Ακολουθώντας την επιτυχημένη συνταγή του ανθολογικού κόμικ τρόμου Ice Cream Man, με τις αυτόνομες ιστορίες και τους συχνούς πειραματισμούς, ο W. Maxwell Prince συνεχίζει ακάθεκτος την συναρπαστική του πορεία στη σκηνή των κόμικς με το Swan Songs, όπου κάθε τεύχος διαπραγματεύεται μια ιστορία που περιστρέφεται γύρω από την ιδέα του τέλους. Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα σύλληψη, ιδιαίτερα γόνιμη για πειραματισμούς και πιο ελεύθερες αναγνώσεις της έννοιας, την οποία ο Prince και οι έξι σχεδιαστές που αναλαμβάνουν το κάθε τεύχος δεν αφήνουν να περάσει ανεκμετάλλευτη.
Στην πρώτη ιστορία, η οποία διαδραματίζεται ελάχιστα λεπτά πριν την αποκάλυψη, ένας γιος θα κάνει τα πάντα για να προσφέρει στην άρρωστη μητέρα του λίγες τελευταίες στιγμές χαράς, με το σχέδιο του Martin Simmonds να στήνει μια επίγεια κόλαση, βγαλμένη από τους χειρότερους εφιάλτες. Στο δεύτερο τεύχος, το τέλος του έρωτα μπαίνει στο επίκεντρο. Ο Prince συλλαμβάνει την αγάπη ως μια μορφή πάλης, σκαρφιζόμενος μια πρωτότυπη ιστορία, η οποία ζωντανεύει από το πολύχρωμο σχέδιο του Caspar Wijngaard. Η αφήγηση κυριαρχείται από παστελ ροζ και μπλε αποχρώσεις, οι σελίδες ξεχειλίζουν οργή και πάθος, ενώ οι απροσδόκητες σκηνές… δράσης αποτελούν αναπάντεχη έκπληξη, υιοθετώντας κάθε φορά και ένα διαφορετικό στιλ.
Στο τρίτο τεύχος του Swan Songs, το τέλος ερμηνεύεται ως μια νέα αρχή και η ιστορία τοποθετείται σε έναν μεταποκαλυπτικό κόσμο. Το τραγικό και γεμάτο με βιβλικές αναφορές σενάριο ζωντανεύει με ακαταμάχητο τρόπο από τον Filipe Andrade του The Many Deaths of Laila Starr. Πολύχρωμο και ονειρικό, το εικαστικό του όραμα αποτυπώνει τους δύο επιζήσαντες ως σκιές που περιφέρονται και προσπαθούν να δημιουργήσουν έναν νέο παράδεισο πάνω στα αποκαΐδια, αλλά η ανθρώπινη αδυναμία στις μυθοπλαστικές αφηγήσεις έχει άλλα σχέδια. Η επόμενη είναι και η πρώτη meta ιστορία της εξάτευχης ανθολογίας, μια παιχνιδιάρικη ιστορία ληστείας με πρωταγωνιστή έναν πρόσφατα αποφυλακισμένο νεαρό άντρα με λατρεία σε παιχνίδια λέξεων. Λιγότερο ουσιαστικό θεματικά από τις υπόλοιπες προσθήκες, η συγκεκριμένη ιστορία είναι πιο αδύναμη και στο αισθητικό κομμάτι. Το σχέδιο της Caitlin Yarsky σε καμιά περίπτωση δεν είναι κακό, δεν δημιουργεί αφηγηματικά προβλήματα, αλλά είναι πιο ψηφιακό σε σχέση με τα υπόλοιπα, χάνοντας εύκολα στη σύγκριση μαζί τους…
…πόσω μάλλον, όταν ακολουθεί ένα τεύχος σαν και το πέμπτο, στο οποίο ο Alex Eckman-Lawn χρησιμοποιεί μέχρι και τεχνικές κολάζ για να παραδώσει τελικά ένα ασυναγώνιστο οπτικό αποτέλεσμα, ιδανικό για την καταβύθιση στο υποσυνείδητο του πρωταγωνιστή που επιτάσσει το σενάριο σε μια ιστορία που εντοπίζει στο τέλος της παιδικής φαντασίας και αθωότητας, τα προβλήματα της ενήλικης ζωής.
Το φινάλε, η έκτη και τελευταία ιστορία, είναι ίσως και η πιο ιδιαίτερη, επιφυλάσσοντας και μερικά εκπλήξεις στο κοινό του Ice Cream Man. Σχεδιαστικά είναι εντελώς λιτή, διαθέτοντας μόνο περιορισμένα ασπρόμαυρα σχέδια του Martín Morazzo, τα οποία συνοδεύουν μια σειρά ποιημάτων. Φρικιαστική ιδέα, άρτια εκτέλεση που μένει πιστή στον πειραματικό χαρακτήρα της ανθολογίας, βάζοντας και εκείνη το λιθαράκι της στον ευρύτερο στοχασμό της σειράς περί του τέλους.
Τελικά, το Swan Songs πρόκειται για την σπάνια περίπτωση ανθολογίας που όλα τα επιμέρους κομμάτια κινούνται όχι μόνο σε παρόμοιο, αλλά και υψηλό επίπεδο. Φιλοσοφική, πειραματική και γεμάτη σεναριακές ιδέες που διατηρούν ζωντανό το ενδιαφέρον, η νέα ανθολογία του Prince επιβεβαιώνει το στάτους του ως έναν από τους καλύτερους συγγραφείς της σύγχρονης σκηνής κόμικς.
