Το Καλό και το Κακό. Έννοιες αντίθετες και αλληλοσυγκρουόμενες. Από παιδιά μαθαίνουμε ότι πρέπει να είμαστε καλοί, γιατί ο καλός ανταμείβεται και αποκτά προνόμια, ενώ ο κακός τιμωρείται και στερείται υλικών (και μη) αγαθών. Ποιος δεν έχει ακούσει τη φράση «Αν είσαι κακό παιδί θα μπεις τιμωρία/δεν θα πάρεις δώρα»; Πόσο όμως ισχύει στην πραγματικότητα; Εδώ μπαίνουν οι ήρωες της ιστορίας μας, που, αν και είναι οι νούμερο ένα κακοί, μοιάζει να τα έχουν όλα.
Ο κος Λύκος, ο κος Καρχαρίας, ο κος Φίδι, ο κος Πιράνχας και η κα Ταραντούλα, ο καθένας με τοταλέντο του, συνθέτουν την πανούργα εγκληματική συμμορία με την κωδική ονομασία «Τα Κακά Παιδιά». Όπου εμφανίζονται σπέρνουν τον τρόμο, κάτι που γνωρίζουν και απολαμβάνουν στο έπακρο. Με αμέτρητες διαρρήξεις στο ενεργητικό τους, έχουν συγκεντρώσει όλα τα πλούτη της πόλης και χαίρονται τους καρπούς των κόπων τους. Μένει να φέρουν εις πέρας το μεγαλύτερο κόλπο του αιώνα, αυτό που κανένας δεν έχει καταφέρει ως τώρα. Κατά την εκτέλεσή του όμως κι ενώ όλα μοιάζουν να πηγαίνουν βάση σχεδίου, κάτι πάει στραβά και επιτέλους συλλαμβάνονται. Αντί της φυλάκισης όμως, τους δίνεται μιαδεύτερη ευκαιρία· να παρακολουθήσουν ένα επιμορφωτικό πρόγραμμα υπό την επίβλεψη του καθηγητή Μαρμελάδα, του καλύτερου πολίτη της πόλης. Τα «Κακά Παιδιά» πρέπει λοιπόν να μετατραπούν σε «Καλά Παιδιά», ώστε να κερδίσουν επάξια την ελευθερία τους. Θα καταφέρουν να πείσουν τον κόσμο (και τους εαυτούς τους) ότι έχουν αλλάξει; Ή το Κακό θα κυριαρχήσει;
Η ταινία, βασισμένη στην ομότιτλη σειρά βιβλίων του Aaron Blabey, αποτελεί την πρώτη σκηνοθετική δουλειά του Pierre Perifel, ο οποίος προηγουμένως έχει συμμετάσχει ως animator στις Kung Fu Panda (1,2,3), Monsters vs. Aliens και Rise of the Guardians, μεταξύ άλλων. Το στυλ και το είδος της ταινίας εξάλλου τις θυμίζει πολύ. Η χρήση έντονων, ζεστών χρωμάτων, ζωντανών γραφικών και του ιδιαίτερου σχεδίου που προκύπτει από το συνδυασμό 2D και 3D animation, θυμίζουν έντονα κόμιξ, ενώ σημαντικό ρόλο επίσης έχει και η μουσική στην ταινία, όπου τη γρήγορη πλοκή συνοδεύουν τζαζ και χιπ χοπ ρυθμοί.
Ο σκηνοθέτης τοποθετεί σε μια κοινωνία ανθρώπων, ζώα ως πρωταγωνιστές. Η επιλογή δεν είναι τυχαία. Ο καθηγητής Μαρμελάδα, η προσωποποίηση του Καλού, είναι ένα ινδικό χοιρίδιο, ζωάκι ευρέως αγαπητό, ενίοτε και κατοικίδιο συντροφιάς. Αντίθετα οι κακοί προσωποποιούνται από άγρια ζώα, που συνδέονται με προκαταλήψεις, μύθους και λαϊκές παραδόσεις για το πόσο επικίνδυνα και απειλητικά είναι. Η ταινία όμως είναι εδώ για να αποδείξει ότι δεν έχει σημασία ποιος είσαι ή πώς φαίνεσαι. Όλοι έχουμε μια κακή πλευρά, οι επιλογές μας όμως τελικά καθορίζουν τον πραγματικό μας εαυτό. Αυτό είναι και το βασικότερο μήνυμα της ταινίας. Ίσως φανεί απλοϊκό και ρηχό, για την ώρα ωστόσο πετυχαίνει το σκοπό του. Δεν είναι απίθανο εξάλλου στο μέλλον να υπάρξει και σίκουελ, με περισσότερη τροφή για σκέψη.
Ποιο είναι λοιπόν το αποτέλεσμα; Ένα από τα λίγα γκανγκστερικά animation, με συνεχείς ανατροπές που κρατάνε ζωντανό το ενδιαφέρον, το The Bad Guys είναι μια ευχάριστη ταινία εξίσου απολαυστική για μικρούς και μεγάλους.
