1939. Η ναζιστική απειλή απλώνεται στην Ευρώπη και στην Gotham κάνει την εμφάνισή της μια μυστηριώδη φιγούρα, γνωστή ως Bat-Man. Με την ύπαρξη του να κινείται στα όρια πραγματικότητας και αστικού μύθου, παλεύει κάθε βράδυ με τους εγκληματίες της πόλης. Όταν μια σειρά σημαντικών προσώπων της πόλης βρουν φρικτό θάνατο από ομάδες υπερφυσικών (;) πλασμάτων, ο Bat-Man θα έρθει αντιμέτωπος με την πρώτη, μεγάλη πρόκληση της σύντομης δράσης του.
Ο Dan Jurgens επιχειρεί να αφηγηθεί ακόμη μία περιπέτεια που τοποθετείται στα πρώτα χρόνια του Σκοτεινού Ιππότη. Η διαφορά στην προκειμένη περίπτωση είναι πως η ιστορία του αφενός τοποθετείται χρονικά στο μακρινό παρελθόν, προσδίδοντας έναν γοητευτικά παλιομοδίτικο τόνο στην πλοκή, και αφετέρου «παίζει» με κάποιες σταθερές στο μύθο του Batman, που προσθέτουν νότα φρεσκάδας. Ο Batman του First Knight λοιπόν, δρα δίχως το βασικό στήριγμά του, τον Alfred, με αποτέλεσμα να γνωρίζουμε έναν Bruce που κάνει τα πάντα μόνος του και σίγουρα η περιποίηση της αχανούς έπαυλής του δεν αποτελεί προτεραιότητα. Ο εξοπλισμός του είναι πιο περιορισμένος, η χρήση όπλων αποτελεί κόκκινη γραμμή, αλλά όχι χωρίς προσωρινές στιγμές αμφισβήτησης, ενώ δεν αρνείται και τη σύναψη συμμαχιών με τα λιγότερο ανήθικα άτομα του υποκόσμου. Κυρίως όμως, συναντάμε έναν Batman, του οποίου η ταυτότητα είναι γνωστή ήδη σε πολλά περισσότερα άτομα απ’ όσα θα περίμενε κανείς, απόρροια ίσως της απειρίας του.
Το αποτέλεσμα δεν στερείται ενδιαφέροντος. Το έντονα μαφιόζικα στοιχεία στην πλοκή, ο προσγειωμένος χαρακτήρας της και οι μικρές δόσεις Χολιγουντιανής αύρας που φέρνει η παρουσία κάποιων σταρ του σινεμά (μία εκ των οποίων είναι η Julie Madison, το πρώτο αμόρε του Bruce) ξεχωρίζουν τη συγκεκριμένη ιστορία από την πλειονότητα των μπατμανικών αφηγήσεων που κατακλύζουν τα κομιξάδικα, θυμίζοντας, αποκλειστικά ως προς το αισθητικό κομμάτι, το πρόσφατο Batman: The Caped Crusader. Ωστόσο, αν και απολαυστικό ως σύνολο, αν κριθεί σαν αυτόνομη ιστορία είναι εμφανές πως πολλές υποπλοκές μένουν ξεκρέμαστες και μία από αυτές είναι το γεγονός πως ήδη η μισή Gotham γνωρίζει για τη μυστική ζωή του Bruce Wayne. Από εκεί και πέρα, η σύνδεση με την άνοδο του ναζισμού δεν προσφέρει κάτι ουσιαστικό στην πλοκή πέρα από το να προσδώσει λίγη σοβαροφάνεια σε μία κατά τ’ άλλα παλπ ιστορία. Στην ίδια λογική φαίνεται να κινείται και η αφελής εξήγηση των “υπερφυσικών” στοιχείων, ενώ τα φιλόδοξα σχέδια του μυστηριώδη ανταγωνιστή μοιάζουν αρκετά μεγάλης κλίμακας για να ανήκουν σε μια ιστορία που εξιστορεί τα πρώτα βήματα ενός μασκοφόρου εκδικητή.
Ωστόσο, τις όποιες σεναριακές αστοχίες έρχεται να καλύψει σε σημαντικό βαθμό το αισθητικό κομμάτι. Ο Mike Perkins (Legend of the Swamp Things) στήνει έναν κόσμο προσγειωμένο και ρεαλιστικό, συνοδεύοντας ιδανικά τον γκανγκστερικό χαρακτήρα του σεναρίου, αν και το αποτέλεσμα απογειώνεται οπτικά χάρη στους πολύχρωμους χρωματισμούς του Mike Spicer. Πανέμορφες ροζ αποχρώσεις, ζεστά κίτρινα και εφιαλτικά πράσινα μετατρέπουν τούτη την Gotham σε ένα απόκοσμο αστικό τοπίο που ηδονίζει το μάτι. Παρ’όλα αυτά, και εδώ υπάρχουν μερικοί αστερίσκοι, αφού σε αρκετά σημεία τα πρόσωπα των χαρακτήρων αδυνατούν να μείνουν σταθερά με αποκορύφωμα δύο διαδοχικές σελίδες, όπου το πρόσωπο ενός ατόμου αλλάζει όχι μία, ούτε δύο, αλλά τρεις φορές!
Οπτικά σαγηνευτικό και με σεναριακές ιδέες που ζητούν απεγνωσμένα μια συνέχεια, ώστε να αναπτυχθούν περισσότερο, το The Bat-Man: First Knight είναι ένα ανάγνωσμα που τιμά τη μυθολογία του Batman, αλλά θα αναβαθμιζόταν πολύ περισσότερο, αν δεν δίσταζε να αγκαλιάσει με περισσότερη θέρμη την παλπ πλευρά της ιστορίας του.
