Watchmen Recap – Επεισόδιο 2

“Μα καλά; Eίναι τρελοί; Γιατί να κάνουν μια σειρά -μάλλον σίκουελ- του Watchmen;” Αυτή η ερώτηση τριγύριζε στο μυαλό πολλών -ναι, και το δικό μας-, αλλά έφτασε επιτέλους η ώρα να δούμε τι σκαρφίστηκε το μυαλό του Damon Lindelof. Γι’ αυτό το λόγο, από σήμερα και για εννιά εβδομάδες, θα παρακολουθούμε στενά το κατά Lindelof Watchmen, αποτυπώνοντας τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις εντυπώσεις που μας αφήνει κάθε επεισόδιο. Σήμερα, συνεχίζουμε με το δεύτερο επεισόδιο, το “Martial Feats of Comanche Horsemanship”.

*

Τα υπόλοιπα recaps της σειράς

Επ. 1: It’s Summer and We’re Running Out of Ice

*

Η εισαγωγική σκηνή του επεισοδίου ακολουθεί αυτό που αρχίζει να εμφανίζεται ως μοτίβο της σειράς και μας κάνει μια αναδρομή στο παρελθόν. Αυτή τη φορά, πρωταγωνιστής είναι ο πατέρας του αγοριού που είδαμε στο προηγούμενο επεισόδιο, αλλά το χρονικό πλαίσιο είναι διαφορετικό. Τώρα, τον βλέπουμε στρατιώτη στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, να αρπάζει ένα απ’ τα πολλά φυλλάδια που έπεσαν από γερμανικά αεροπλάνα και προορίζονταν για τους αφροαμερικανούς στρατιώτες. Σταλμένα από γερμανικούς αξιωματούχους, τα φυλλάδια αυτά αναρωτιόντουσαν γιατί οι αφροαμερικάνοι, που αντιμετωπίζονταν ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας στην Αμερική, πρέπει να πολεμάνε για χάρη τάχα μου της δημοκρατίας –αλήθεια, τι είναι δημοκρατία;- τους Γερμανούς, οι οποίοι σέβονται και αναγνωρίζουν την αξία ανθρώπων σαν και αυτούς.

Χαλαρός, έτοιμος να υπαγορεύσει το “φιλικό” του μήνυμα προς τους έγχρωμους στρατιώτες της Αμερικής

Το συγκεκριμένο απόσπασμα είναι ανατριχιαστικό. Αρχικά, επειδή μοιάζει να είναι αποκύημα του σεναρίου, ωστόσο αποδεικνύεται πως είναι βασισμένο σε ιστορικά γεγονότα. Είναι ανατριχιαστικό, επειδή ο τρόπος με τον οποίον το κείμενο απευθύνεται στους στρατιώτες -αυτό το “Γεια σας αγόρια”- δείχνει μια ύπουλη φιλική διάθεση εκ μέρους των Γερμανών, λειτουργώντας ως υπενθύμιση πως οι πραγματικοί Κακοί δεν μοιάζουν με τις κινηματογραφικές καρικατούρες που γελάνε χαιρέκακα, τρίβουν τα χέρια τους και χαϊδεύουν απειλητικά την λευκή τους γάτα. Δυστυχώς, στην πραγματική ζωή τα πράγματα  είναι λιγότερο προφανή, δεν είναι τόσο άσπρα-μαύρα και η σειρά το δείχνει αυτό με εξαιρετικά αποτελεσματικό τρόπο, μετατρέποντας την παρακολούθηση της σε μια αρκετά άβολη εμπειρία, η οποία αποδεικνύεται -μέχρι στιγμής τουλάχιστον- ότι δεν επιδιώκει να θυσιάσει την περιπλοκότητα της για να εξυπηρετήσει το θέαμα.

Το ότι η ανάγνωση του κειμένου ξεκινάει από τον Γερμανό αξιωματούχο, συνεχίζει με τον πατέρα και ολοκληρώνεται με τον πιτσιρικά είναι ένας ευφυέστατος τρόπος να αναδείξει κανείς πόσο εύκολα οι ιδέες “φυτεύονται” στα μυαλά, περνώντας αφιλτράριστες από γενιά σε γενιά. Δεν θα μου έκανε καμιά εντύπωση, αν μερικά χρόνια αργότερα ο γιος υπερασπιζόταν στους Ναζί, αλλά περισσότερα για τη μοίρα του μικρού θα πούμε στο τέλος του άρθρου.

Ο πατέρας του πιτσιρικά δείχνει να επηρεάζεται από το φυλλάδιο, το οποίο και κρατάει μαζί του για αρκετό καιρό. Μάλιστα, είναι αυτό το χαρτί στο οποίο θα γράψει “Watch Over This Boy”, όταν δηλαδή θα στείλει τον γιο του μακριά για να σωθεί από τη σφαγή στην Tulsa. Το ίδιο φυλλάδιο κρατάει και ο ηλικιωμένος άντρας που στέκεται μπροστά από το κρεμασμένο πτώμα του Judd, επιβεβαιώνοντας τις υποψίες μας ότι πρόκειται για το αγοράκι που είδαμε στην αρχή του πρώτου επεισοδίου. Ωστόσο, η ταυτότητα του άντρα παραμένει μυστήριο, αν και όπως θα δούμε στο τέλος του άρθρου, μάλλον πρόκειται για έναν παλιό μας γνώριμο.

Έχοντας πλέον επιστρέψει στο παρόν για τα καλά, το επεισόδιο συνεχίζει την ιστορία ακριβώς από εκεί που μας άφησε ο πιλότος. Η Angela βλέπει τον νεκρό συνάδελφο της και σοκαρισμένη, πιάνει τον ηλικιωμένο άντρα και τον μεταφέρει στον φούρνο-κρησφύγετο της, όπου τον ετοιμάζει για ανάκριση. Ωστόσο, πριν ξεκινήσει, θα κλειστεί για λίγο σε ένα απομονωμένο δωμάτιο και θα αρχίζει να ουρλιάζει, ξεσπώντας για τον χαμό του συναδέλφου και φίλου της Judd.  Σ’ αυτό το σημείο, αξίζει να αναφερθούμε στην υπέροχη ερμηνεία της Regina King, η οποία καταφέρνει να δώσει βάθος σε κάθε πτυχή του χαρακτήρα της. Της γλυκιάς μητέρας, της σκληρής μασκοφορεμένης εκδικήτριας, της καυλωμένης συζύγου. Ο ρόλος της μοιάζει τόσο καλογραμμένος, τόσο ολοκληρωμένος, αποτελώντας αυτό ακριβώς το είδος γυναικείων ρόλων που θέλουμε να βλέπουμε.

Τόσο δύσκολο είναι;

Όταν τελικά αρχίσει η ανάκριση, ο γέρος αποδεικνύεται σκληρό καρύδι, απαντώντας όλο υφάκι στην Angela, ενώ ισχυρίζεται και κάτι κουταμάρες του τύπου “Είμαι ο Dr. Manhattan!”, πράγμα αδύνατο, όπως επισημαίνει η Angela (και παραδέχεται και ο ίδιος λίγο αργότερα). Σ’ αυτό που επιμένει πάντως ο γέρος, o οποίος ο ονομάζεται Will, είναι ότι όντως σκότωσε τον Judd, γεγονός που πάλι φαίνεται παράλογο δεδομένου ότι είναι παράλυτος και 105 ετών, ενώ κάνει λόγο και για μια συνωμοσία, απίστευτη, αλλά απόλυτα αληθινή. Η ανάκριση θα σταματήσει προσωρινά από ένα τηλεφώνημα, το οποίο πληροφορεί την Angela για το πτώμα του Judd. Εκείνη θα αναστενάξει, τάχα μου ξαφνιασμένη, και θα φύγει, αφού πρώτα μαζέψει την κούπα που έπινε καφέ ο Will.

Όταν η Angela φτάνει στο σημείο που βρέθηκε ο Judd, μαθαίνει από τον Looking Glass (τον τύπο με τη γαμάτη μάσκα, ντε!) για τον βασανιστικό θάνατο του συναδέλφου της, όμως η συζήτηση θα πάρει μια τροπή που θυμίζει ανάκριση. Η Angela θα τσαντιστεί, θα τον χαρακτηρίσει αναίσθητο, αλλά εκείνος θα την αποστομώσει με την ακόλουθη γαμάτη ερώτηση: “Τότε γιατί κλαίω κάτω από τη μάσκα;”

Ναι ρε φίλε, μπορεί να είναι σκληρός, αλλά έχει συναισθήματα που να πάρει η οργή!

Η συζήτηση τους θα διακοπεί απότομα όταν πέσει πάνω στο καπό του αυτοκινήτου, όπου βρίσκονταν, ένα ανθρώπινο drone. Η ενεργοποίηση της αστυνομίας τράβηξε τα βλέμματα των παπαράτσι, οι οποίοι φαίνεται πως έχουν βρει εντυπωσιακούς τρόπους να κάνουν τη δουλειά τους. Ο συγκεκριμένος στάθηκε και αρκετά τυχερός, γιατί απλά έφαγε ξύλο, σε αντίθεση με τον συνάδελφο του που πέταγε λίγο πιο πέρα και έπεσε νεκρός από πυρά αστυνομικού.

Έχω πει πόσο λατρεύω το χτίσιμο κόσμου της σειράς;

Η δολοφονία του Judd ήταν λογικό να ταράξει τις ήδη ευαίσθητες ισορροπίες στην αστυνομία, η οποία πλέον μένει χωρίς αρχηγό, αλλά με ενεργοποιημένο το άρθρο 4 (απ’ το προηγούμενο επεισόδιο) που επιτρέπει τη χρήση όπλων. Έτσι, πολύ γρήγορα τα πράγματα θα οδηγηθούν προς το χάος.

Με προφανείς υπόπτους -τόσο προφανείς που καταντάει ύποπτο δηλαδή- τα μέλη της 7K, όλη η αστυνομία κατευθύνεται σε ένα απ’ τα Nixonvilles, δηλαδή τις μικρές κοινότητες που έφτιαξαν συντηρητικοί Αμερικάνοι, και απειλούν τους κατοίκους τους είτε να παραδοθεί ο ένοχος, είτε να ρίξουν το άγαλμα του ειδώλου τους που στέκεται χαρωπό στην είσοδο της κοινότητας. Η απάντηση που παίρνει ο κοκκινοφορεμένος αστυνομικός είναι ένα μπουκάλι που του πετάει κάποιος, οπότε ναι, καλά καταλάβατε, αρχίζει ο χαμούλης, παρά την προσπάθεια της Angela να αποτρέψει άλλη μια έκρηξη βίας, η οποία πιθανότατα θα έχει απρόβλεπτες συνέπειες.

Όλο αυτό το σκηνικό είναι μια καλή ευκαιρία για το σενάριο να μας υπενθυμίσει πόσο σπουδαία δουλειά είναι στο γκριζάρισμα καταστάσεων και χαρακτήρων. Έτσι, όσο οι αστυνομικοί δέρνουν και βάζουν χειροπέδες στους κατοίκους -κάτι που από μόνο του τρελαίνει τον μέσο άνθρωπο που είναι κατά της αστυνομικής βίας, αλλά και εναντίον ρατσιστών- η άπραγη Angela ψελλίζει στον επίσης άπραγο Looking Glass πως όλα αυτά είναι αχρείαστα. “Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μη λες” θα συμβούλευα εγώ, αφού ένα δευτερόλεπτο μετά, η Angela πιάνει έναν τύπο που πήγε να επιτεθεί στον Looking Glass και ας πούμε ότι ξέσπασε πάνω του πολύ πιο βίαια απ’ όσο θα έπρεπε.

Αφού αφήσει λιπόθυμο τον άντρα, η Angela κατευθύνεται στο αυτοκίνητο της, παίρνει βαθιές ανάσες, ηρεμεί και πάει να βρει ποιός στο διάολο είναι ο αυτός ο Will. Την απάντηση θα τη βρει σε ένα μουσείο αφιερωμένο στη σφαγή της Tulsa, όπου απόγονοι των θυμάτων μπορούν να απευθυνθούν σε ένα ψηφιακό οικοδεσπότη, να δώσουν δείγμα DNA και να μάθουν λίγο αργότερα την καταγωγή τους.

Η σκηνή στο μουσείο θα οδηγήσει σε μια σημαντική αποκάλυψη αργότερα, αλλά προς το παρόν λειτουργεί κυρίως για επεξήγηση γεγονότων, όπως η σφαγή στην Tulsa, αλλά και για χτίσιμο κόσμου, αφού φαίνεται πως ο Πρόεδρος Redford προσπαθεί να διορθώσει τα λάθη του παρελθόντος, να βοηθήσει τη μαύρη κοινότητα να μάθει την ιστορία της και όλοι μαζί -μαύροι και λευκοί- να οδηγηθούν σε ένα λαμπρό μέλλον. Ωστόσο, αυτή η πολιτική, γνωστή στη σειρά ως Redfordations, έχει προκαλέσει αρκετές αντιδράσεις…

Αφού ξεμπερδέψει με το μουσείο, η Angela επιστρέφει σπίτι, όπου βρίσκει τις δυο υιοθετημένες κόρες της να παίζουν με τον πατέρα τους, κλείνοντας το μάτι στο κόμικ-μέσα-στο-κόμικ που υπήρχε και στο πρωτότυπο Watchmen. Όταν οι μικρές φύγουν από το σαλόνι, ο άντρας της θα την ρωτήσει αν είναι ασφαλείς, εκείνη του απαντάει πως αν δεν ήταν θα του το έλεγε, αλλά μεταξύ μας δεν πείθει κανέναν.

Αφού ολοκληρώσει τη συζήτηση με τον άντρα της, πηγαίνει στο δωμάτιο του επίσης υιοθετημένου γιου της, ώστε να τον ενημερώσει για τον θάνατο του Judd. Ο μικρός, αν και είναι έτοιμος να σπάσει ψυχολογικά, κρύβει την θλίψη και την οργή του κάτω από μια ψυχρή έκφραση, λέγοντας πως έτσι είναι η ζωή, οι αστυνόμοι πεθαίνουν και δίνει εντολή στη μητέρα του να μην το πει στις μικρές, θα το αναλάβει ο ίδιος την επόμενη μέρα. Η σκηνή ολοκληρώνεται με τον μικρό να σπάει από τα νεύρα του το εξαιρετικά κουλ, αιωρούμενο κάστρο του, το οποίο μοιάζει υπερβολικά με τα κάστρα που έφτιαχνε ο Dr.Manhattan στον Άρη, αλλά και το κάστρο στο οποίο μένει ο Ozymandias. Ύποπτα πράγματα…

ΤΟ ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΕΓΏ

Το επεισόδιο φτάνει στο τέλος του σιγά-σιγά και η Angela πηγαίνει στο σπίτι του Judd, όπου κλαίνε τον μακαρίτη, ωστόσο οι προθέσεις της δεν είναι τόσο αγνές. Ναι μεν θέλει να θρηνήσει τον φίλο της και να συμπαρασταθεί στη γυναίκα του, αλλά πρέπει παράλληλα να μάθει τι μυστικά έκρυβε ο Judd, ποιοί είναι οι σκελετοί που υπήρχαν στην ντουλάπα του, όπως ανέφερε ο Will. Για να πετύχει τον στόχο της, κάνει ότι λιποθυμάει απ’ τη συγκίνηση -μανούλα στην υποκριτική αποδεικνύεται η Angela- και όταν μένει μόνη της στην κρεβατοκάμαρα, χρησιμοποιεί τον τεχνολογικά προηγμένο εξοπλισμό του Nite Owl για να δει τι κρύβεται στις ντουλάπες του Judd. Αυτό που βρίσκει δεν μας εκπλήσσει ιδιαίτερα, αλλά επιβεβαιώνει πως όντως κάτι δεν πήγαινε καλά μαζί του.

Όσο η Angela τριγυρνά δεξιά και αριστερά και ετοιμάζεται να επιστρέψει στον φούρνο της για να ρωτήσει τον Willis αν την είχε στημένη στον Judd, εκείνος έβγαλε με κάποιον μαγικό(;) τρόπο τις χειροπέδες, πήρε αυγουλάκια, γύρισε και ξεκίνησε το μαγείρεμα, οπότε όταν τον είδε η Angela χαλαρό και ωραίο, έπαθε ένα σοκ. Ωστόσο, σύντομα θα πάθαινε κι άλλο ένα, αφού μερικά δευτερόλεπτα αργότερα της τηλεφωνούν από το μουσείο για να της πουν ότι είναι εγγονή αυτού του Willis!

Πολλές εξελίξεις για ένα επεισόδιο, αλλά η σειρά δεν σταματά εδώ. Όταν μαθαίνει τα νέα για την καταγωγή της, αποφασίζει να συλλάβει τον Will και τον μεταφέρει στο αυτοκίνητο της. Ωστόσο, εκείνη τη στιγμή εμφανίζεται κάτι (ένα διαστημόπλοιο μήπως;) από το οποίο πέφτει ένας γιγαντιαίος μαγνήτης και σηκώνει στον αέρα το αυτοκίνητο (άρα και τον Will). Οκ, κάποια στιγμή είχε αναφέρει πως έχει φίλους σε ψηλά κλιμάκια, αλλά κανείς μας δεν περίμενε να το εννοούσε κυριολεκτικά!

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ;!

Παρατηρήσεις – Χτίσιμο Κόσμου/Easter Eggs – Θεωρίες

Ο περιπτεράς και η άγνωστη γυναίκα

Όταν η Angela φεύγει απ’ τον φούρνο για να πάει στο σημείο που βρέθηκε ο Judd, στεκόμαστε λίγο σε έναν περιπτερά, ο οποίος σχολιάζει το συμβάν με τα καλαμάρια, εικάζοντας πως είναι σχέδιο της κυβέρνησης για να αποπροσανατολίσει τους πολίτες απ’ τα πραγματικά προβλήματα. Ένας παρόμοιος χαρακτήρας υπήρχε και στο κόμικ, ως ένας τρόπος να ακούμε τις σκέψεις του απλού κόσμου για το εκρηκτικό περιβάλλον της εποχής. Δεν ξέρω αν η σειρά θα τον χρησιμοποιήσει εξίσου συστηματικά, αλλά τουλάχιστον δεν τον ξέχασε εντελώς.

Αυτό όμως που πρέπει να κρατήσουμε απ’ τη σκηνή είναι ότι μια νεαρή γυναίκα εμφανίζεται για να παραλάβει μια ντουζίνα εφημερίδες για την αφεντικίνα της. Ποιά είναι αυτή και τι τις θέλει τόσες εφημερίδες φαίνεται πως θα το μάθουμε σύντομα.

Μήπως η ιστορία του Veidt λαμβάνει χώρα σε άλλη χρονική στιγμή από την κεντρική πλοκή;

Ο Veidt aka Ozymandias παραμένει αποκομμένος απ’ το υπόλοιπο επεισόδιο, παραμένοντας η πηγή των πιο τρελών στιγμών σε μια σειρά με μπόλικες τέτοιες στιγμές. Αυτή τη φορά,  τον βλέπουμε να παρακολουθεί γεμάτος ενθουσιασμό το θεατρικό που έγραψε για τον Dr. Manhattan και τον τρόπο με τον οποίον μεταμορφώθηκε από άνθρωπος σε θεός. Τίποτα περίεργο μέχρι εδώ. Τα πράγματα όμως, παίρνουν μια περίεργη τροπή με το τέλος της σύντομης παράστασης, αλλά ας πάρουμε τα πράγματα ένα-ένα.

Η σκηνή αυτή λειτουργεί σε πολλαπλά επίπεδα. Αρχικά, είναι ένας έξυπνος τρόπος να διηγηθεί η σειρά σημαντικές πληροφορίες σε εκείνους που δεν έχουν διαβάσει το κόμικ, προσθέτωντας όμως φρέσκες λεπτομέρειες. Για παράδειγμα, όταν ο “Jon” κλειδώνεται στον θάλαμο που έμελλε να τον μετατρέψει σε Dr. Manhattan, η “γυναίκα” του πάει να ανοίξει την πόρτα, αλλά δεν τα καταφέρνει, αναφωνώντας απογοητευμένη πως είναι “σαν γόρδιος δεσμός”. Βλέπουμε δηλαδή, πως ο Veidt ενσωμάτωσε μικρές λεπτομέρειες στο σενάριο του θεατρικού, ώστε να κλείσει το μάτι σε σημαντικές στιγμές της ζωής του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τον οποίον και υπερλατρεύει.

Η πιο σημαντική πληροφορία όμως που προκύπτει από το θεατρικό είναι όταν αποκαλύπτεται πως όλα τα μέλη της παράστασης (ηθοποιοί, μουσικοί, τεχνικοί, τα παιδιά για τον καφέ κλπ) είναι κλώνοι των δύο υπηρετών που γνωρίσαμε στο προηγούμενο επεισόδιο, επιβεβαιώνοντας τις υποψίες μας πως κάτι δεν πήγαινε καλά με δ’ αύτους. Μάλιστα, ο αρχικός Mr. Phillips κάηκε ζωντανός για τις ανάγκες του θεατρικού, με τον Veidt να τον αντικαθιστά αμέσως μετά με έναν κλώνο του. Τι να ετοιμάζει άραγε ο πιο έξυπνος άνθρωπος στον κόσμο;

Επίσης, γιατί έχει δύο κεράκια η τούρτα, ενώ στο προηγούμενο είχε μόνο ένα; Μήπως η ιστορία του Veidt διαδραματίζεται σε άλλη χρονικά στιγμή, οπότε είναι όντως νεκρός, όπως διαβάσαμε σε μια εφημερίδα του προηγούμενου επεισοδίου;

Πολλά τα ερωτήματα για τον Veidt, φίλες και φίλοι.

Η Λευκή Νύχτα (White Night) και η πιθανή εμπλοκή του Judd

Κάποια στιγμή, όταν η Angela κατέβαζε το πτώμα του Judd απ’ το δέντρο, η σειρά κάνει άλλη μια αναδρομή στο παρελθόν, την ημέρα που μέλη της 7K μπούκαραν σε σπίτια αστυνομικών και τους δολοφόνησαν. Μονάχα τρία άτομα γλίτωσαν, εκ των οποίων τα δύο ήταν o Judd και η Angela. Εμείς βλέπουμε την επίθεση που δέχτηκε η δεύτερη, δύο λεπτά πριν τα μεσάνυχτα, όταν δύο άντρες εισέβαλλαν στο σπίτι της. Τον έναν τον μαχαίρωσε, αλλά ο δεύτερος την πυροβόλησε και την έριξε στο πάτωμα.

Το ενδιαφέρον είναι πως ενώ τον βλέπουμε να την πλησιάζει, τοποθετώντας το όπλο του πάνω απ’ το κεφάλι της, έτοιμος να την σκοτώσει, τελικά δεν μαθαίνουμε τι τον εμπόδισε να τη δολοφονήσει. Ίσως να του επιτέθηκε ο άντρας της, ίσως να ήταν κάποιος που την ήξερε και αφού την είδε να κλείνει τα μάτια της, να μην μπήκε στον κόπο να την αποτελειώσει. Το μόνο που γνωρίζουμε είναι οτι η Angela λιποθύμησε και όταν άνοιξε τα μάτια της, βρήκε στο πλάι της τον επίσης τραυματισμένο Judd.

Σαν άλλο Doomsday Clock, το ρολόι στο σπίτι της Angela δείχνει μόλις δύο λεπτά πριν το “τέλος του κόσμου”, δηλαδή πριν την επίθεση των 7K.

Δεδομένης όμως, της στολής που βρέθηκε στη ντουλάπα του Judd, είναι αρκετά πιθανό το μέλος της 7K που τελικά δεν σκότωσε την Angela είτε να ήταν ο Judd είτε να είχε εντολή να μην την σκοτώσει. Τώρα, θα μου πείτε ότι και ο Judd δέχτηκε επίθεση και μάλιστα τραυματίστηκε. Ωστόσο, αν το σενάριο ακολουθήσει μοτίβα απ’ το κόμικ, είναι πολύ πιθανό η επίθεση στον Judd να έγινε για τα μάτια του κόσμου, ίσα ίσα για να μην φανεί ύποπτος.

Σειρά για τους Minutemen – Hooded Justice

Το προηγούμενο επεισόδιο μας είχε προετοιμάσει για μια σειρά αφιερωμένη στην πρώτη ομάδα μασκοφόρων εκδικητών, τους Minutemen και τούτο εδώ μας δείχνει την πρώτη εμφάνιση του αρχηγού τους, του Hooded Justice, που έκανε την “πρεμιέρα” του κατά τη διάρκεια μιας ληστείας ενός μανάβικου/σουπερμαρκετ. Η σκηνή δράσης, ουσιαστικά η δεύτερη του επεισοδίου, κινηματογραφείται αρκετά στυλιζαρισμένα, με slow motion που φέρνει στο μυαλό τον Zack Snyder, σκηνοθέτη του κινηματογραφικού Watchmen. Αν και το αποτέλεσμα δεν είναι τόσο αψεγάδιαστο όσο του Snyder, είναι ευχάριστο να βλέπουμε τη σκηνοθεσία να πειραματίζεται με το ύφος, εκμεταλλευόμενη ιδέες όπως η ύπαρξη της τηλεοπτικής σειράς.

Αυτή η σωτήρια επέμβαση του Hooded Justice θεωρείται η πρώτη εμφάνιση μασκοφόρου εκδικητή και εκείνη που έδωσε κίνητρο και σε άλλους ανθρώπους να φορέσουν μια λάτεξ στολή και να επιβάλλουν το νόμο. Στο κόμικ, η ταυτότητα του παρέμεινε άγνωστη -μόνο εικασίες υπήρχαν για εκείνον-, ωστόσο η σειρά μας υπόσχεται ότι θα απαντήσει σε αυτό το ερώτημα. Βέβαια, εμείς ήδη έχουμε κάποιες υποψίες.

Υποπτευόμαστε πως πρωτοσέλιδο της εφημερίδας αναφέρεται στο πραγματικό γεγονός, όπου ο Orson Welles περιέγραψε μια εξωγήινη εισβολή κατά τη διάρκεια μιας ραδιοφωνικής εκπομπής με τόσο πειστικό τρόπο, ώστε οι ακροατές όντως άρχισαν να πανικοβάλλονται. Απ’ ότι φαίνεται, αυτό συνέβη και στο σύμπαν της σειράς με τη διαφορά πως για εκείνους η εισβολή έγινε πραγματικότητα λίγα χρόνια αργότερα. Ουπς…

Είναι ο Will ο Hooded Justice;

Ίσως να είναι ένα σεναριακό παιχνίδι με σκοπό την παραπλάνηση μας, αλλά δεν μοιάζει καθόλου τυχαίο πως στο ίδιο επεισόδιο που αναρωτιόμαστε για την ταυτότητα του εκκεντρικού γεράκου, η σειρά θέτει το ερώτημα της ταυτότητας του Hooded Justice, για την οποία το κόμικ ποτέ δεν έδωσε μια απόλυτη απάντηση. Ωστόσο, αρκετές ενδείξεις υποδεικνύουν πως τίποτα δεν είναι τυχαίο και ότι μάλλον οι δύο χαρακτήρες είναι ο ίδιος άνθρωπος.

Αρχικά, τα προφανή. Ο Will είναι έντονα συνδεδεμένος με το κόκκινο χρώμα (κόκκινο σακάκι, κόκκινο πλαστικό κουτάκι για τα χάπια του), το οποίο όλως τυχαίως αποτελεί το βασικό χρώμα στη στολή του Hooded Justice, ενώ η γκρι κουκούλα κλείνει το μάτι στο όνομα του πρώτου υπερήρωα. Έπειτα, το “origin” του Will που είδαμε στο προηγούμενο επεισόδιο παραπέμπει σε εκείνο του Superman, του οποίου οι γονείς τον έστειλαν σε έναν πιο ασφαλή πλανήτη. Μάλιστα, δεδομένου ότι ο πατέρας του θεωρούσε πως η Γερμανία θα ήταν ένας φιλόξενος τόπος για τους μαύρους, όπως υποστήριζε το γράμμα που βρέθηκε στα χέρια του, δεν θα μου έκανε εντύπωση, αν ο μικρός Will κατέληγε υιοθετημένος σε κάποια γερμανική οικογένεια.

Προσωπικά, διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις για τον τρόπο με τον οποίο θα διαχειριστεί η σειρά την αποκάλυψη της ταυτότητας του Hooded Justice, αφού φοβάμαι μήπως προσπαθήσει να εξηγήσει το υπερηρωικό φαινόμενο ως μια αντίδραση στις φυλετικές διακρίσεις. Κάτι τέτοιο, εννοείται πως βγάζει απόλυτο νόημα στα πλαίσια της σειράς, αφού την απασχολεί έντονα ο φυλετικός ρατσισμός στην Αμερική, ωστόσο αν επιχειρήσει να παρουσιάσει αυτό το κοινωνικό φαινόμενο ως αιτία γέννησης των υπερηρώων θα ρισκάρει να δώσει μια απόλυτη απάντηση σε ένα ερώτημα -γιατί υπάρχουν υπερήρωες;- που το κόμικ άφησε επίτηδες αναπάντητο ανοιχτό ή μάλλον, έδωσε πολλές διαφορετικές εκδοχές.

Όπως και να έχει, εμείς εδώ θα είμαστε να συζητάμε τις εξελίξεις, οπότε ραντεβού την επόμενη εβδομάδα.

Σχόλια

Your email address will not be published.