Θυμάστε την εποχή που ήσασταν 13; Αν δυσκολεύεστε, η Μέιλιν Λι είναι εδώ για να σας βοηθήσει. Η Μέιλιν Λι (για τους φίλους Μέι) είναι 13 χρονών, κατάγεται από την Κίνα αλλά μεγαλώνει στον Καναδά και είναι έτοιμη να κατακτήσει τον κόσμο. Είναι ενθουσιώδης, αυθόρμητη, της αρέσουν τα μαθηματικά, η μουσική κι ο χορός και μαζί με τις τρεις κολλητές της, Μίριαμ, Πρίγια και Άμπι, αντιμετωπίζουν τον κόσμο όπως μόνο αυτές ξέρουν: διασκεδάζοντας. Τους αρέσει πολύ το καραόκε, λατρεύουν το ίδιο συγκρότημα κι έχουν στόχο ζωής να βρεθούν κάποτε σε μια συναυλία του. Η Μέι προσπαθεί παράλληλα να διατηρήσει μια ισορροπία ανάμεσα στη ζωή που επιθυμεί η ίδια και στη ζωή που επιθυμεί η μητέρα της γι’αυτήν. Σεβόμενη τις παραδόσεις και τον κανόνα της οικογένειάς της «Τίμα τους γονείς σου», είναι η τέλεια κόρη· άριστη μαθήτρια, υπεύθυνη και πρόθυμη να βοηθήσει στις υποχρεώσεις του σπιτιού και της οικογενειακής επιχείρησης. Η εφηβεία όμως έχει άλλα σχέδια. Μαζί με όλες τις αλλαγές που φέρνει (εφηβικοί έρωτες/φαντασιώσεις, πρώτη έμμηνος ρύση, bullying), της επιφυλάσσει ακόμα μια έκπληξη· όταν ενθουσιάζεται πολύ (δηλαδή σχεδόν πάντα) μεταμορφώνεται σε γιγαντιαίο κόκκινο Πάντα! Η παράμετρος αυτή δυσκολεύει τα ήδη υπάρχοντα προβλήματα της Μέι, δημιουργεί όμως και διασκεδαστικές καταστάσεις.
To Turning Red αποτελεί την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία κινουμένων σχεδίων της σκηνοθέτριας Domee Shi, η οποία, όπως και η ηρωίδα της, έχει καταγωγή από την Κίνα αλλά είναι μεγαλωμένη στον Καναδά. Έχει στο ενεργητικό της τη μικρού μήκους ταινία κινουμένων σχεδίων Bao (2018). Φανερά εμπνευσμένη από τις Ιαπωνικές ταινίες και σειρές κινουμένων σχεδίων “anime”, χρησιμοποιεί παρόμοια γραφικά στο παρουσιαστικό των χαρακτήρων της, κάτι που δεν έχουμε ξανασυναντήσει σε ταινία της Disney. Ιδιαίτερα έντονα είναι και τα χρώματα, με κυρίαρχο το κόκκινο και τις αποχρώσεις του. Το κόκκινο χρώμα έχει διττή σημασία· αποτελεί μια σύνδεση με την Κινέζικη παράδοση και αντικατοπτρίζει τα διάφορα συναισθήματα που εκδηλώνει η Μέι στην ταινία (αυτοπεποίθηση, αισιοδοξία, ντροπή, θυμός).
Το θέμα της ταινίας, η έννοια του “coming of age” – της ενηλικίωσης δηλαδή -, αποτελεί ένα θέμα διαχρονικό, στο οποίο η Disney και η Pixar έχουν αναφερθεί ουκ ολίγες φορές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η Γκουφοταινία (1995), η οποία αποτέλεσε και έμπνευση για την παρούσα ταινία. Εδώ όμως υπάρχει μια σημαντική διαφορά· η ηρωίδα ακροβατεί ανάμεσα σε δύο κουλτούρες, φαινόμενο αρκετά συχνό στη σημερινή εποχή της παγκοσμιοποίησης. Η ταινία απευθύνεται κατά κύριο λόγο στο νεαρό κοινό, που στην καθημερινότητά του αντιμετωπίζει ίδια προβλήματα. Μέσα από τις περιπέτειές τους, οι χαρακτήρες, μαζί τους και οι θεατές, βιώνουν καθοριστικές εμπειρίες, γνωρίζουν καλύτερα τους εαυτούς τους και τις δυνατότητές τους και αποκτούν πολύτιμα εφόδια για τη μετέπειτα ζωή τους. Η ταινία επομένως καταφέρνει επάξια να περάσει τα μηνύματά της και να διαπαιδαγωγήσει το κοινό.
Αξίζει τέλος να αναφερθεί ότι η ιστορία διαδραματίζεται το έτος 2002. Σε αυτήν υπάρχουν αναφορές στον τρόπο ζωής των τότε εφήβων, οι οποίοι σήμερα πλησιάζουν τα πρώτα -άντα. Έτσι λοιπόν, κανείς δεν μένει παραπονεμένος. Κινητήρια δύναμη αποτελεί η διασκέδαση, που ίσως τελικά να είναι αυτή και η απάντηση σε όλα τα προβλήματα.
