Ο John Sugar (Colin Farrell) στο αυτοκίνητό του. Απόσπασμα από τη σειρά «Sugar» της Apple TV+.

Sugar: Ο Colin Farrell σε νεο-νουάρ σειρά από άλλον πλανήτη

Λίγες σειρές έχουν έχουν καταφέρει να βγουν αλώβητες, ύστερα από την επίδειξη τέτοιας αφηγηματικής τόλμης, η οποία μάλιστα αγγίζει και τα όρια του θράσους. Το νεο-νουάρ Sugar με πρωταγωνιστή τον Colin Farrell στο ρόλο του ομώνυμου ιδιωτικού ντετέκτιβ είναι δίχως αμφιβολία μία από αυτές, παρ’ ότι οι σεναριακές περγαμηνές του σεναριογράφου της, Mark Protosevich, δεν εμπνέουν ιδιαίτερη εμπιστοσύνη, αφού περιλαμβάνουν μερικές αμφιλεγόμενες ταινίες, όπως το I Am Legend και το remake του Oldboy.

Στα της πλοκής, ο Sugar αναλαμβάνει να ερευνήσει την εξαφάνιση της Olivia, μιας νεαρής κοπέλας, εγγονής και κόρης αντίστοιχα δύο μεγαλοπαραγωγών του Χόλιγουντ. Φαινομενικά, η πλοκή μοιάζει μάλλον τετριμμένη, ωστόσο από το πρώτο κιόλας επεισόδιο φαίνεται πως κάτι περίεργο συμβαίνει. Αυτή η υποψία, η οποία μετατρέπεται σε βεβαιότητα λίγο μετά τα μέσα της σεζόν, οφείλεται κατά κύριο λόγο στη μαεστρική σκηνοθεσία -κυρίως- του Fernando Meirelles (City of God), ο οποίος σκηνοθετεί τα πέντε εκ των συνολικά οκτώ επεισοδίων. Οι αλλόκοτες γωνίες λήψεις και το μοντάζ συζητήσεων που αψηφά βασικούς κανόνες ακολουθίας των πλάνων (οι συνομιλητές βρίσκονται ξαφνικά σε διαφορετικό μέρος εν μέσω συζήτησης, μόνο και μόνο για επιστρέψουν ξανά στην αρχική τους θέση λίγο αργότερα, ατάκες που ακούγονται από χαρακτήρες που δεν μιλάνε τη δεδομένη στιγμή κ.α.) αποπροσανατολίζουν το κοινό και δημιουργούν μια ακαταμάχητη οπτική ταυτότητα την ίδια στιγμή που στρώνουν το έδαφος για τις αποκαλύψεις που επιφυλάσσει η σειρά στη συνέχεια.

Ο John Sugar (Colin Farrell) κάθεται σε ένα μπαρ. Απόσπασμα από τη σειρά «Sugar» της Apple TV+.

Εξίσου εντύπωση προκαλεί και ο ίδιος ο Sugar, τον οποίον ερμηνεύει με σαγηνευτική ηρεμία ο Colin Farrell (The Lobster, The Batman). Παρ’ ότι λατρεύει τις ταινίες, σε βαθμό που δίνει την εντύπωση πως έχει βασίσει την περσόνα του πάνω σε αυτές -σε ακόμη μία ασυνήθιστη σκηνοθετική επιλογή, εμβόλιμα πλάνα από νουάρ ταινίες συμπληρώνουν την αφήγηση, λες και αποτελούν τμήμα της ζωής ή των αναμνήσεων του-, ο Sugar δεν μοιράζεται πολλά κοινά στοιχεία με το αρχέτυπο του νουάρ ντετέκτιβ. H ευγένεια του καθηλώνει τους γύρω του, ενώ η χρήση της βίας είναι ένας σχεδόν απαράβατος όρος. Εξάλλου, όπως μαθαίνουμε ήδη από την αρχή, ανήκει σε μια μυστηριώδη οργάνωση που απαγορεύεται να επεμβαίνει, παρά μόνο να παρατηρεί. Αν προσθέσουμε στην εξίσωση και κάποια μικρά κινητικά προβλήματα που επανέρχονται σε τυχαίες στιγμές και την ασυνήθιστη αντοχή του στο αλκοόλ, γίνεται εύκολα αντιληπτό πως κάτι περίεργο συμβαίνει.

Τελικά, η ατρόμητη αποκάλυψη που σκαρφίζεται ο Protosevich επανατοποθετεί όλα τα παραπάνω σε ένα νέο πλαίσιο, το οποίο μπορεί αρχικά να φαίνεται παράταιρο με τον νουάρ κόσμο, αλλά τελικά αποδεικνύεται πως περισσότερο τον εξυπηρετεί, ακόμα και αν τον οδηγεί στα άκρα, παρά τον προσβάλλει. Το βάρος των συνεπειών της ανατροπής δεν φωτίζει υπό διαφορετικό πρίσμα το μυστήριο, αλλά κορυφώνει τα προσωπικά διακυβεύματα του Sugar και γι’ αυτό στο τέλος της ημέρας λειτουργεί σαν κάτι περισσότερο από ένα gimmick.

Ξάφνου, το κοινό αντιλαμβάνεται πλήρως τα υπαρξιακά ερωτήματα για τη θέση του στον κόσμο με τα οποία έρχεται αντιμέτωπος ο Sugar του Colin Farrell, ο οποίος καλείται να πάρει κρίσιμες αποφάσεις σε ελάχιστο χρόνο και αναδεικνύεται σε κάτι που ξεπερνάει τα όρια της ατομικής του υπόστασης∙ μετατρέπεται σε έναν τρόπο ζωής. Έναν τρόπο ζωής που ναι μεν απεχθάνεται τη βία, αλλά θα τη χρησιμοποιήσει ως ένδειξη ανθρωπιάς απέναντι σε εμφανώς κακοποιητικές συμπεριφορές. Αντιθέτως, η απάθεια και η απλή παρατήρηση σκιαγραφούνται ως κάτι σχεδόν σαδιστικό και βάναυσο, προσδίδοντας τελικά στη σειρά μια εξόχως ριζοσπαστική οπτική απέναντι στη βία.

Τολμηρή σε κάθε επίπεδο και με έναν Colin Farrell που αποδεικνύει για ακόμη μια φορά τις ερμηνευτικές του ικανότητες, το Sugar αποτελεί μια απ’ τις πιο ενδιαφέρουσες σειρές της χρονιάς. Το ότι καταφέρνει δε να αξιοποιήσει τόσο οργανικά μια ανατροπή που φλερτάρει διαρκώς με το gimmick και είναι μοιραίο να μνημονεύεται ως μια από τις παρανοϊκότερες στιγμές στην ιστορία του μέσου, το λες και σπουδαίο κατόρθωμα. Αν επιστρέψει για νέα σεζόν, θεωρείστε δεδομένο πως θα ανυπομονούμε να μας πάει ξανά μια κούρσα με την ζηλευτή, μπλε Corvette του.

Σχόλια

Your email address will not be published.