Καλωσήρθατε στο πρώτο «Marvel Special Presentation», ένα τηλεοπτικό φιλμ μεσαίου μήκους που λαμβάνει χώρα στο Marvel Cinematic Universe! Το Werewolf by Νight είναι μια standalone ταινία 52 λεπτών που αντλεί από την πλούσια horror ιστορία της Marvel, και ακολουθεί τον μυστηριώδη Jack Russel (Gael Garcia Bernal), ο οποίος συμμετάσχει σε ένα spooky τουρνουά!
Μετά το θάνατο ενός θρυλικού κυνηγού τεράτων, τυχοδιώκτες από όλο τον κόσμο οργανώνουν έναν απόκρυφο διαγωνισμό, για να αποφασίσουν ποιος θα κληρονομήσει το περίφημο «Bloodstone»: ένα ανεκτίμητο πετράδι με μυστικιστικές ιδιότητες. Το Bloodstone θα χαρίσει στον κάτοχό του τον τίτλο του αρχι-κυνηγού, και για να το αποκτήσουν, οι διαγωνιζόμενοι θα κληθούν να αντιμετωπίσουν ένα αιμοβόρο τέρας στα άδυτα ενός λαβυρίνθου. Σύντομα όμως, τα πράγματα θα πάρουν αναπάντεχη τροπή, και το τουρνουά θα μετατραπεί απότομα σε ένα ανελέητο λουτρό αίματος…
Το φιλμ είναι εξ ολοκλήρου ασπρόμαυρο, και χρησιμοποιεί κάποιες παραδοσιακές τεχνικές (animatronics, prosthetics), για να μας θυμίσει τα κλασσικά monster movies του προηγούμενου αιώνα. Στη σκηνοθετική καρεκλά βρίσκεται ο βετεράνος μουσικοσυνθέτης Michael Giacchino, ένα θρυλικό ταλέντο της σύγχρονης κινηματογραφικής μουσικής, στην παρθενική σκηνοθετική του προσπάθεια. Ο Giacchino έχει συνθέσει το soundtrack για πάνω από 150 έργα των τελευταίων τριών δεκαετιών, έχοντας μερικές από τις δημοφιλέστερες ταινίες όλων των εποχών στο ενεργητικό του – και προσωπικά, τον αγάπησα λόγω της δουλειάς του σε ταινίες κινουμένων σχεδίων όπως οι Απίθανοι και ο Ρατατούης.
Έχοντας λοιπόν μια αδιαμφισβήτητη αγάπη για τα παραμύθια αλλά και για την genre φιλμογραφία, ο Giacchino μοιάζει ιδανικός για να αναλάβει τα ηνία ενός τόσο έντονα στυλιζαρισμένου πρότζεκτ. Δυστυχώς όμως, το Werewolf By Night είναι μια επιεικώς αναξιοπρεπής παραγωγή: Άτσαλα σκηνοθετημένη και απρόσεκτα μονταρισμένη, η ταινία είναι συχνά εντελώς ακατανόητη, αδυνατώντας να μας μεταδώσει αποτελεσματικά τις θέσεις και τις κινήσεις των πρωταγωνιστών. Οι φήμες που θέλουν την ταινία να πέρασε μια παραγωγή-κόλαση (με αποτέλεσμα οι μοντέρ να έχουν ανεπαρκές υλικό στο post-production), ίσως να εξηγούν την μισοτελειωμένη κατάσταση του φιλμ.
Στη στυλιστική πλευρά, τα πράγματα δεν είναι και πολύ καλύτερα: πίσω από το ασπρόμαυρο φίλτρο και τον ψηφιακά προστιθέμενο κόκκο, η ταινία είναι μια απόλυτα τυπική μαρβελική παραγωγή, γυρισμένη με την συνηθισμένη άψυχη ματιά της εταιρίας. Το φιλμ δεν εκμεταλλεύεται αποτελεσματικά τη μοναδική του ιδιαιτερότητα (την ασπρόμαυρη παλέτα), δίνοντάς μας την αίσθηση πως η αλλαγή έγινε την τελευταία στιγμή – δημιουργώντας έτσι μια ομιχλώδη, low-contrast φωτογραφία που κάνει ακόμη πιο ακαταλαβίστικη την περιπέτεια.
Και τέλος, το σενάριο κυμαίνεται στα πλαίσια που μας έχει συνηθίσει πλέον η Marvel: Ανέμπνευστη φαντασία χωρίς ψυχή και επιμέλεια, η ιστορία έχει μόνο δύο πράξεις, εκ των οποίων η πρώτη είναι εντελώς άχρηστη – τόσο αφηγηματικά, όσο και συναισθηματικά.
Ευτυχώς όμως, πάντα υπάρχουν και κάποια θετικά στοιχεία: ο Gael Garcia Bernal κάνει μια φιλότιμη προσπάθεια, προσδίδοντας στον ήρωά του βαθύ τραύμα, πολυετή εμπειρία, ειλικρινή αγνότητα και αξιαγάπητη ντροπαλοσύνη, και όλα αυτά με ελάχιστες γραμμές διαλόγου. Οι σκηνές όπου ο Bernal μοιράζεται την οθόνη με ένα CGI τερατούργημα, συγκαταλέγονται στις καλύτερες στιγμές του φιλμ – και μας κάνουν να θέλουμε να δούμε αυτόν τον χαρακτήρα σε κάποιο πιο ουσιώδες project. Από την άλλη, (και παρά το ξενέρωτο πρώτο μισάωρο) η κορύφωση της ταινίας έχει αναπάντεχο ενδιαφέρον, καθώς και μερικές ιδιαίτερα ατμοσφαιρικές σκηνοθετικές ιδέες – σκέτο βάλσαμο μετά το ανελέητο ροχαλητό της πρώτης πράξης.
Τελικά, αν η Marvel είναι το φαστ φουντ του παγκόσμιου κινηματογράφου, το Werewolf By Night είναι το αχρείαστο σνακ που θα φας από λιγούρα. Σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί ο,τι χειρότερο έχει να υποδείξει η Μαρβελική φιλμογραφία – η εταιρία-κολοσσός μας έχει προσφέρει μερικά πολύ πιο απαράδεκτα κατασκευάσματα. Όμως το Werewolf By Night μοιάζει γυρισμένο από επιτροπή, μια ταινία βγαλμένη από γραμμή παραγωγής με το όνομα του Giacchino προσκολλημένο εκ των υστέρων. Πέρα από κάποια ενδιαφέροντα κόνσεπτς, καθώς και έναν πολλά υποσχόμενο πρωταγωνιστή, η ποιότητα παραγωγής του Werewolf By Night αρμόζει περισσότερο σε κάποιο unaired pilot, παρά σε επίσημη κυκλοφορία ενός από τα μεγαλύτερα στούντιο όλων των εποχών.
