Rheingold cover

Rheingold: Το Χρυσάφι του Ρήνου

Τέσσερα χρόνια μετά την τελευταία του ταινία, ο Φατίχ Ακίν επιστρέφει στις αίθουσες: Ο τουρκογερμανός σκηνοθέτης αναλαμβάνει να μας διηγηθεί τη βιογραφία του Κούρδου ράπερ Xatar, σε ένα δίωρο γκανγκστερικό έπος στο ύφος του Μάρτιν Σκορσέζε.

Rheingold

Γεννημένος στις σπηλιές του Ιράν κατά τη διάρκεια της καταδίωξης των Κούρδων και πρόσφυγας στην Ευρώπη σε παιδική ηλικία, ο νεαρός Giwar Hajabi μπλέκεται στις συμμορίες της Βόννης για να υποστηρίξει την φτωχή του οικογένεια. Οι έχθρες και οι συμμαχίες που θα κάνει στο γκέτο θα τον ταξιδέψουν από τις πλούσιες γειτονιές του Παρισιού στον υπόκοσμο της Ολλανδίας, τις φυλακές του Ράιχενμπαχ και τα στρατόπεδα του Ιράκ, σε μια γκανγκστερική οδύσσεια που θα τον μετατρέψει σε βαρύ και ασήκωτο τραμπούκο – και τελικά, σε ένα αναπάντεχο ραπ είδωλο.

Οι επιρροές ταινιών όπως το Goodfellas και το Casino είναι προφανείς στο νέο φιλμ του Ακίν. Oι πρωταγωνιστές μπλέκονται σε εξωφρενικά βίαιες καταστάσεις, τόσο γκροτέσκες όσο και ξεκαρδιστικές. Παρά την φρίκη της πραγματικότητας που περιγράφει, η κάμερα του Ακίν δε χάνει ποτέ το κωμικό της ύφος, δημιουργώντας μια σειρά από απολαυστικά οπτικά γκαγκ – ενώ ταυτόχρονα δεν φοβάται να τεντώσει τα όρια του είδους, αλλάζοντας μια ντουζίνα διαφορετικά στυλ. Η ιστορία του Xatar ταξιδεύει από τις συρράξεις της μέσης ανατολής στα χρυσοποίκιλτα σαλόνια της κεντρικής Ευρώπης και στην πορεία, η ταινία μετατρέπεται από βίαιο προσφυγικό δράμα σε κουλ γκανγκστερικό, σε κωμικό heist film και τελικά, σε ελπιδοφόρο μουσικό βιογραφικό.

Rheingold

Οι αλλαγές αυτές δουλεύουν μερικές φορές, αλλά υπάρχει ένα όριο στο πόσο μπορείς να ξεχειλώσεις ένα genre πριν αρχίσουν να φαίνονται οι ραφές. Σε συνδυασμό με τα χρονικά μπρος-πίσω του σεναρίου, η ποικιλία στο ύφος σαμποτάρει την σοβαρότητα της ταινίας: Τα βασανιστήρια στα χαρακώματα του Ιράν δεν ταιριάζουν με τις χουλιγκανικές βεντέτες και η φρίκη της προσφυγιάς δεν δένει με τα ληστρικά καραγκιοζιλίκια. Η ταινία ξεκινάει ως ένας κουλτουριάρικος φόρος τιμής στους Κούρδους αγωνιστές, μετατρέπεται σε μια κουλ ταινία με συμμορίτες και μετά, για κάμποση ώρα, αποτελεί μια ενδιαφέρουσα σκορτσεζική μελέτη της γκανγκστερικης ζωής. Παραλείπουμε άγαρμπα την περίοδο που ο Xatar εμπορευόταν κοκαΐνη (γιατί το Rheingold αποτελεί πάνω από όλα διαφήμιση για τον πρωταγωνιστή του) και όταν επιτέλους έρθει η ώρα για την περίφημη ληστεία που δίνει το όνομά της στην ταινία, το φιλμ γίνεται τόσο εξωφρενικό που αγγίζει τα όρια της παρωδίας. Και τελικά, λίγο πριν το τέλος, το Rheingold θυμάται πως αποτελεί μουσικό βιογραφικό, και μας προσφέρει μερικά λεπτά ραπ δημιουργικότητας. Το στιλιστικό ημίτονο δεν κολακεύει την ταινία: Εκεί που οι χαρακτήρες πάνε να γίνουν γοητευτικοί, μετατρέπονται σε καρικατούρες. Και εκεί που η ιστορία πάει να μας συναρπάσει με την ωμή ματιά της στην πραγματικότητα του γκέτο, ξαφνικά μας σερβίρει μια σκηνή τόσο παρατραβηγμένη, που δεν μπορούμε παρά να βάλουμε τα γέλια.

Rheingold

Ευτυχώς, και παρά τα εξόφθαλμα προβλήματα του σεναρίου, το αποτέλεσμα είναι διασκεδαστικότατο: η ζωηράδα της κάμερας του Ακίν και το χάρισμα των πρωταγωνιστών σώζουν την κατάσταση, ενώ η εύστοχη οπτική κωμωδία δεν σταματάει ούτε στιγμή. Το καστ (με αρχηγό τον γοητευτικό Emilio Sakraya στο ρόλο του όχι και τόσο γοητευτικού Xatar) καταφέρνει να προσδώσει αληθοφάνεια και κέφι ακόμη και στις πιο γελοίες σκηνές – ενώ το ξέφρενο μοντάζ του Andrew Bird δεν μας αφήνει χρόνο να σκεφτούμε τις αδυναμίες της ιστορίας. Και κυρίως, η διακριτική μαύρη κωμωδία του Ακίν μας κρατά σε μια κατάσταση μόνιμου χαχανητού, παρά την σχεδόν δυομισάωρη διάρκεια της ταινίας.

Τελικά, στην προσπάθειά του να καλύψει όλα τα τάργκετ γκρούπ, το Rheingold βάζει τρικλοποδιά στον εαυτό του. Οι πιο καλλιτεχνικές πινελιές νερώνουν την κουλ ταυτότητα του φιλμ, ενώ η gangsta αισθητική κάνει την ταινία να μοιάζει χαμηλής ποιότητας. Ευτυχώς, ακόμη κι αν η ταινία δεν πρόκειται να γράψει ιστορία, το αποτέλεσμα δεν είναι βαρετό ούτε για ένα δευτερόλεπτο, κάνοντας το Rheingold μια συναρπαστική ματιά στις πιο σκοτεινές γωνιές της σύγχρονης Ευρασίας.

Σχόλια

Your email address will not be published.