Εδώ και μερικές εβδομάδες, στο επίκεντρο των σινεφιλικών συζητήσεων βρίσκεται ένα χαμηλού προϋπολογισμού αμερικανικό φιλμ τρόμου που κατάφερε, σύμφωνα με τα στατιστικά, να ρίξει στη δεύτερη θέση του box office το πολυαναμενόμενο Joker: Folie a Deux του Todd Phillips. O λόγος για το Terrifier 3 του Damien Leone, μια ταινία γεμάτη ακραίες σκηνές βίας και αιματοχυσίας, με ήρωα έναν κλόουν ονόματι Art, ο οποίος μακελεύει κόσμο φαινομενικά δίχως λόγο ή αφορμή. Όμως, όπως μας δίνει να καταλάβουμε ο αριθμός 3 στον τίτλο, το εν λόγω έργο δεν είναι ουρανοκατέβατο, αλλά αποτελεί το νέο σίκουελ ενός αναπάντεχου κινηματογραφικού franchise που ήρθε από το πουθενά, δίχως καμιά φιλοδοξία, και κατόρθωσε να βρει στρατιές θαυμαστών.
All Hallows’ Eve (2013): Εν αρχή ην ο Art
Τα φιλμ του franchiseείναι, στην πραγματικότητα, τέσσερα, αφού η αρχή έγινε με αυτό εδώ το μεγάλου μήκους ντεμπούτο του Damien Leone. Ενώ φροντίζει δύο παιδιά τη νύχτα του Halloween, μια babysitter (Katie Maguire) ανακαλύπτει μια βιντεοκασέτα σε ένα καλάθι με ζαχαρωτά. Η κασέτα περιλαμβάνει τρεις ιστορίες τρόμου, που συνδέονται από έναν δολοφονικό κλόουν (Mike Giannelli). Καθώς η νύχτα προχωρά, παράξενα πράγματα συμβαίνουν στο σπίτι. Αν και διαφορετικός ηθοποιός ενσαρκώνει τον Art από τα τρία φιλμ της σειράς που θα ακολουθούσαν, στο All Hallows’ Eve παίρνουμε μια ιδέα για την προέλευση του χαρακτήρα, καθώς και για το ύφος του σκηνοθέτη: απουσία στιλ, ενδιαφέρον μόνο για το gore στοιχείο και την όλο και πιο αηδιαστική βία, δραματουργικά αδύναμο σενάριο, αδιάφοροι χαρακτήρες, κακοί ηθοποιοί, φτηνιάρικη αισθητική – κοινώς, στοιχεία που αγαπήσαμε στο slasher σινεμά, μόνο που εδώ ο Leone διασκεδάζει εις βάρος του κοινού του και όχι μαζί με αυτό, εξ ου και οι ταινίες του δεν θα είναι ποτέ πραγματικά αξιόλογες.
Terrifier (2016): Αν φας πίτσα, πέθανες!
Ο David Howard Thornton μπαίνει για πρώτη φορά στα παπούτσια και το κοστούμι του Art the Clown και το franchise αποκτά την οριστική του μορφή. Το προηγούμενο φιλμ μπορεί να ήταν εντελώς χειροποίητο και φτηνό, όμως η εμφανής τάση προς το γραφικό gore γίνεται σαφής κυρίως από το δεύτερο αυτό κεφάλαιο. Σκηνές όπως εκείνη όπου ο Art γράφει το όνομά του στους τοίχους της τουαλέτας μιας πιτσαρίας με γραφική ύλη τα… περιττώματά του ή της διχοτόμησης ενός από τα θύματα κατέστησαν παραπάνω από σαφές πως ο Damien Leone δεν αστειεύεται και δεν γνωρίζει όρια στην ενόχληση που αποσκοπεί να προκαλέσει στο θεατή.
Terrifier 2 (2022): Η διόγκωση του φαινομένου
Τις προηγούμενες δύο ταινίες μπορεί να τις είδαν στην εποχή τους ελάχιστοι, όμως η τρίτη σημείωσε εντυπωσιακή πορεία στα ταμεία για ταινία του προϋπολογισμού της, διαδόθηκε από στόμα σε στόμα και απέσπασε εγκωμιαστικά σχόλια ακόμα και από τον Stephen King! Το σενάριο εισήγαγε το χαρακτήρα της Sienna (Lauren LaVera), final girl των δύο πρόσφατων κεφαλαίων, η περίφημη σκηνή του ακρωτηριασμού κατόρθωσε να φτάσει και να ξεπεράσει σε gore την αντίστοιχη της προηγούμενης ταινίας, ενώ το φινάλε ήρθε να ανατρέψει όσα (νομίζαμε πως) ξέραμε για τον «κακό» του franchise, ξεκαθαρίζοντας πως πρόκειται για μια μεταφυσική οντότητα και όχι για έναν ψυχοπαθή δολοφόνο.
Terrifier 3 (2024): Η αρχή του τέλους;
Αν οι δύο ταινίες που προηγήθηκαν ήταν, παρά τη φτήνια τους, σοκαριστικές, η τρίτη αποτυγχάνει ακόμα και σε αυτό, αφού το gore στοιχείο είναι πια προβλέψιμο και δεν μας εκπλήσσει, έστω κι αν η ταινία περιλαμβάνει ακρωτηριασμούς εξίσου αηδιαστικούς με αυτούς που έχουν προηγηθεί. Το μόνο που έχει απομείνει πια στο franchise είναι η καφρίλα του Art, ενώ η απόπειρα του Leone να στήσει ολόκληρη μυθολογία γύρω από τον φονιά του μοιάζει εντελώς αδιάφορη και αδέξια. Πάντως, το κοινό έδειξε να εκτιμά το φιλμ, αφού το μετέτρεψε σε εμπορική επιτυχία, ξεπερνώντας, όπως ήδη γράψαμε, το σίκουελ του Joker – βέβαια, αυτό οφείλεται περισσότερο στις κακές επιδόσεις της ταινίας του Todd Phillips στα ταμεία.
Τι ακολουθεί
Και τώρα τι έπεται για το franchise του Terrifier; Το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι δεν έχουμε ξεμπερδέψει με τον Art. Το Terrifier 4 είναι ήδη σε στάδιο προετοιμασίας, ενώ, σύμφωνα με τον σκηνοθέτη Damien Leone, πιθανώς θα χρειαστεί και μια πέμπτη (στην πραγματικότητα, έκτη) ταινία για να ολοκληρωθεί η ιστορία. Επειδή, πάντως, στα μάτια μου δεν υπάρχει ιστορία να ολοκληρωθεί και κανένα arc να κλείσει, η γνώμη μου είναι πως ο Leone, ένας σκηνοθέτης με εμμονή για το σινεμά τρόμου αλλά δίχως ίχνος ταλέντου, θα απομυζήσει όσο μπορεί την επιτυχία που έκανε με το μύθο του Art the Clown, γιατί γνωρίζει πως μάλλον δεν θα ξανακάνει ποτέ τίποτα ανάλογο της προσοχής του κοινού.
