Είσαι μιλένιαλ που μεγάλωσες με καταθλιψοπόστ και fangirling στο Tumblr, smutty ιστορίες στο fanfiction και μια ανεξέλεγκτη αγάπη για άντρες που ρίχνουν τις άμυνές τους, διαλύουν τις επιταγές της πατριαρχικής κοινωνίας και ερωτεύονται άλλους άντρες; Αγαπάς οτιδήποτε έχει αγγίξει ο Taika Waititi; Ε τότε είναι μια όμορφη στιγμή να είσαι ζωντανός διότι το Our Flag Means Death είναι εδώ με τα πανιά του ανεβασμένα.
Εδώ και μήνες γνωρίζαμε ότι θα έρθει μια πειρατική σειρά δια χειρός David Jenkins αλλά με τεράστια συμμετοχή του Taika Waititi, δηλαδή του ανθρώπου που μας έφερε το What We Do in the Shadows, μπροστά και πίσω από την κάμερα. Εύλογα λοιπόν ανυπομονούσαμε για μια κωμική σειρά η οποία θα έπαιρνε όλα τα πειρατικά στερεότυπα και θα τα μετέτρεπε σε αγνή κωμωδία, όπως έγινε ήδη με τα βαμπίρ. Και αυτό πήραμε, και με το παραπάνω.
Η ιστορία: κάπου στο 1700, ένας ευγενής, ο Stede Bonnet, παρατάει τη βαρετή οικογενειακή ζωή του, μη θέλοντας να θεωρείται πια δειλός και μαλθακός, φτιάχνει το δικό του υπερπολυτελές καράβι, μαζεύει μερικούς πειρατές της κακιάς ώρας και αποφασίζει να θερίσει τις θάλασσες ζώντας μια συναρπαστική και περιπετειώδη πειρατική ζωή. Τα πράγματα βέβαια δεν πάνε όπως θα ήθελε διότι…είναι όντως δειλός και μαλθακός. Δεν σκοτώνει, δεν κλέβει, δεν αντέχει οτιδήποτε αιματηρό. Αγαπάει τα όμορφα ρούχα, τα βιβλία και την καλή ζωή. Είναι λίγο-πολύ ο κλαυσίγελος του πειρατικού «επαγγέλματος». Το παίρνει απόφαση όμως να γίνει ο Gentleman Pirate, να οικειοποιηθεί τα μειονεκτήματά του και να «σκοτώνει» τους εχθρούς του με καλοσύνη. Το σχέδιό του μπαίνει σε εφαρμογή αλλά ξαφνικά του τυχαίνουν μερικές αναποδιές: κατηγορείται για έναν φόνο και συναντά τον αιμοδιψή Μαυρογένη.
Ο Stede Bonnet ήταν πραγματικός πειρατής που δούλευε με το παρατσούκλι Gentleman Pirate και όντως για καιρό λεηλατούσαν παρέα, αυτός και ο Edward Teach, κατά τρομοκρατημένο κόσμο, Blackbeard. Φυσικά, η σειρά παίρνει αρκετές ελευθερίες και χτίζει πολύ όμορφα την ιδιαίτερη σχέση αυτών των δύο αντρών, ενώ ταυτόχρονα εμπλουτίζει το παρελθόν τους και τις πολύπλοκες προσωπικότητές τους χωρίς βέβαια να ξεχνάει το υπόλοιπο πλήρωμα το οποίο είναι εξίσου πολυδιάστατο και πολύχρωμο. Δεν είναι μόνο ο ευγενής πειρατής και ο Μαυρογένης που μονοπωλούν την ιστορία αλλά ένα ολόκληρο καράβι γεμάτο αγαπητούς πειρατές. Έτσι, όπως και στο What We Do in the Shadows, ο κωμικός πυρήνας της σειράς δεν βασίζεται σε καταστάσεις αλλά στους ίδιους τους χαρακτήρες οι οποίοι είναι αλλόκοτοι, ιδιότροποι και μοναδικοί.
Το Our Flag Means Death έχει αρκετά από τα στοιχεία που κάνουν μια σειρά πειρατική, πέρα από τους πειρατές. Έχουμε βεντέτες, λεηλασίες, ιστορίες εκδίκησης και μονομαχίες. Δεν είναι Πειρατές της Καραϊβικής ούτε Black Sails, δεν προσπαθεί άλλωστε, διατηρεί όμως όλα τα στοιχεία που αναμένει κάποιος από μια πειρατική σειρά, φιλτραρισμένα όμως μέσα από την «πειραγμένη» ματιά του Taika Waititi, ο οποίος στο πρώτο επεισόδιο στήνει την οπτική ταυτότητα της σειράς. Η φωτογραφία, βυθίζεται σε ζεστές και πολύχρωμες αποχρώσεις κι απέχει συνειδητά από την ρεαλιστική απεικόνιση των τοπίων, προσδίδοντας μια καλοδεχούμενη θεατρικότητα, η δράση φιλτράρεται από την γενικότερη κωμική προσέγγιση και τα σκηνικά και τα ρούχα είναι χάρμα οφθαλμών.
Στο ερμηνευτικό κομμάτι άπαντες ανταποκρίνονται σπουδαία στους ρόλους τους, ερμηνεύοντας τους wanna be πειρατές που στην πραγματικότητα είναι λιγότερο ικανοί και άγριοι απ’ ότι νομίζουν. Για χάρη συντομίας, θα αναφερθεί μονάχα ο υστερικός «γραφιάς» του πληρώματος Nathan Foad και ο ξεκαρδιστικός, λίγο παρανοϊκός ιρλανδός Ewen Bremner. Βέβαια, η καρδιά της σειράς χτυπά στο σπουδαίο πρωταγωνιστικό δίδυμο των Rhys Darby και Taika Waititi. Ο πρώτος είναι ένα ευγενής, με καλούς τρόπους που αναζητά την περιπέτεια, δίχως να είναι πρόθυμος να συμβιβαστεί με ο, τι εκείνη συνεπάγεται. Είναι ένα αφεντικό με αγαθές προθέσεις, αλλά συζητήσιμα αποτελέσματα, ένα κράμα ανάμεσα στην αφέλεια του Michael Scott (χωρίς τις έντονα αμήχανα στιγμές που πρόσφερε απλόχερα) με την ζεστή καρδιά του Ted Lasso. Ο δεύτερος είναι ο φοβερός και τρομερός Μαυρογένης, ο οποίος όμως έχει κουραστεί από τις θαλάσσιες επιδρομές και αναζητά μια διέξοδο από την ρουτίνα της καθημερινότητας του. Εν ολίγοις, ο ένας διαθέτει αυτό που αναζητά ο άλλος, οπότε οι δύο άντρες γρήγορα αναπτύσσουν μια ισχυρή σχέση, η οποία ολοκληρώνεται με τρόπο έντονα συναισθηματικό που μονάχα ανυπομονησία προκαλεί για τη συνέχεια.
Αυτό όμως που κάνει τη σειρά του HBO τόσο μοναδική και αγαπητή στο κοινό είναι ο κουήρ χαρακτήρας της. Πώς επιτυγχάνεται αυτό; Ακολουθώντας τον κανόνα του ND Stevenson (δημιουργού του She-Ra and the Princesses of Power, δηλαδή μια από τις πιο κουήρ σειρές που έχει δημιουργηθεί ποτέ): όλοι οι χαρακτήρες είναι κουήρ, μέχρι να δηλωθεί το αντίθετο. Κι αυτό ισχύει πέρα για πέρα στο πλήρωμα του Revenge, με καπετάνιο τον Stede Bonnet. Δεν υπάρχει λόγος για σεξουαλικές ταυτότητες ή προσανατολισμούς. Όλοι εκφράζονται όπως νιώθουν και είναι οι εαυτός τους. Οι ήρωες δεν είναι token γκέι χαρακτήρες απλά για να υπάρχουν. Είναι εκεί γιατί, γιατί όχι; Είναι το κουήρ στοιχείο που τους κάνει ιδιαίτερους και αν και θα μπορούσε να υπάρχει σε μικρότερο βαθμό, δεν το θέλουμε διότι ανεβάζει τη σειρά.
Οι δημιουργοί πάτησαν κάτω το queerbaiting, την προσπάθεια των κολοσσών της βιομηχανίας θεάματος να γίνουν οι κουλ θείοι στο τραπέζι, να φανούν προοδευτικοί ενώ προσπαθούν να αυξήσουν τα κέρδη τους μέσα από το κουήρ κοινό. Προφανώς χρειαζόμαστε πολυπολιτισμικότητα με κάθε τρόπο αλλά λίγη ειλικρίνεια δεν βλάπτει. Το queerbaiting είναι μια μάστιγα. Επεισόδια επί επεισοδίων γεμάτα υπονοούμενα και τίποτα παραπάνω. Ρομάντζα που χτίζονται και παραμένουν πλατωνικές και φιλικές σχέσεις. Ίσα ίσα για να προσελκύσουν το ΛΟΑΤΚΙ κοινό αλλά όχι τόσο ώστε να πρέπει όντως να ασχοληθούν με τους χαρακτήρες ή να ενοχλήσουν τους συντηρητικούς θεατές. Το Our Flag Means Death είναι τρανό παράδειγμα για το πώς γίνεται συντρίμμια το queerbaiting αφού μέχρι το 4ο επεισόδιο η σειρά είναι απλά κάπως φανταχτερή και έπειτα all hell breaks loose και οι ήρωες μας βγαίνουν από κάθε ντουλάπα του πλοίου.
