Κιλκένι Ιρλαδνίας 2020: Το Cartoon Saloon, ένα ιρλανδικό στούντιο κινουμένων σχεδίων κυκλοφορεί το Wolfwalkers, την τρίτη ταινία της άτυπης τριλογίας του για την ιρλανδική μυθολογία.
Κιλκένι Ιρλανδίας 1650: η μικρή Ρόμπυν μετακομίζει με τον πατέρα της από την Αγγλία στην Ιρλανδία, σε μια κωμόπολη που βρίθει από δεισιδαιμονίες και φόβο για τους άγριους λύκους που ζουν στο δάσος έξω από τα τείχη.
Το Cartoon Saloon κλείνει την τριλογία του για την ιρλανδική μυθολογία με μια ιστορία, για τη φιλία, τον φόβο για το άγνωστο και για τον Άλλον αλλά και για την περιβαλλοντική καταστροφή. Μετά από το The Secret of Kells και το Song of the Sea , αλλά και το εξαιρετικό The Breadwinner, το Wolfwalkers αποκαλύπτει για άλλη μια φορά τη μαγεία που μπορεί να μας δώσει ένα μικρό στούντιο που αγαπά την απλότητα, την προσοχή στις λεπτομέρειες και την παράδοση.
Η Ρόμπυν (Honor Kneafsey) είναι η θαρραλέα και φιλοπερίεργη κόρη ενός κυνηγού λύκων (Sean Bean). Ζουν μαζί στο Κιλκένι, μια μικρή πόλη υπό την ηγεσία ενός κακού, συντηρητικού και δεισιδαίμονα Λόρδου, ο οποίος θέλει να αφανίσει τους λύκους που κατοικούν στο δάσος αλλά και το ίδιο το δάσος. Σε μια προσπάθεια της Ρόμπυν να βοηθήσει τον πατέρα της στο έργο του, η μικρή ανακαλύπτει μια φυλή λυκανθρώπων που ζει σε ένα κρυμμένο κομμάτι του δάσους. Η δύναμή τους; Όσο κοιμούνται, η ψυχή τους απελευθερώνεται με τη μορφή λύκου. Αν και στην αρχή φοβισμένη, η Ρόμπυν κάνει μια νέα φίλη, τη Μέηβ (Eva Whittaker), η οποία περιμένει τη μητέρα της (Maria Doyle Kennedy) να επιστρέψει από την αναζήτηση ενός νέου σπιτιού για την αγέλη. Τα δύο κορίτσια ξεκινούν μια περιπέτεια για να σώσουν τη φιλία τους και την αγέλη.
Το βασικότερο στοιχείο της ταινίας, αυτό που την κάνει τόσο ιδιαίτερη, είναι το σχέδιο της. Κάθε καρέ της ταινίας είναι ένας πίνακας, ένας μαγευτικός συνδυασμός χρωμάτων αλλά και στυλ. Το Wolfwalkers είναι σχεδιασμένο σε 2D και ειλικρινά δεν είναι λίγες οι φορές που ο θεατής μπορεί να φανταστεί τον καλλιτέχνη να τραβάει την πένα του πάνω στο χαρτί και τα σχέδια να πετάγονται από τις σελίδες. Γι’ αυτό ευθύνονται τα ζωντανά χρώματα, τα φώτα, οι παραμυθένιες κινήσεις αλλά και οι εναλλαγές στο στυλ, ειδικά στα σημεία που φαίνονται οι γραμμές από το σχέδιο.
Το δεύτερο εξαιρετικό στοιχείο της ταινίας είναι η μουσική. Έχουμε να κάνουμε με ιρλανδική μυθολογία, ίσως όμως ο μύθος των λυκανθρώπων να μην κάνει εντύπωση σε κάποιους θεατές. Η μουσική όμως, η παραδοσιακή ιρλανδική μουσική, δεν αφήνει τον θεατή να ξεχαστεί. Είμαστε στην Ιρλανδία, δεν είναι απλά μια ιστορία την Ευρώπη του 17ου αιώνα. Τα μυθικά πλάσματα, οι άνθρωποι, τα τοπία…όλα είναι κομμάτια της Ιρλανδίας. Οι προφορές προφανώς βοηθούν επίσης. Ειδική μνεία και στο μαγευτικό κομμάτι της Aurora, Running with the Wolves, της οποίας η αγάπη για τη φύση και την οικολογική συνείδηση την κάνουν την πιο κατάλληλη για να ντύσει με τη φωνή της μια από τις εμβληματικές σκηνές της ταινίας.
Ίσως η ιστορία να φαντάζει απλή όμως οι θεματικές που αγγίζει είναι τόσες πολλές που σίγουρα μπορεί να αγγίξει μικρούς και μεγάλους. Ξεκινάμε από τη δύναμη της φιλίας, την ανάγκη για ελευθερία και ανεξαρτησία και την επιθυμία να προστατεύσουμε τα αγαπημένα μας άτομα, την οικογένεια μας. Στο επίκεντρο είναι επίσης η ανάγκη του ανθρώπου να εναρμονιστεί με τη φύση, να προστατεύσει το φυσικό περιβάλλον αλλά και να βρει ο ίδιος μια εσωτερική ισορροπία, να σμίξει την υλική και την πνευματική του υπόσταση. Τέλος, η ταινία θίγει τον φόβο των ανθρώπων για το Άλλο, το διαφορετικό. Είτε έχουμε να κάνουμε για τον φόβο απέναντι στα “άγρια” ζώα, για τις δεισιδαιμονίες απέναντι στη μαγεία και το άγνωστο αλλά και την ιστορική εχθρότητα που αντιμετώπισαν οι Ιρλανδοί από τους Άγγλους (μην ξεχνάμε ότι έχουμε να κάνουμε με έναν Άγγλο Λόρδο που δεν ησυχάζει αν δεν υποτάξει όχι μόνο τους λύκους αλλά και τους Ιρλανδούς υποτελείς του και αφηνιάζει σε κάθε μορφή αντίστασης) το Wolfwalkers καταφέρνει να ρίξει μια γροθιά στη μισαλλοδοξία που δηλητηριάζει τις ανθρώπινες κοινωνίες από αρχαιοτάτων χρόνων.
Το Wolfwalkers είναι αναμφίβολα μια από τις καλύτερες δημιουργίες των τελευταίων ετών. Όχι καλύτερη ταινία κινουμένων σχεδίων, αλλά ταινία γενικά. Αξίζει σίγουρα τις διθυραμβικές κριτικές και ελπίζουμε να λάβει την αναγνώριση που του αξίζει στη προσεχή απονομή, έναντι των τιτάνων του χώρου, Pixar και Disney, που φέτος διαγωνίζονται με κλισέ συνταγές.
