Στο υποτιμημένο και αδίκως υπερσεξουαλικοποιημένο (από το μάρκετινγκ) Jennifer’s Body, η Karyn Kusama αποτύπωσε (μεταξύ άλλων) τη γυναικεία φιλία και εφηβεία με τρόπο σοκαριστικά ρεαλιστικό, παρ’ ότι η ιστορία πλαισιωνόταν από μια φανταστική αφήγηση. Οι δύο πρωταγωνίστριες ανέπτυξαν μια ιδιόρρυθμη σχέση αγάπης-μίσους, θαυμασμού και ζήλειας που αρνούνταν να υποταχθεί σε κάθε είδους στερεότυπο σχετικά με τις γυναικείες φιλίες. Όπως όλες οι ανθρώπινες σχέσεις, έτσι κι αυτή, δεν μπορούσε να ερμηνευθεί με μονοσήμαντο τρόπο. Αν και τότε η ταινία παρεξηγήθηκε εντυπωσιακά, σταδιακά οι αρετές της αναγνωρίστηκαν και πλέον θεωρείται καλτ διαμάντι, μάλλον αρκετά μπροστά από την εποχή του.
Το Yellowjackets, η πρόσφατη τηλεοπτική επιτυχία του Showtime μοιράζεται σε μεγάλο βαθμό αρκετές ευαισθησίες με το Jennifer’s Body, οπότε μάλλον δεν πρέπει να θεωρηθεί τυχαία η επιλογή της Kusama για τη σκηνοθεσία του πιλότου, ο οποίος καθορίζει τις βασικές αισθητικές κατευθύνσεις μιας σειράς. Οπως και στην ταινία, έτσι κι εδώ πρωταγωνιστούν έφηβα κορίτσια, μέλη της σχολικής ομάδας ποδοσφαίρου, ωστόσο η ιστορία τους εντάσσεται σε ένα αισθητά πιο ακραίο περιβάλλον. Το αεροπλάνο στο οποίο επέβαιναν συνετρίβη σε ένα άγριο δάσος, οπότε οι νεαρές κοπέλες καλούνται να επιβιώσουν μέχρι να τους εντοπίσους οι Αρχές με την αφήγηση να μοιράζεται σε δύο χρόνους. Ο πρώτος, τοποθετείται στο 1996, όταν και συνέβη το ατύχημα, και ο δεύτερος στο παρόν, ακολουθώντας κάποιες από τις κοπέλες που κατάφεραν να γυρίσουν στα σπίτια τους.
Αν και διαθέτει αρκετές σοκαριστικές σκηνές που δοκιμάζουν τις αντοχές, η πρώτη σεζόν (πολύ σωστά) δεν υποκύπτει στη γοητεία του εύκολου τρόμου για να διατηρήσει ζωντανό το ενδιαφέρον. Υιοθετεί σχετικά αργούς ρυθμούς (οι δημιουργοί δήλωσαν πως παρουσίασαν την ιδέα τους ως μια σειρά πέντε σεζόν), οπότε αν εξαιρέσουμε την πρώτη σκηνή που προοικονομεί την κατάληξη της ομάδας, η αφήγηση των περιπετειών στο δάσος δεν βιάζεται να κλιμακωθεί, αλλά στο μεγαλύτερο μέρος της σειράς είναι οι σχέσεις που αναπτύσσουν τα κορίτσια μεταξύ τους που μπαίνουν στο επίκεντρο. Ναι μεν ήταν μέλη της ίδιας ομάδας, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν υπήρχε αμοιβαία συμπάθεια απ’ όλες προς όλες, με αποτέλεσμα να αποκαλύπτονται σταδιακά τα ειλικρινή συναισθήματα, να δοκιμαζόνται οι δυναμικές «εξουσίας» ανάμεσα στην αρχηγό και τις υπόλοιπες αθλήτριες, αλλά και να αποκαλύπτονται κρυμμένα μυστικά φιλιών που έμοιαζαν τόσο, μα τόσο ειλικρινείς.
Βέβαια, η έμφαση στους χαρακτήρες δεν σημαίνει και αγνόηση των στοιχείων επιβίωσης και των τρομακτικών διαστάσεων που μπορεί να λάβει εκείνη. Συνεπώς, ήδη από την πρώτη σκηνή της σειράς, το σενάριο μας αποκαλύπτει πως προκειμένου να επιβιώσουν, τα κορίτσια υποχρεώθηκαν να διαπράξουν ανύπωτες πράξεις. Οι ακραίες συνθήκες διαβίωσης τις οδήγησαν μέχρι και στον καννιβαλισμό, γεγονός που από τη μια προσπαθούν να αποκρύψουν από τη δημόσια ζωή τους, αποφεύγοντας την κοινωνική κατακραυγή, από την άλλη όμως έχει διαταράξει μια για πάντα την ψυχοσύνθεσή τους και απειλεί να καταστρέψει κάθε ίχνος «φυσιολογικής» κοινωνικής ζωής έχουν καταφέρει να χτίσουν μετά την επιστροφή τους.
Παρ’ όλα αυτά, η ανθρωποφαγία προς το παρόν περισσότερο υπονοείται ως μια ακραία κι αποτρόπαιη, αλλά αναπόφευκτη κατάληξη, παρά ως μια πρακτική στην οποία τα κορίτσια επιδίδονται από νωρίς. Με αυτόν τον τρόπο, η σειρά καταφέρνει να αποφύγει την παγίδα των ακροτήτων για χάρη της ακρότητας, αλλά αποτυπώνει με τον πιο γλαφυρό τρόπο τα όρια που έχουν αγγίξει τα έφηβα κορίτσια. Άλλωστε, όταν αρχίζεις να λιγουρεύεσαι την κολλητή σου, τότε σίγουρα είσαι σε εξαιρετικά δυσμενή θέση.
Ωστόσο, η επιρροή του δάσους δεν εντοπίζεται μονάχα στις τάσεις καννιβαλισμού που εκδηλώνονται. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται και στη μετάβαση από την ασφάλεια του πολιτισμού στην βαρβαρότητα του φυσικού περιβάλλοντος που ωθεί τα κορίτσια να προβληματιστούν για τη θέση τους στον κόσμο και να αμφισβητήσουν την παντοδυναμία της λογκής στην εξήγηση άγνωστων φαινομένων. Αυτή η σύγκρουση απασχολεί αρκετά τη σειρά, εντάσσοντας με έξυπνο τρόπο το μεταφυσικό στοιχείο, το οποίο φαίνεται πως θα μας απασχολήσει ιδιαίτερα σε επόμενες σεζόν.
Από ιστορία επιβίωσης με δόσεις εφηβικών αγωνιών και τσακωμών, το Yellowjackets μετατρέπεται σε δράμα, όταν μεταφέρεται στο παρόν. Πάλι, δίχως να βιάζεται και με διάθεση να διαμορφώσει ολοκληρωμένους χαρακτήρες, αποτυπώνει τους διαφορετικούς τρόπους με τον οποίον το τραγικό βίωμα αντηχεί ακόμα στις ζωές (κάποιων) κοριτσιών. Στην πραγματικότητα όμως, τα βασικά τους προβλήματα, αν και έχουν τις ρίζες τους σε εκείνες τις μέρες, στην πραγματικότητα θα μπορούσε να τα αντιμετωπίζει και ένα απλό άτομο∙ γάμοι που οδηγούνται σε τέλμα, τσακωμοί με έφηβες κόρες και μικρά παιδιά, εθισμοί σε ουσίες.
Εξαιρετική δουλειά έχει γίνει και στο ερμηνευτικό κομμάτι, όπου από το πολυπληθέστατο καστ με ευκολία ξεχωρίζει η έφηβη και η ενήλικη εκδοχή της Misti (Samantha Hanratty και Christine Ricci, αντίστοιχα – σπουδαίες αμφότερες!), διαθέτοντας τον πιο προφανή αβανταδόρικο ρόλο της κοπέλας που δεν θα διστάσει να διαπράξει την πιο αδιανόητη πράξη προκειμένου να κερδίσει ή να διατηρήσει τη συμπάθεια των γύρω της. Ωστόσο, η διακριτικά πιο εντυπωσιακή ερμηνεία μάλλον πρέπει να πιστωθεί στην Melanie Lyskey, την ενήλικη εκδοχή της συνεσταλμένης και χαμηλών τόνων Shauna. Η φυσιογνωμία της είναι ιδανική για έναν ρόλο που φαινομενικά μοιάζει με μια μέση νοικοκυρά, αλλά η Lyskey καταφέρνει με την ερμηνεία της και κάποιες μικρές στιγμές (όχι απαραίτητα βίαιων) ξεσπασμάτων να φανερώσει όλη τη διαστροφή και την υποβλητικότητα που κρύβει ο χαρακτήρας της.
Ιδιαίτερη μνεία αξίζει η επιλογή των ηθοποιών που ερμηνεύουν τις τέσσερις κοπέλες που ακολουθούμε στο παρόν, οι οποίες κατάφεραν να συγχρονιστούν με τις «έφηβες εκδοχές» τους και εμφανισιακά, αλλά κυρίως ερμηνευτικά (η περίπτωση της Shauna είναι και πάλι ενδεικτική). Μοναδική παραφωνία, η Juliette Lewis που δεν με έπεισε καθόλου μα καθόλου ότι αποτελούσε την ενήλικη εκδοχή της Natalie που ερμήνευσε η υπέροχη Sophie Thatcher.
Συνδυάζοντας αρμονικά τους τρισδιάστατους χαρακτήρες και τον τρόμο με εφηβικές ανησυχίες και την προσπάθεια για επιβίωση, πασπαλισμένα με κάμποσο μυστήριο, το Yellowjackets καταφέρνει να ξεφύγει από τις προφανείς του επιρροές (Lost) και να αφήσει υποσχέσεις για μια συγκλονιστική συνέχεια.
