Υπάρχουν δύο βασικές προσεγγίσεις που μπορείς να επιλέξεις σε μία ιστορία με πρωταγωνιστή τον ανεγκέφαλο Peacemaker: στην πρώτη μπορείς να εστιάσεις στην παράδοξη εμμονή του με την ειρήνη, την οποία υπηρετεί ακόμα και αν χρειάζεται να σκορπίσει τον θάνατο, ενώ στην δεύτερη να επικεντρωθείς στην άμυαλη φύση του χαρακτήρα. Πριν λίγα χρόνια, ο Garth Ennis διάλεξε την πρώτη οδό με εξαιρετικά αποτελέσματα, ενώ το πρόσφατο Peacemaker Tries Hard, η αυτόνομη ιστορία σε σενάριο του Kyle Starks και σχέδιο του Steve Pugh (The Flintstones) ακολούθησε το δεύτερο μονοπάτι, μένοντας πιστό στην ατμόσφαιρα της τηλεοπτικής σειράς του James Gunn από την οποία φαίνεται να εμπνέεται σε σημαντικό βαθμό (τέτοιον μάλιστα, ώστε να μπορούσε να θεωρηθεί κάποιου είδους χαλαρού, πολύ χαλαρού spin-off).
Στη διάρκεια μιας τυπικής αποστολής που του ανέθεσε προσωπικά η Amanda Waller, ο Christopher Smith, κατά κόσμον Peacemaker, συναντάει ένα γλυκύτατο σκυλάκι, το οποίο αποφασίζει να υιοθετήσει, ονομάζοντάς το Bruce Wayne, εξαιτίας του τριχώματος του που το κάνει να μοιάζει ότι φοράει κάποιο σικάτο κοστούμι, όπως ο γοητευτικός επιχειρηματίας. Ωστόσο, προτού προλάβουν να απολαύσουν τη νέα τους φιλία, ένας πανούργος κακοποιός και ο βοηθός του απαγάγουν τον σκύλο: αν ο Peacemaker θέλει να ξαναδεί ζωντανό το αγαπημένο του τετράποδο φιλαράκι του θα πρέπει να τους βοηθήσει να φέρουν εις πέρας μια επικίνδυνη αποστολή!
Αυτή η τζον-γουινική πλοκή αποτελεί τον σκελετό πάνω στον οποίον ο Starks στήνει μια περιπέτεια που σε κάθε ευκαιρία αναδεικνύει την βρεφιακού επιπέδου νοημοσύνη του Peacemaker, ενός μπέμπη εγκλωβισμένο σε σώμα νταγλαρά! Η αφήγησή του δεν έχει κάτι πειραματικό∙ δεν ανακαλύπτει τον τρόχο και ούτε νοιάζεται ιδιαίτερα γι’ αυτό. Ακόμα και το χιούμορ είναι τόσο σαχλό μερικές φορές που δυσκολεύεται να πετύχει τον στόχο του (αν και εδώ, το προσωπικό γούστο θα κάνει τη διαφορά!). Όμως, είναι η συγκινητική του προθυμία να παραδοθεί αμαχητί σε κάθε παράλογη πτυχή του υπερηρωικού είδους που κάνει τούτο το σενάριο να ξεχωρίζει, σε έναν πρώτο βαθμό τουλάχιστον.
Το γεγονός λόγου χάρη πως ο μεγάλος ανταγωνιστή είναι ένας υπερήλικας, μα ιδιοφυής εγκέφαλος που αναζητά το ιδανικό σώμα ή ότι κάποια στιγμή εμφανίζεται και ένας υπερήρωας με όπλο μία…θανάσιμη μέλισσα και ξεκαρδιστικά γελοία στολή, προσδίδει ξεκαρδιστική ορμή στην πλοκή που σε παρασέρνει μέχρι τέλους!
Βέβαια, η πραγματική επιτυχία του σεναρίου, και ο λόγος που τελικά αυτός ο ανόητος χαρακτήρας καταφέρνει να βγάζει αφηγηματικό νόημα, είναι η ουσιαστική δραματουργική δουλειά που κρύβεται πίσω από την σαχλή επιφάνεια. Ο Christopher κουβαλάει τα ασήκωτα τραύματα που του κληρονόμησε ο πατέρας του (του οποίου το πρόσωπο παραμένει διαρκώς στα σκοτάδια), κρυβοντας κάτω από τα εντυπωσιακά και υπερεξελιγμένα κράνη του ένα παιδί που δεν βίωσε ποτέ πραγματική παιδική ηλικία, δεν γνώρισε ποτέ τη ζεστασιά της πατρικής αγάπης και γι’ αυτό αναζητάει (δίχως ιδιαίτερη επιτυχία) άτομα που τον εκτιμούν και θέλουν να περάσουν χρόνο μαζί του. Στο τέλος της ημέρας, είναι η ιστορία του Christopher που αναδεικνύεται στο τρυφερό υπερόπλο του κόμικ, εκείνο που καταφέρνει να συγκινήσει και τον πιο αλύγιστο αναγνώστη, χωρίς να γίνεται ποτέ ανυπόφορα μελοδραματικό.
Ο Steve Pugh ανταποκρίνεται με ολόσωστα στα σχεδιαστικά του καθήκοντα. Η θητεία του ως σχεδιαστής των ξεκαρδιστικών Flintstones του Mark Russell τον έχει οπλίσει με την απαραίτητη μαστοριά, ώστε να ζωντανεύει με κωμική χάρη τους χαρακτήρες. Οι εκφράσεις των προσώπων είναι όσο υπερβολικές επιτάσσει ένα σενάριο σαν αυτό, οι γραμμές του καθαρές και μοντέρνες, οι σκηνές δράσεις δυναμικές και με χαριτωμένη «υπέρβαση» των πάνελ. Όλα δουλεύουν ρολόι!
Χωρίς να αποτελεί κάτι μοναδικό, μία αξέχαστη και αξεπέραστη προσθήκη στην ατελείωτη βιβλιοθήκη της DC, το Peacemaker Tries Hard! προσφέρει μία σύντομη, απολαυστικά (ίσως και ξεκαρδιστικά για ορισμένα άτομα) βλακώδη ιστορία με μεγάλη καρδιά και αγάπη για τις πιο ένοχες πτυχές του υπερηρωικού είδους.
