“Μα καλά; Eίναι τρελοί; Γιατί να κάνουν μια σειρά -μάλλον σίκουελ- του Watchmen;” Αυτή η ερώτηση τριγύριζε στο μυαλό πολλών -ναι, και το δικό μας-, αλλά έφτασε επιτέλους η ώρα να δούμε τι σκαρφίστηκε το μυαλό του Damon Lindelof. Γι’ αυτό το λόγο, από σήμερα και για εννιά εβδομάδες, θα παρακολουθούμε στενά το κατά Lindelof Watchmen, αποτυπώνοντας τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις εντυπώσεις που μας αφήνει κάθε επεισόδιο. Σήμερα, ξεκινάμε με το “It’s Summer and We’re Running Out of Ice”.
*
Ένα απ’ τα ιδιαίτερα αφηγηματικά εργαλεία που χρησιμοποίησε ο Alan Moore για να χτίσει των κόσμο στον οποίον διαδραματίζεται το Watchmen, ήταν η χρήση “ντοκουμέντων” (αποσπασμάτων από βιβλία, έγγραφα κλπ), καταφέρνοντας να προσφέρει με πρωτότυπο τρόπο διάφορες λεπτομέρειες για το παρελθόν, το παρόν -και γιατί όχι- και για το μέλλον των χαρακτήρων του. Στην ταινία, αυτή η πτυχή της ιστορίας δεν απασχόλησε ιδιαίτερα τον Zack Snyder, φαντάζομαι για λόγους αφηγηματικής οικονομίας, ωστόσο η τηλεοπτική δομή της σειράς ευνοεί τέτοιους πειραματισμούς. Ευτυχώς, ο Lindelof εκμεταλλεύεται την ευκαιρία ξεκινώντας τη σειρά με μια ασπρόμαυρη, βωβή ταινία, στην οποία πρωταγωνιστεί ο πρώτος μαύρος αστυνομικός.
Η δράση του ενάντια στην KKK και η πίστη του στο νόμο θα εμπνεύσει και θα προσφέρει ελπίδα στον μαύρο πιτσιρικά που παρακολουθεί την ταινία σ’ ένα άδειο σινεμά υπό τους ήχους της μουσικής που παίζει η μητέρα του στο πιάνο, στην αγωνιώδη προσπάθεια της να σκεπάσει τους ήχους των πυροβολισμών που λαμβάνουν χώρα έξω απ’ το σινεμά. Αμέσως μετά, θα εμφανιστεί ο άντρας της, θα διακόψει απότομα την προβολή, θα αρπάξει τον μικρό στην αγκαλιά του και οι τρεις τους θα βγουν έξω στο δρόμο, όπου μαύροι σκοτώνονται ο ένας μετά τον άλλον. Σε άλλη μια πιστή στο πνεύμα του κόμικ αφηγηματική επιλογή, ο Lindelof αποφασίζει να μας εισάγει στον κόσμο της σειράς του μεταφέροντας μας στην Tulsa του 1921, όπου έλαβε χώρα η μεγαλύτερη ρατσιστική σφαγή στην αμερικάνικη ιστορία, η οποία ακόμα και σήμερα παραμένει αρκετά άγνωστοι στους Αμερικάνους (αλλά και γενικότερα). Παράλληλα, γίνεται εύκολα αντιληπτό, ότι μια απ’ τις πιο βασικές, ίσως η βασικότερη θεματική της σειράς, θα περιστρέφεται γύρω απ’ το φυλετικό ζήτημα, που άλλωστε τόσο πολύ απασχολεί και τη σύγχρονη Αμερική. Η τόσο κατατοπιστική για το κλίμα και την κατεύθυνση της σειράς σκηνή θα ολοκληρωθεί με να ξυπνάει στη μέση του πουθενά, περικυκλωμένο από πτώματα και ένα βρέφος που ακούγεται να κλαίει λίγο παραδίπλα. Το τυλίγει με κάτι που θυμίζει αμερικάνικη σημαία, το παίρνει στην αγκαλιά του και ακολουθεί έναν δρόμο προς το άγνωστο.
Χρόνια αργότερα, το 2019, βρισκόμαστε πάλι στον ίδιο δρόμο (μάλλον), στο οποίο διέρχεται ένα όχημα. Ο οδηγός του, ο οποίος σύντομα θα αποδειχτεί μέλος ακροδεξιάς οργάνωσης, οδηγεί χαλαρός ακούγοντας χιπ χοπ (ρατσιστής με ανοιχτούς μουσικούς ορίζοντες, πρώτη επίδειξη του πειραγμένου χιούμορ της σειράς), όταν θα τον σταματήσει ξαφνικά ένα περιπολικό. Σε μια τυπική σκηνή, ο αστυνομικός θα ήταν λευκός, ο οδηγός μαύρος και τα πράγματα δεν θα εξελίσσονταν καθόλου καλά για τον δεύτερο. Εδώ, η κατάληξη μένει ίδια, οι ρόλοι όμως αλλάζουν. Όση ώρα ο αστυνομικός ρωτάει πληροφορίες τον ταραγμένο οδηγό η κάμερα δεν δείχνει ποτέ τον αστυνομικό. Χρειάστηκε μια ειρωνική απάντηση του οδηγού -“Εγώ μπορώ να δω το πρόσωπο σου;”- για να μάθουμε τελικά ότι οι αστυνομικοί κρύβουν τα πρόσωπα τους φορώντας μια έντονη κίτρινη μάσκα. Ο μαύρος αστυνομικός ζητάει την άδεια οδήγησης, ο οδηγός ανοίγει το ντουλαπάκι και κάπου ανάμεσα σε άλλα αντικείμενα αχνοφαίνεται κάτι που θυμίζει μάσκα του Rorsarch. Ο αστυνομικός κατευθύνεται προς το περιπολικό και ζητάει άδεια για να χρησιμοποιήσει το όπλο του. Ωστόσο, μέχρι να την πάρει, ο οδηγός έχει κατέβει απ’ το όχημα, έχει αρπάξει την του και αρχίζει να τον πυροβολεί (αν και όπως θα δούμε αργότερα, ο αστυνομικός δεν πέθανε, αλλά έπεσε σε κώμα, απ’ το οποίο ξυπνάει στο φινάλε του επεισοδίου).
Μετά το δυστύχημα, οι αστυνομικοί της Tulsa συγκεντρώνονται για να παρακολουθήσουν ένα βίντεο-μανιφέστο που έστειλαν οι ακόλουθοι του Rorsarch, ονόματι Seventh Kavalry (ή όπως τους φωνάζουν οι αστυνομικοί, 7Κ). Χρησιμοποιώντας ατάκες που θα φέρουν στο μυαλό τα λεγόμενα του πασίγνωστου χαρακτήρα, τα μέλη της οργάνωσης δηλώνουν ξεκάθαρα πως όποιος αστυνομικός σταθεί εμπόδιο στον στόχο τους -ποιόν στόχο εννοούν δεν ξέρουμε- θα σκοτωθεί.
Σε αυτό το σημείο, οφείλω να παραδεχθώ πως λατρεύω άπειρα την πιθανότητα το ημερολόγιο του Rorsarch να δημοσιεύτηκε -όπως δηλαδή υπονοεί το φινάλε του κόμικ- και έτσι να δημιουργήθηκε μια ακροδεξιά οργάνωση, η οποία εμπνέεται απ’ τα ιδανικά του χαρακτήρα. Άλλωστε, παρ’ ότι πρόκειται για τον πιο δημοφιλή χαρακτήρα του Watchmen στην πραγματικότητα αποτελεί μια εξαιρετικά αμφιλεγόμενη και προβληματική φιγούρα, οπότε ο τρόπος που χειρίζεται η σειρά την κληρονομιά του είναι σπουδαίος. Βέβαια, και εδώ θα γίνουμε λίγο μέτα, έχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι και το Joker χειρίστηκε με παρόμοιο τρόπο τον πρωταγωνιστή του. Να’ ναι τυχαίο άραγε;
Οι εξελίξεις έχουν αναστατώσει τους αστυνομικούς, οι οποίοι πίστευαν πως είχαν ξεμπερδέψει με δαύτους, αφού όπως αναφέρεται, είχαν τρία χρόνια να κάνουν επίθεση, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ότι είχαν εξαφανιστεί. Έτσι, αποφασίζουν να επιτεθούν στο κρησφύγετο τους, το οποίο ευτυχώς γνωρίζουν πού είναι. Της επίθεσης θα ηγηθεί ο αρχηγός της αστυνομίας, Judd Crawford (περισσότερα για αυτόν σε λίγο) και η Angela Abar που φαίνεται να είναι η πρωταγωνίστρια της σειράς.
Ωστόσο, την Angela την γνωρίζουμε υπό εντελώς διαφορετικές συνθήκες. Την πρώτη φορά που εμφανίζεται στην οθόνη μας, τη βλέπουμε σε μια τάξη να κάνει μαθήματα ζαχαροπλαστικής, εξηγώντας τη σημασία του διαχωρισμού των ασπραδιών των αυγών απ’ το υπόλοιπο αυγό και πληροφορώντας μας πως κάποτε ήταν αστυνομικός, αλλά βγήκε στη σύνταξη. Βέβαια, όπως θα διαπιστώσουμε λίγο αργότερα, η ζαχαροπλαστική είναι απλά η βιτρίνα, στην πραγματικότητα ποτέ δεν συνταξιοδοτήθηκε απ’ το επάγγελμα της αστυνομικού. Έτσι, λίγο αργότερα δέχεται μήνυμα για τη συνέλευση που αναφέραμε νωρίτερα. Μπαίνει γρήγορα στο αυτοκίνητο της, κατευθύνεται προς ένα τροχόσπιτο, σπάει την πόρτα, πιάνει τον άντρα που έμενε εκεί μέσα και τον βάζει στο πορτ-μπαγκάζ του αυτοκινήτου της.
Όταν φτάνει στο αστυνομικό τμήμα, περιμένει στο γραφείο του Judd, τον ενημερώνει για τον άντρα, πεπεισμένη πως πρόκειται για μέλος της 7Κ, οπότε αρχίζουν την ανάκριση. Αρχικά, τον τοποθετούν σε ένα κυκλικό δωμάτιο, περιτριγυρισμένο με οθόνες. Κατά τη διάρκεια της ανάκρισης εμφανίζονται διάφορες εικόνες ικανές να κάνουν την ψυχούλα ενός ρατσιστή να αντιδράσει και μια από αυτές είναι η μάσκα του Rorsarch, η οποία όντως προκαλεί λεπτές αλλαγές στο βλέμμα του άντρα. Ο αστυνόμος που τον ανέκρινε και απ’ ότι φαίνεται είναι ικανός να αντιληφθεί κάθε κίνηση των βλεφάρων, βγαίνει έξω και λέει στην Angela πως είχε δίκιο που υποψιαζόταν τον τύπο ως μέλος της 7K και εκείνη πάει να συνεχίσει την ανάκριση με τον δικό της τρόπο.
Αρχικά, προσεγγίζει τον άντρα, του ζητάει συγγνώμη για την απαράδεκτη συμπεριφορά της νωρίτερα στο τροχόσπιτο, εκείνος δείχνει κατανόηση και εκείνη αφού τον ευχαριστήσει, τον αρπάζει και τον πετάει σε ένα δωμάτιο, αρχίζοντας να τον πλακώνει στο ξύλο. Η μέθοδος της δεν αργεί να λειτουργήσει, αφού λίγο αργότερα, βγαίνει έξω και αναφέρει το μέρος στο οποίο πρέπει να επιτεθούν.
Το ενδιαφέρον με αυτή τη σκηνή είναι η εικονογραφία που χρησιμοποιείται φέρνει στο μυαλό πάλι τον Rorsarch. Από τη μια έχουμε την εξαιρετικά κουλ, εντυπωσιακή και ευφάνταστα σχεδιασμένη μάσκα του αστυνόμου-ανακριτή, που είναι σαφώς εμπνευσμένη απ’ την αντίστοιχη του Rorsarch. Από την άλλη, όσο η Angela βασάνιζε τον κρατούμενο της, το καδράρισμα είναι ευθεία αναφορά σε εκείνη τη σκηνή του κόμικ, όπου ο Rorsarch, λίγο πριν δραπετεύσει απ’ τη φυλακή, σκοτώνει -μάλλον με εξαιρετικά βίαιο τρόπο- έναν συγκρατούμενο του που του απειλούσε τη ζωή και αίματα άρχισαν να βγαίνουν από το κενό, κάτω από την πόρτα.
Μέχρι στιγμής λοιπόν, η σειρά ναι μεν έχει ως πρωταγωνιστές τους αστυνομικούς, ωστόσο δεν φαίνεται να παίρνει ξεκάθαρα το μέρος τους, αφού τους εξισώνει με έναν ψυχοπαθή. Ενδιαφέρουσα προσέγγιση, σαφώς πιστή στην περιπλοκότητα του κόμικ, μένει όμως να δούμε πως θα εξελιχθεί.
Όντως, αμέσως μετά βλέπουμε τους αστυνομικούς να έχουν περικυκλώσει το ράντσο των K7, μέσα στο οποίο κάποια μέλη της οργάνωσης συλλέγουν… μπαταρίες. Οι αστυνομικοί κρύβονται πίσω από ένα κοπάδι αγελάδων που είναι εκεί γύρω, έτοιμοι να εισβάλλουν στο χώρο, αλλά γίνονται γρήγορα αντιληπτοί, οπότε δέχονται πυρά, τα οποία μπορεί να μην πετυχαίνουν ούτε έναν αστυνομικό, αλλά αποδεκατίζουν το κοπάδι των αγελάδων. Κάποια στιγμή, όταν τελείωσαν οι σφαίρες, οι Angela βρίσκει την ευκαιρία να επιτεθεί, κυνηγάει έναν τύπο, ο οποίος κατευθύνεται προς το κρησφύγετο, αλλά προτού προλάβει να τον πιάσει εκείνος έχει καταπιεί ένα χάπι, αυτοκτονώντας.
Ωστόσο, το κυνηγητό δεν σταματά εδώ, αφού όσο γινόταν ο πανικός, δύο μέλη της οργάνωσης μπήκαν κρυφά σε ένα αεροπλανάκι για να ξεφύγουν. Αμ δε. Που να’ ξεραν πως ο Judd θα πέταγε με κάτι που μοιάζει με το όχημα του δεύτερου Nite Owl και θα τους έψηνε με το φλογοβόλο του; Βέβαια, το ιπτάμενο όχημα του Judd δεν άντεξε την ισχυρή επίθεση και κουρασμένο σωριάστηκε στο έδαφος. Η Angela τρομαγμένη το πλησίασε, προσπαθώντας να απεγκλωβίσει τον Judd και την άλλη αστυνομικό που ήταν μαζί του στο όχημα. Τελικά, εκείνος βγαίνει από την οροφή και ρωτάει την Angela αν είναι καλά, με την καλά να κάνει ελαφριά επίδειξη του πειραγμένου χιούμορ της.
Την αρκετά επιτυχημένη αποστολή ενάντια των K7 θα ακολουθήσει ένα οικογενειακό τραπέζι με τις οικογένειας της Angela και του Judd, στο οποίο ο δεύτερος θα αποκαλύψει -ύστερα από πίεση της παρέας- το φωνητικό του ταλέντο. Μέσα από αυτή τη σύντομη, αλλά στρατηγικά τοποθετημένη σκηνή ανακαλύπτουμε έναν γλυκύτατο και εξαιρετικά συμπαθή άνθρωπο. Ωστόσο, αν κρίνουμε και από τον αγχωτικό χτύπο του ρολογιού που ακούγεται σ’ όλη τη διάρκεια της, η σειρά έχει ύπουλους σκοπούς, αφού το μέλλον του Judd προδιαγράφεται δυσοίωνο.
Οι υποψίες μας για την κατάληξη του χαρακτήρα, επιβεβαιώνονται λίγο αργότερα όταν δέχεται μια επείγουσα κλήση και αναγκάζεται να αφήσει τη γυναίκα του. Φοράει τη στολή του, με την οποία φαίνεται να έχει κάποια εμμονή (κρατήστε το αυτό), της λέει ότι θα προσέχει και ότι δεν χρειάζεται να τον περιμένει και φεύγει. Ε, μετά από λίγο, η Angela, διακόπτει εκνευρισμένη τις ερωτικές περιπτύξεις με τον άντρα της για να απαντήσει σε ένα τηλεφώνημα που δέχεται από έναν άντρα, ο οποίος όχι μόνο φαίνεται να γνωρίζει πολλά για εκείνη, αλλά της λέει να τον συναντήσει σε ένα συγκεκριμένο σημείο. Όταν φτάνει εκεί, βλέπει τον ηλικιωμένο μαύρο άντρα σε αναπηρικό καροτσάκι –μήπως είναι το παιδί που είδαμε στην αρχή;- που της είχε μιλήσει και νωρίτερα στο επεισόδιο. Η κάμερα ανεβαίνει, ο ήχος μιας κουκουβάγιας ακούγεται (κρατήστε το και αυτό) και αμέσως μετά αποκαλύπτεται το κρεμασμένο πτώμα του Judd. Κάπως έτσι, το πρώτο επεισόδιο της σειράς ολοκληρώνεται με μια δολοφονία, ακριβώς δηλαδή, όπως ξεκίνησε και το πρώτο τεύχος του Watchmen.
Αποκομμένος από το υπόλοιπο επεισόδιο παραμένει ο Ozymandias(;) του Jeremy Irons, ο οποίος κατοικεί σε μια απομακρυσμένη έπαυλη κάπου στην Ουαλία (τουλάχιστον εκεί έγιναν τα γυρίσματα), με τον υπόλοιπο κόσμο να τον θεωρεί νεκρό. Σύμφωνα με πληροφορίες, η ιστορία του γυρίστηκε αυτόνομη, πριν από κάθε τι άλλο, οπότε υποψιαζόμαστε ότι θα διατηρήσει μια αυτόνομη πορεία σε σχέση με τις εξελίξεις. Τί και πώς, θα τα μάθουμε σύντομα. Αυτό που προξενεί έντονο ενδιαφέρον στην περίπτωση του Ozymandias είναι οι υπηρέτες απ’ τους οποίους περιτριγυρίζεται, που μεταξύ μας, δεν φαίνονται και διάνοιες. Δηλαδή, είναι δυνατόν να δίνεις σε έναν άνθρωπο ένα πέταλο αλόγου για να κόψει μια τούρτα; Τι φάση;
Κάποια στιγμή, ο Ozymandias αναφέρει ότι γράφει ένα θεατρικό, “Ο γιος του ωρολογοποιού”, στο οποίο θέλει τους δύο υπηρέτες του να πρωταγωνιστήσουν. Δεδομένου ότι ο Jon Osterman aka Dr Manhattan ήταν γιός ωρολογοποιού, κάτι μας λέει πως το θεατρικό έχει να κάνει με τον μπλε υπεράνθρωπο (τον οποίον είδαμε νωρίτερα να γκρεμίζει κάτι κάστρα στον Άρη) και ίσως, λέμε ίσως, οι δύο υπηρέτες να είναι κάποιου είδους πειραματαζώα. Ξανά, δεν έχουμε ιδέα, ελπίζουμε να μάθουμε σύντομα.
Πάντως, όπως και να έχει ο Jeremy Irons είναι ιδανικός στον ρόλο. Διαθέτει το κύρος και τη γοητεία του χαρακτήρα και μπορούμε να πούμε πως φαίνεται αρκετά ευδιάθετος, οπότε το σχέδιο του για τη σωτηρία μάλλον πήγε καλά. Ωστόσο, κάθε φορά που μιλάνε οι υπηρέτες του μια διακριτική πικρία και απογοήτευση σχηματίζεται στο πρόσωπο του.
Σε καμία περίπτωση δεν είμαστε σε θέση να προβλέψουμε την πορεία μιας σειράς από το πρώτο επεισόδιο. Ωστόσο, σαν πρώτο δείγμα, το κατά Lindelof Watchmen δεν απογοητεύει, μεταφέρει σε τηλεοπτική δομή κάποια πολύ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του κόμικ, διατηρεί την περιπλοκότητα της ιστορίας και βάζει πλώρη για μια απ’ τις καλύτερες σειρές της χρονιάς, ανεξαρτήτως είδους. Το αν θα τα καταφέρει, εδώ θα είμαστε αν το διαπιστώνουμε επεισόδιο το επεισόδιο.
Παρατηρήσεις – Χτίσιμο Κόσμου – Θεωρίες
Τα καλαμάρια
Στο φινάλε του κόμικ, η Νέα Υόρκη έπεσε θύμα επίθεσης ενός γιγαντιαίου χταποδιού/καλαμαριού. Η ταινία αποφάσισε να αλλάξει το φινάλε, αλλά η σειρά -πολύ σοφά- φαίνεται να μένει πιστή στο αρχικό υλικό. Τώρα, αυτό το συμβάν φαίνεται πως δεν ήταν μεμονωμένο, αφού κάποια στιγμή εμφανίζονται πολλά μικρά καλαμαράκια να πέφτουν απ’ τον ουρανό. Επειδή όμως όλοι αντιδράνε αρκετά ψύχραιμα, μάλλον το φαινόμενο είναι αρκετά συχνό.
Για άλλη μια φορά, ανυπομονούμε να μάθουμε περισσότερα.
Robert Redford for President
Στο κόμικ ο Redford υποτίθεται ότι θα κατέβαινε για υποψήφιος για την προεδρία των ΗΠΑ και απ’ ότι φαίνεται τα κατάφερε και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία. Ωστόσο, δεν έχουν την ίδια άποψη τα συντηρητικά στοιχεία της χώρας, αφού όπως μαθαίνουμε από μια ακροδεξιά ραδιοφωνική εκπομπή που άκουγε ο Judd λίγο πριν πεθάνει (κρατήστε και αυτό), κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης Redford η γη προς κατοίκηση μειώθηκε, ο αριθμός των ζώων προς κατανάλωση επίσης μειώθηκε, ενώ πλέον κάποιος χρειάζεται να περιμένει έξι ολόκληρους μήνες για να πάρει όπλο! Με άλλα λόγια, ο Redford φαίνεται πως ξέφυγε από τη συντηρητική πολιτική, ενοχλώντας αρκετούς.
Αυτή την Αμερική θέλουμε άραγε;
Αισιοδοξία για το μέλλον
Βέβαια, υπάρχουν και άτομα που βλέπουν με θετικό μάτι τις πολιτικές του Redford είχε με αποτέλεσμα να κυκλοφορούν με πινακίδες όπως αυτή, που γράφει The Future Is Bright (Το Μέλλον Είναι Λαμπρό), αντικαθιστώντας το αισθητά πιο καταθλιπτικό και απαισιόδοξο End Is Nigh (Το Τέλος Πλησιάζει) που συναντούσαμε στο κόμικ.
Κάτι μας λέει βέβαια, πως η δεύτερη πινακίδα σύντομα θα αποδειχτεί πιο επίκαιρη.
Ντοκυμαντέρ για Minutemen
Στο κόμικ μαθαίναμε διάφορες πληροφορίες για τη δράση των Minutemen μέσα απ’ την αυτοβιογραφία του πρώτου Nite Owl. Εδώ, φαίνεται πως αυτό θα συμβεί μέσα από μια τηλεοπτική εκπομπή.
Εγκρίνουμε.
Είναι ο Judd ο Night Owl ο Δεύτερος;
Μπορεί να μην μάθαμε πολλά για το παρελθόν του Judd, ωστόσο κάποια στρατηγικά τοποθετημένα στοιχεία, αφήνουν να εννοηθεί ότι ο Judd είναι ο Night Owl που γνωρίσαμε στο κόμικ. Ποιά είναι αυτά τα στοιχεία;
Αρχικά, το σκάφος που χρησιμοποιεί είναι σχεδόν ίδιο με εκείνο που χρησιμοποιούσε ο Night Owl. Δεύτερον, όταν η Angela πήγε στο γραφείο του, την είδαμε να πίνει καφέ από μια κούπα σε σχήμα κουκουβάγιας, ενώ και λίγο πριν αποκαλυφθεί το πτώμα του, ακούστηκε μια κουκουβάγια. Last but not least, που λένε και στο χωριό μου, ο τρόπος που ερμηνεύει τον χαρακτήρα ο Don Johnson είναι γεμάτος αυτοπεποίθηση, αναφέροντας μάλιστα λίγο πριν αποχαιρετήσει τη γυναίκα του πως “ξεχειλίζει αυτοπεποίθηση”. Στο κόμικ, ο χαρακτήρας του Nite Owl ήταν ακριβώς το αντίθετο, μάλιστα μόνο όταν φόραγε τη στολή του ένιωθε ισχυρός και γεμάτος δύναμη, αλλά μέσα στα χρόνια αυτό μπορεί να έχει αλλάξει. Αν και ακόμα, όπως είδαμε νωρίτερα, έχει ένα κολληματάκι με τη στολή του.
Τώρα, αν όντως ισχύει κάτι τέτοιο, τι μπορεί να σημαίνει; Σε εντελώς μέτα επίπεδο, η ιστορία της σειράς ξεκινάει με τη δολοφονία ενός πρώην υπερήρωα, ακριβώς όπως και στο κόμικ. Σεναριακά μεταφράζεται σε αφορμή για να εμφανιστεί η Silk Spectre της Jean Smart με την οποία ήταν σε σχέση ο Nite Owl στο φινάλε του κόμικ, έχοντας μάλιστα αλλάξει τα ονόματα τους. Είναι λοιπόν και μια καλή ευκαιρία να μάθουμε τι συνέβη μεταξύ τους. Όχι κι άσχημα.
Τα πράγματα περιπλέκονται αρκετά περισσότερο όμως, αν λάβουμε υπόψη μας μερικά ακόμα στοιχεία. Γιατί ο Judd άκουγε ακροδεξιά εκπομπή; Μήπως είναι μέλος της 7K; Επίσης, το επεισόδιο κλείνει με έναν μαύρο να πιάνει τον διεφθαρμένο σερίφη, θυμίζοντας… την εισαγωγή του επεισοδίου.
ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ; ΕΙΝΑΙ Ο NITE OWL ΦΑΣΙΣΤΑΣ;
