την μετατροπή των αποστολών από περιπέτειες υψηλών διακυβευμάτων για το μέλλον του κόσμου, σε περιπέτειες που αντικατοπτρίζουν τη σχέση του ζευγαριού/συνεργατών εκείνη τη δεδομένη στιγμή. Άπαξ και γίνει κατανοητή η πρόθεση του σεναρίου, η σειρά μετατρέπεται σε μια ξεκαρδιστική, απροσδόκητα αλληγορική κατασκοπική περιπέτεια, όπου τα καταιγιστικά κυνηγητά, το αιματηρό βρωμόξυλο και οι ασταμάτητοι πυροβολισμοί δεν είναι το επίκεντρο, αλλά το πλαίσιο μέσα στο οποίο εντάσσονται ατελείωτες συζητήσεις που αναδεικνύουν την σύμπλευση, αλλά και τις αντιθέσεις του ζευγαριού. Επομένως, δεν πρέπει να προξενεί καμία εντύπωση επεισόδια όπως εκείνο στο οποίο οι Smith καταλήγουν να περνάνε μια μέρα προστατεύοντας έναν στόχο που βρίσκεται σε κίνδυνο με το σενάριο να προσεγγίζει αυτή τη συνθήκη λες και ο στόχος είναι το ανήλικο παιδί τους, το οποίο διαχειρίζονται με τον δικό τους τρόπο.
Αν και η προσέγγιση ενέχει σίγουρα μεγάλο βαθμό επικινδυνότητας, σπρώχνοντας ενδεχομένως στην αγκαλιά του Μορφέα εκείνη την μερίδα του κοινού που ανυπομονεί για ασταμάτητη περιπέτεια, το εγχείρημα κρίνεται απολύτως επιτυχημένο για δύο λόγους. Μερίδιο της επιτυχίας οφείλει να καρπωθεί το σενάριο, το οποίο υπογράφει μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων, πολλοί με συμμετοχή και στην Atlanta. Επενδύοντας στους διαπεραστικούς διαλόγους που φωτίζουν με κάθε ευκαιρία νέες όψεις της σχέσης του ζευγαριού, εστιάζει την προσοχή του σε συζητήσεις που αποκαλύπτουν ανασφάλειες και ενδόμυχες σκέψεις, δημιουργώντας ένα ζευγάρι στο οποίο το κοινό μπορεί να εντοπίσει μέρος του εαυτού του και των εμπειριών του, ακόμα κι αν δεν έχει χρειαστεί να τεμαχίσει κάποιο πτώμα στην μπανιέρα του. Παράλληλα, επεκτείνει ευφυέστατα τον κόσμο της, χτίζοντας μια μυθολογία που σε προσκαλεί να την ανακαλύψεις, είτε πρόκειται για έτερους Smith που κάνουν την εμφάνισή τους, είτε για τον μυστηριώδη χαρακτήρα της εταιρίας για την οποία δουλεύουν οι κατάσκοποι.
Βέβαια, ας μη γελιόμαστε. Όλο το οικοδόμημα θα είχε καταρρεύσει αν το πρωταγωνιστικό δίδυμο δεν είχε την χημεία των Donald Glover και Maya Erskine (θείο δώρο η έξοδος της συμπαθέστατης κατά τ΄άλλα Phoebe Waller-Bridge, η οποία θα ήταν τρομερά αταίριαστη με αυτή την προσέγγιση που ακολουθήθηκε). Μπορεί η οθόνη να μην ξεχειλίζει σεξουαλική ένταση, όπως συνέβαινε με το δίδυμο Pitt/Jolie, αλλά οι δύο ηθοποιοί καταφέρνουν να κρατήσουν την απαραίτητη ισορροπία ανάμεσα στους ακαταμάχητα γοητευτικούς κατασκόπους που μοιράζονται απολαυστικά τον χρόνο τους και τους millenials της γειτονιάς που κουβαλάνε τα δικά τους βάρη. Ως αποτέλεσμα, πλάθουν μια σχέση βαθύτατα αληθινή, και επομένως απόλυτα πειστική∙ ένα τηλεοπτικό ζευγάρι άξιο να χαραχθεί στη μνήμη μας!
Βέβαια, αξίζει να σημειωθεί και το άλλο. Ναι, η σειρά επιδιώκει (και καταφέρνει, αριστεύοντας μάλιστα!) να ανατρέψει τις προσδοκίες του κοινού σχετικά με τις κατασκοπικές περιπέτειες. Ναι, οι ερμηνείες, όχι μόνο του πρωταγωνιστικού διδύμου, αλλά και διάφορων άλλων αστέρων που κάνουν γρήγορα περάσματα, είναι εξαιρετικές. Αλλά αυτό δεν σημαίνει επ’ουδενί πως οι σκηνές δράσεις είναι διεκπεραιωτικές ή ότι το αισθητικό κομμάτι υποβιβάζεται για χάρη της δραματουργίας. Η διεύθυνση φωτογραφίας, τα εκλεκτικά σκηνικά και οι ακαταμάχητες ενδυματολογικές επιλογές προσαρμόζουν επιτυχημένα την κομψότητα των κατασκοπικών περιπετειών στο πιο προσγειωμένο αφηγηματικό ύφος του Mr. & Mrs. Smith, ενώ η δράση, παρ’ ότι πιο περιορισμένη από το συνηθισμένο, προσφέρει τις απαραίτητες δόσεις αδρεναλίνης συνοδευμένες από τις -ανεξάρτητων καταβολών- καλλιτεχνικές ευαισθησίες, σκηνοθετών όπως οι Hiro Murai, Amy Seimetz (She Dies Tomorrow) και φυσικά Donald Glover.
Τελικά, τι κι αν η ενασχόληση του Glover με ένα πρότζεκτ σαν την τηλεοπτική διασκευή του σχεδόν camp Mr. & Mrs. Smith έμοιαζε αταίριαστη; Το αποτέλεσμα δικαιώνει τον ίδιον και την υπόλοιπη ομάδα, η οποία επέκτεινε την «πρώτη ύλη» με τρόπο άρτιο, φρέσκο και φιλόδοξο, στρώνοντας παράλληλα το έδαφος για την ενδεχόμενη έλευση πολλών ακόμα σεζόν κατασκοπικής και συζυγικής παράνοιας. Αποστολή εξετελέσθη!
